Zo lang we de boot hebben gehad werden we al geconfronteerd met water dat door de mast in de boot terecht kwam. Door middel van (pur)schuim was de mast ter hoogte van het dek volgeschuimd en via een ontwateringsgaatje werd het in de mast binnenkomende water bovendeks afgevoerd. Deze methode was allesbehalve afdoende. In een van de vorige winters had ik met veel moeite door het gat van de trekstang onderdeks een gedeelte van dit schuim verwijderd en de mast opnieuw met een betere kwaliteit purschuim volgespoten. Echter zonder veel resultaat. Als je de lekkage dan niet kan stoppen, leef er dan mee en zorg dat de overlast minimaal is was mijn redenatie, en zo plaatste ik rond de mast schotjes met een afwateringsslang naar de bilgeput.
Ondanks de bovenstaande maatregel bleef er echter water in de voorpunt terecht komen. Omdat deze ruimte door de geplaatste schotjes niet meer kon afwateren op de bilgeput moest ik dit water regelmatig verwijderen en de hoeveelheid was niet gering. Kwam het water dan via een andere lekkage binnen? Toen de boot echter een winter zonder mast heeft buitengestaan was de boot kurkdroog en de bilgeput helemaal leeg. Deze winter heb ik daarom erg veel aandacht besteed aan de mogelijke bron van deze lekkage.
Door opnieuw verschillende schotjes op de bodem te lijmen ontdekte ik dat het water in de voorpunt toch via de mast binnen kwam. Uiteindelijk bleek dat het water via een kleine opening onder het hoofdschot in de voorpunt kon komen.
Ik heb op de middenbalk waarop de mast rust, dicht rondom de mast, latten gelijmd en op die manier een soort opvangbakje gerealiseerd. Dit ‘bakje’ geheel met epoxy bekleed en in de bodem van dit ‘bakje’ een buisje gelijmd dat rechtstreeks in de bilgeput terecht komt. Op deze manier wordt het water nu goed afgevoerd.
Echter, ik vond het nog steeds erg belangrijk om te voorkomen dat er water via de mast in de boot terecht kwam. Of dichtschuimen ooit succesvol zou zijn betwijfelde ik omdat de kieren tussen de mastwand en de PVC buizen voor de bekabeling nauwelijks met schuim vol te krijgen waren.
Mast met kabelbuizen. De pijlen geven de plek aan dat met Purschuim heel slecht af te dichten is.
Een proefje thuis met epoxyschuim leverde goede resultaten op, maar desondanks besloot ik eerst een laagje epoxy op het bestaande schuim te leggen. Bovendeks boorde ik een nieuw en ruim gat in de mast. Grote verwondering dat ik zo’n 20 cm boven de mast nog steeds in purschuim terecht kwam. Met allerlei hulpmiddelen zo goed mogelijk alle schuim boven het geboorde gat en tot zeker 15 cm onder het gat verwijderd. Hierna epoxy in het gat gegoten. Oops bijna te veel, niet goed geschat dus. Het epoxy stroomde nog juist niet uit het gat. De chemische reactie leverde een iets minder dan handwarme buitenkant van de mast op, maar dat maakte de epoxy dus lekker dun zodat het goed alle gaten kon vullen.
Het resultaat: De mast is zo goed als dicht, bij zware regenval zie ik het water uit het bovendekse ontwateringsgat lopen. Echter, nog steeds komt een minimale hoeveelheid water in het nieuw gecreëerde opvangbakje terecht, maar hierbij moet worden gedacht aan centiliters. Nu maar even weer ervaren hoe dit alles in de praktijk uitpakt.
Commentaar op forums op internet: Een medestrijder met hetzelfde probleem van heel veel water door de mast werd door betweters bijna de grond in gestampt: “Het is onmogelijk dat er zulke grote hoeveelheden water door de mast naar binnen komen. Het probleem moet ergens anders worden gezocht”. Welnu, ik weet beter, er komen emmers vol water door de mast naar beneden en het continue stroompje water uit het nieuwe ontwateringsgat tijdens forse regenbuien is daarvan het bewijs.
