Vanuit Eivindvik willen we eigenlijk een wat grotere afstand varen en we mikken op Florø. Als we de Sognefjord moeten oversteken kunnen we het op geen stukken na halen en moeten we kruisen. Het waait stevig en we varen dan ook met een eerste rif en de fok op het wegneembare voorstag. De oversteek duurt langer dan we hadden gepland en bovendien staat de wind met een Bf6 in de Krakhellefjord pal tegen en kruisen we met de motor bij door deze fjord. We ervaren opnieuw dat door het ‘funneleffect’ in de fjorden de windrichting moeilijk valt in te schatten. Florø is nog vele mijlen ver en na de Krakhellefjord moeten we nog steeds pal in de wind op. Askvoll ligt op een veel gunstiger koers en daarom kiezen we maar voor een andere bestemming. We zien gelukkig weer snelheden van meer dan 6 knopen op de meter en we zijn dan ook tamelijk vroeg in de volgende haven.
Askvoll heeft een jachthaven voor plaatselijke watersporters. De boxen kunnen per stuk op maat worden gemaakt voor de boot die erin wordt afgemeerd. Ik denk dat er meer boten zijn dan boxen, want vrijwel alle boten hebben nauwelijks 15 cm aan beide kanten. De meeste stootwillen zijn aangepast aan de breedte van de box. Eén van de boten in deze haven is wel heel bijzonder. De boot heeft een mast en de Noren hebben hiervoor ook een woord: ‘Seljebåt’.
Aan de steiger in Askvoll
Hoewel we aan de gastensteiger liggen hebben we in Noorwegen geleerd wel degelijk aandacht voor de diepte te hebben. Het getij speelt toch een niet te verwaarlozen rol in Noorwegen. Al snel reken ik uit dat we bij laag water aan de grond komen. Ik peil de diepte op andere steigers met een stukje lood aan een lijntje en ik vind een plekje waar we nog net 10 cm water onder de kiel houden. We verkassen daarnaartoe en blijven inderdaad juist vrij van de (harde) grond
