Gräddö – Norrtälje

Tocht: Gräddö – Norrtälje

Nadat ik terugkom van de Volvo Penta dealer maken we ons klaar om richting Norrtälje te vertrekken. De brandstoftank is niet zo vol meer en volgens de ‘Gästhamns Guiden’ kan er niet worden getankt in Norrtällje. We varen dus eerst de 50 meter naar de pomp, waar we de periode dat we in Gräddö zijn geweest behoorlijk last van hebben gehad, omdat het een komen en gaan was van motorboten, die kwamen tanken of inkopen doen in de butik en het vaargedrag was niet altijd zo dat er geen golven werden veroorzaakt.
De wind komt uit het oosten, achterlijk dus en zwak, maar we rollen de genua uit die toch wel een beetje meetrekt als de wind boven de 5 knopen uitkomt. We willen de nacht eigenlijk nog achter het anker doorbrengen en hoewel er niets in de Hamnguiden staat, heb ik zelf een drietal mogelijke plaatsjes uitgezocht. We vinden op het eerste plekje alleen maar erg weke modder waar het anker te gemakkelijk doorheen glijdt en niet pakt.
In de de buurt zijn eigenlijk weinig ondiepe plaatsen en ik wil wel eens proberen om aan de rotsen vast te maken, want ik zie een prachtige kust in een diepe inham, waar ook al een tweetal motorboten vast liggen. We varen erheen en vlak bij de rotsen is het nog steeds 10 meter diep, we droppen het achteranker en varen voorzichtig naar de kant. Daar zie ik de ‘steentjes’ toch wel erg dicht onder het wateroppervlakte, maar vanwege het heldere water is de diepte moeilijk te schatten. Een landvast zit al snel om een boom en we liggen wel vast, vrij van de rots, alleen wijst de dieptemeter , die vlak voor de kiel zit, maar 1,3 meter aan. De kiel moet dus wel erg dicht bij de rotsen zijn.
Wat de windrichting betreft hebben al wel enige ervaring opgebouwd in deze streken, maar we kunnen het nog niet altijd goed toepassen. De algemene windrichting is oost, maar in deze inham komt de wind toch uit het zuiden en staat dus dwars op de boot. De ankerlijn staat ook niet achteruit, maar dwars en dat is ook het geval met de landvast. We vinden we het allesbehalve plezierig om zo te liggen en we besluiten weer weg te gaan.
Het derde plekje is niet aantrekkelijk, want de kust is volkomen vlak en we wanen ons ergens in Friesland. Hoewel het bijna niet waait varen we toch maar door naar Nortällje en op de zuidoever van het water zie ik, tenminste dat denk ik, de gasthaven met een lange steiger waar we de boot lanszij afmeren. De haven is groter dan verwacht en ik ga de havenmeester maar eens zoeken.
Als ik iemand vraag waar het havenkantoor is krijg ik te horen dat het de haven is van het ‘Nortälje Segelsällskap’ en dat de jachthaven een paar honderd meter verder is. We kunnen het zien vanaf de plaats waar we staan. Ik vraag hem of het een bezwaar is als we die nacht blijven liggen. Hij vindt het prima, maar er is een hek dat op slot is gedurende de nacht. Nu voor ons geen enkel probleem, want dan slapen we toch.

De volgende dag varen we het stukje verder, en verkennen eerst de ligplaatsen bij de drijvende steigers bij het restaurant Havspiren en daarna de ligplaatsen in de stad. Beide plekken zijn onderdeel van de ‘Norrtälje Gästhmn’, maar de plaatsen bij het restaurant lijken ons het beste. We meren af met achteruit een ankerboei, maar de bordjes ‘gereserveerd’ zie ik pas als we al vastliggen. We verkassen, nadat we eerst een stortbui hebben laten passeren, naar een plekje tussen twee andere boten en moeten daarbij gebruik maken van een achterboei waar ook al een van de andere boten aan heeft vastgemaakt, overigens een normale situatie hier.

Hierna zijn we bezig met wat boodschappen doen en het op orde brengen van de boot. Een stel heel goede vrienden die we al kennen vanuit onze Waarschip periode, Ad en Patricia, hun dochter Renee en haar vriendin Jennifer gaan een tijdje met ons zeilen in de Stockholmse scheren. Een gedeelte van de dag is het voor het eerst in lange tijd zwaar bewolkt, maar in de loop van de midddag knapt het op en de zon schijnt weer als vanouds als de vrienden rond zeven uur arriveren. Het eten, de spulletjes inladen en het installeren in de slaapvertrekken neemt de hele avond in beslag en als de slaapmutsjes hun weg hebben gevonden loopt het tegen twee uur.

Zaterdag doen we opnieuw boodschappen, want we hebben een auto ter beschikking en met zes mensen is de voorraad toch een stuk sneller op. Er staat een stevige wind uit het noorden en we overleggen of we vandaag blijven of weggaan. De lijn achteruit zit voor deze windrichting aan de verkeerde boei en we zullen eerst aan een andere boei moeten vastmaken, anders waaien we tegen de lijn van de buren. We besluiten maar een dag extra te acclimatiseren en het voordek verandert plotseling in een zonnedek..

De zeemeerminnen

We overleggen nog even of we de achterlijn nu al naar een andere boei zullen overbrengen want morgen gaan we echt weg. De nieuwe gribfiles die we downloaden blijven wind uit het Noorden aankondigen en daarop sprint Ad al naar de rubberboot en roeit een lijn naar een andere boei. Als de originele lijn is overgebracht en we de boot wat meer stuurboord uit hebben verlegd, is de positie om de volgende dag te vertrekken een stuk verbeterd.

Ad brengt een reserve lijn naar de andere boei

’s Avonds mogen we meegenieten van de muziek dat op het terras van restaurant Havspiren wordt afgedraaid door een paar DJ’s die zich in een soort hokje op poten een paar meter boven dit terras bevinden. Het gaat door tot in de kleine uurtjes, maar ik geloof niet dat iemand van ons er echt last van heeft gehad.

Foto: Jennifer (klik op de afbeelding voor meer foto’s)

Kaartjes:

Graddo – Norrtälje

Het ligplaatsje bij de zeilvereniging