Honningsvåg – Hasvik

Tocht: Honningsvåg – Hasvik

De vakantie is voor een derde deel voorbij! Een feit waaraan we aandacht besteden door te kiezen om Spitsbergen te laten schieten. We merken dat het een race zou gaan worden en dat willen we niet. ‘Easy going’ bevalt ons. Daarentegen spreken we wel af om te proberen wat langere trajecten af te leggen. De dagtochtjes kosten relatief veel tijd. Als uitgangspunt voor deze tocht nemen we Hasvik, een kleine 100 mijl verderop. Vandaar willen we proberen om buitenom naar Svolvaer te varen. De tocht naar Hasvik duurt van ’s morgens vroeg tot heel laat in de volgende nacht. Kenmerkend is het motorgeluid omdat het water spiegelglad is. Wel staat er stroom tegen als we denken de stroom mee te hebben en andersom. De volgende keer moeten we hier toch een goede stroomgegevens zien te krijgen, want zo is het een beetje frusterend. In de Magerøysund hebben we de stroom mee, maar veel minder dan wat in “100 Hafen” wordt aangegeven. We komen niet verder dan zo’n half tot één knoop.

Bij de uitgang van de Magerøysund komt een Hurtigbåt, de Kong Harald, aanvaren. Wij zitten behoorlijk in de binnenbocht en heel vroegtijdig besluit ik duidelijk te gaan uitwijken en nog verder naar de kant te gaan, zodat hij geen last van me heeft, bakboord uit dus. De kapitein van de Kong Harald is het daar schijnbaar niet mee eens en doet hetzelfde, ook naar dezelfde kant. Ik besluit daarop maar naar stuurboord te gaan en mopper. Hilda merkt fijntjes op dat bij tegenliggende koersen naar stuurboord behoort te worden uitgeweken als er gevaar voor aanvaring dreigt. In de Havøysund staat de stroom al flink tegen. We zien dat het haventje, waar we op de heenweg lagen, helemaal vol ligt met motorbootjes. In het weekend is hier in het noorden toch nog behoorlijk veel pleziervaart. Als we het ruime water weer bereiken is het niet meer nodig om de zeilen, die we bij het binnenlopen van de sund hadden gestreken, te hijsen. Het is ondertussen bladstil, de zon schijnt en het water is als olie. Het is warm, zeker wel 14 graden. Zo blijft het tot we Hammerfest ruim voorbij zijn. Voor het eerst zien we de middernachtzon en ontdekken het bijzondere ervan. De zon daalt tot vlak boven de horizon en plotseling zie je dat de zon weer begint te klimmen. Je bent je bovendien heel goed bewust dat het na middernacht is en dat de zon nog steeds behoorlijk fel is. Tijdens het verloop van de tocht maken we prachtige foto’s van het spiegelbeeld van besneeuwde bergen in rimpelloos water. Om een uur of vier ’s nachts maken we vast in Hasvik en duiken snel in onze slaapzakken.