Skervøy – Hammerfest

Vertrek: Di 7 juni 2005 7:05
Aankomst: Di 7 juni 2005 20:15
Afstand: 70 mijl

 

We verkiezen niet te laat te vertrekken en het is net 7 uur geweest als we wegvaren. Tot aan Hasvik, ons eerste alternatief bij ongunstige omstandigheden, gaat het goed wat het weer betreft. Daarna steekt er een harde wind op, dwz in buien zien we af en toe meer dan 30 knopen op de meter terwijl er normaal maar 10 knopen staat. De wind komt ruim in, dus de snelheid zit er wel in. We letten steeds scherp op, omdat de wind plotseling en heel snel sterk aantrekt. Hilda, die binnen bezig is, is de eerste keer dan ook nogal verbaasd als ik heel snel een tweede rif wil steken. Ik wil mezelf echter behoeden voor dezelfde fout die ik maakte voor Lista aan het begin van de reis. Van dat tweede rif hebben we dan ook geen spijt als de meter 32 knopen aanwijst. De harde windstoten worden veelal direct gevolgd door ijskoude regen.Hoe dichter we Hammerfest naderen, hoe beter het gaat met de neerslag, maar de windstoten blijven.

In de haven zelf halen we de zeilen neer. Het is moeilijk om een plekje te vinden, want drie vissers en een motorbootje bezetten de gastensteiger heel onvoordelig. Aan voor en achterzijde is ruimte zat, maar voor ons juist te weinig. Ergens anders is geen drijvende steiger te vinden, behalve eentje waar met een bord is aangegeven dat je er niet mag afmeren, anders dan mensen af te zetten of op te pikken. Zoveel Noors hebben we inmiddels wel geleerd. We maken maar vast aan een van de vissers. Hij is eigenlijk te klein voor ons, maar de grotere vissers zijn aan een kant vaak helemaal afgesloten en je kunt er bijna niet aan vastmaken. Bovendien hangt er ook nog vaak een bijboot aan die kant. De visser is niet aan boord en ik vraag aan een collega of we morgen ‘vroeg’ verjaagd worden. Hij weet eigenlijk wel zeker van niet. Later komt ook de eigenaar aan boord van het vissersvaartuig waar wij aanliggen. Ik spreek hem aan met ‘Kapitein’ en zie dat het hem goed doet. “Nee, het is prima. Hij gaat pas de volgende dag ’s middags weg”. Ondanks de swell en het wiebelende vissertje naast ons slapen we uitstekend, maar niet nadat ik de lijnen waarmee we aan het vissertje liggen wat losser hebben gemaakt. Dan kunnen de twee boten wat onafhankelijker van elkaar bewegen.

Onnodig te vermelden dat dit Hammerfest is

Onnodig te vermelden dat dit Hammerfest is

Woensdag 8 juni blijven we maar in Hammerfest. We moeten wat voorraad inslaan omdat we zo langzamerhand een beetje leeg raken. ’s Morgens vroeg ben ik eerst op de Salen Hill geklommen om foto’s te maken. Salen Hill is een publiekstrekker. Het is een platte heuvel vanwaar je over de stad en het omliggende water kunt kijken. De plaatselijke bevolking heeft in het grijze verleden met handkracht en paarden een trap aangelegd die vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt door de toeristen die er komen kijken. En toeristen zijn o.a. de grote drommen mensen in toeringcars die naar de Noordkaap willen. Ikzelf klim ook via deze trap omhoog.

De Sikksakkveien omhoog naar Salen Hill

De Sikksakkveien omhoog naar Salen Hill

Halverwege heeft schuivend sneeuw de leuning wat weggedrukt en heb ik wat moeite om voorbij het sneeuw te komen. Eenmaal boven is er een schitterend uitzicht over het water. Maar ook de economie oefent ook hier zijn invloed uit. Op ongeveer 4 km afstand van de stad is Statoil bezig een overslagpunt te maken om vloeibaar gas met grote tankers te vervoeren. Het gas wordt gewonnen in de Barentsz zee en komt aan land op de Noordkaap. Als dank voor de wijzigingen in de natuur heeft Statoil, een uitkijkpost gerealiseerd op Salen Hill.

Voordat we boodschappen gaan doen, informeren we bij het Quality Hammerfest Hotel of ze internet hebben. Dat blijkt niet het geval, althans niet voor ons. Ze verwijzen ons naar de bibliotheek. In de bibliotheek worden we erg vriendelijk te woord gestaan en we kunnen reserveren. Omdat er toevallig een computer vrij is het komende kwartier maken we daar even dankbaar gebruik van om de mail te lezen. Bij MegaCoop kopen we vervolgens de halve winkelvoorraad, zo voelen we dat tenminste als we alles naar de boot zeulen.

Inmiddels liggen we wel langs de steiger. Het motorbootje is ‘s morgens vroeg vertrokken en we hebben het plekje maar vlot ingenomen.

Inmiddels liggen we wel langs de steiger. Het motorbootje is ‘s morgens vroeg vertrokken en we hebben het plekje maar vlot ingenomen.

Hilda wil ’s middags nog naar de kapper omdat ze haar lange lokken niet meer op orde kan houden en ik bereid onze mail en foto’s voor. Ik heb gezien dat de PC’s naast de monitoren staan in de bieb en dan moet de memorystick geen al te groot probleem zijn lijkt mij. Gezamenlijk vertrekken we om een kapper te zoeken, maar dat vraagt meer tijd dan we hadden gedacht, dus gaan we ieder ons weegs.

In de bibliotheek blijkt dat ik mijn e-mails in een verkeerd format heb opgeslagen. De PC pakt het niet. Ik moet het hele verhaal opnieuw inkloppen. Gelukkig heb ik het meeste nog wel paraat. Grote schrik overigens als ik na een half uur word gevraagd te stoppen. Ik ben nog op geen stukken na klaar en meen zeker te weten dat het reserveringsformulier een uur aangaf. Gelukkig zegt mijn buurman van de 2e PC dat hij klaar is, zodat het allemaal toch nog goed komt.

Bij de boot tref ik een gekortwiekte Hilda aan. Het staat heel aardig alleen is ze wel erg ‘blond’ nu de spoeling eraf geknipt is. Hilda is na ‘onderhandelen’ een prijs overeen gekomen die thuis alleszins redelijk zou zijn geweest. In Noorwegen betalen de dames blijkbaar het dubbele. Eigenlijk maar goed dat de kapper bereid was om voor het geld dat Hilda bij zich had te knippen, anders was de tondeuse de enige oplossing geweest.

Dit artikel is gepubliceerd in categorie Lofoten - Noordkaap.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.