Aankomst: Do 05 mei 2005 17:20
Afstand: 40 mijl
Deze dag hebben we als bestemming een ankerplaatsje aan het einde van de Bomløfjord. We vonden het plekje in het boekje ‘Ferie & Fritidshavner’. Dit boekje, waarin een groot aantal ligplaatsen in Noorwegen worden beschreven, kochten we in 1997 in Bergen. De beschrijving is in het Noors, maar bij elke haven is ook een vertaling opgenomen in het Engels en het Duits. Met af en toe even spieken bij de vertaling, is het Noors heel goed te volgen. Lykkersøyvågen wordt beschreven als een beschutte natuurhaven, terwijl er ook nog een jetty is. Op de foto’s ziet het er heel erg aantrekkelijk uit.
De gemeentelijke ijveraar heeft vanuit zijn verdekte uitkijkpost ons schijnbaar steeds in de gaten gehouden, want op het moment dat we willen losmaken staat hij met zijn kwitantie te zwaaien. Nog steeds hebben we geen gebruik kunnen maken van de douches en toiletten aan de kant, omdat alles nog op slot zit. Het vaarseizoen is schijnbaar nog niet aangebroken. Ik vraag hem nogmaals er voor te zorgen dat er voorzieningen zijn die toegankelijk zijn voor gasten. Het maakt opnieuw weinig indruk op hem lijkt me.
De route van Kopervik naar Haugesund gaat via het noordelijke deel van de Kalmoysund. Haugesund is al van verre te herkennen aan de enorm grote scheepsbouwhal. Voor ons is Haugesund als ligplaats nooit zo aantrekkelijk, omdat je daar langs de straatkant ligt en de nodige bekijks hebt.
Vanaf Kopervik tot Haugesund staat de motor bij. Het is met de wind schijnbaar alles of niets, gisteren harde wind en vandaag weinig of niets. Na Haugesund moeten we langs een stuk onbeschermde kust en heb je de keuze uit twee mogelijkheden om naar buiten te gaan. Wij nemen deze keer de meest oostelijke doorgang naar de Sletta en kunnen de ruim 10 mijlen met een ruim tot achterlijk windje van 3 à 4Bf zeilend bedwingen.
De ingang van de Bomlo fjord
Helaas zwakt de wind verder af in de Bomløfjord, zodat we de motor later op de dag weer moeten bijzetten. Op de motor varend wisselen we de windvaan voor de elektrische stuurautomaat. Er is iets aan de hand met het ding want steeds als we handmatig een koerscorrectie ingeven reageert de automaat zo overvloedig dat we moeten ingrijpen. Eenmaal weer op koers stuurt de automaat goed. Voorlopig hebben we geen idee wat er aan de hand is, maar het baart ons wel wat zorgen, omdat we een ziek ‘derde bemanningslid’ niet kunnen gebruiken.
We proberen onze nieuwe kaartplotter, maar we zitten nog steeds buiten het gebied van de Noorse kaartmodule. Voorlopig kunnen we het apparaat alleen gebruiken als GPS navigator maar de opstelling in de kuip vinden we erg plezierig.
Heerlijk rustig, geen ander jacht op dit mooie plekje
Heerlijk rustig, geen ander jacht op dit mooie plekje[/caption] Aan het eind van de middag bereiken we de omgeving van Lykkersøyvågen en of de duvel er mee speelt begint het tamelijk hard te regenen. Als we voor de eerste keer weer tussen allerlei rotsen door moeten varen is het eigenlijk wel even spannend en regen helpt niet in zo’n geval. Eenmaal aangekomen proberen we met een achteranker uit vast te maken aan de houten steiger. Het is vlak voor de steiger nog behoorlijk diep en het anker krijgt geen grip. Ik denk dat de veel Noren alleen het gewicht van het anker voldoende vinden om de achterkant niet weg te laten waaien. Wij blijven proberen om met meer ankerlijn vastigheid te krijgen, maar dat lukt helemaal niet. Hoewel de achterkant van de boot wel blijft liggen, gaan we later op de avond maar langszij de steiger liggen. Meer bezoekers zijn er toch niet, dus we hebben alle ruimte. De omgeving is prachtig, maar even wandelen aan de kant is er helaas niet bij. Het is kletsnat en op de vlakke gedeelten loop je steeds tot aan je enkels in het water. We maken wat foto’s van de boot en blijven de rest van de avond maar aan boord.
De kaart
