Aankomst: Do 19 mei 2005 19:30
Afstand: 68mijl
Als we donderdag de 19e wegvaren laat de zon zich niet meer zien, het is zwaar bewolkt. We willen naar Rørvik, ruim 60 mijl verder. Een lange dag dus. Gelukkig staat er wind en kunnen we zeilen. Gedurende de reis wordt duidelijk dat we minder alert worden en dat mag hier temidden van al die stukken steen beslist niet. 
Ik denk op een zeker moment een rotseilandje voorbij te zijn en kijk (iets te lang) op de kaartplotter om een nieuwe koers in te stellen. We varen niet op de automaat en Hilda is even binnen. Als ik weer opkijk zit ik zo goed las tegen een rotseilandje aan. De diepte is (slechts!) 14 meter en de rots rijst op een paar bootlengten uit het water omhoog. Met een forse koerscorrectie haal ik mezelf uit de problemen, maar voel mezelf wel even een heel grote Jan met de korte achternaam.
Als we om half acht in Rørvik vastmaken moeten we ons haasten om nog vers brood te kunnen kopen. In het winkeltje bij het benzinestation aan de haven hebben ze geen brood meer maar in het plaatselijke winkelcentrum is de Kiwi supermarkt nog open en daar kunnen we de dagelijkse boodschappen nog inslaan. Pas na terugkomst drinken we het gebruikelijke ‘aankomstdrankje’ en eten daarna onze warme maaltijd.
Rørvik
Rørvik is een plaats waar jaarlijks ongeveer 25000 vaartuigen passeren. Ik had me van de haven een hele voorstelling gemaakt, maar dat viel een beetje tegen. We liggen in een box aan de binnenzijde van de gastensteiger. De gastensteiger wordt voor het overgrote deel bezet door lokale vissers en andere boten. Het steiger materiaal is oud en lelijk en op veel plekken beschadigd en kapot. Geschikte bolders om vast te maken zijn er niet en de landvasten die permanent bevestigd zijn hebben al te lang in het water gelegen om nog aan te kunnen pakken. Met moeite vinden we een bevestiging voor onze eigen landvasten. De vaste liggers liggen allemaal aan splinternieuwe steigers. Het clubhuis aan de kant is op slot maar via het inmiddels bekende envelopje wordt wel 120 Nkr gevraagd. De volgende morgen is de deur wel open en kunnen we van de faciliteiten gebruik maken. We besluiten dat Rørvik een plek is waar we op de terugreis niet echt weer naar terug hoeven, maar het is wel een erg strategische plek en misschien niet te vermijden.
Kenmerkend is de verticale rotswand vlak naast de haven waar honderden drieteen zeemeeuwen nestelen en een ongekend lawaai produceren. De rotswand is niet de enige plek waar de vogels hun nesten hebben gebouwd. Overal in de naaste omgeving in dakgoten, midden op daken en op andere plekken zien we de beesten broeden. We moeten alert blijven om vogelpoep opde boot zo snel mogelijk op te ruimen.
