Stamsund – Henningsvær

 

Tocht: Stamsund – Henningsvær(68° 09′,1 N  – 14° 12′,1 E )

Vertrek: di 19 juni 2012 09:30
Aankomst: di 19 juni 2012 12:05
Afstand: 10 mijl van totaal  1315 mijl

De route

Henningsvær wordt beschreven als het mooiste dorp van Augstvågøy, het grootste eiland eiland van de Lofoten, met fris geschilderde houten huizen langs weggetjes die over de eilanden slingeren. In mijn herinnering is Henningsvær ook inderdaad het mooiste haventje waar we in 2005 zijn geweest. Een goede reden om nog eens terug te gaan. Het is vanuit Stamsund maar 10 mijl varen en we hoeven dus niet erg vroeg weg. Hoewel we voor vertrek nog vers gebakken brood wilden inslaan stellen we dit uit tot Henningsvær. We vertrekken rond half tien en nemen de andere uitgang van de haven. Het is bijna windstil in de Vestfjorden en vrijwel direct na vertrek laten we het sturen over aan de automaat. We zien hier en daar nog een school vissen en na twee uur erg rustig varen passeren we aan de zuidkant de eilanden archipel rond Henningsvær. Het meest westelijke hoofdeiland is in het noorden via een brug verbonden met Augstvågøy, het eiland waar Svolvær op ligt. Deze brug is voor ons te laag en daarom moeten we vanuit het oosten de haven binnenvaren. De drijvende steiger achter in de lange smalle haven is nog helemaal vrij en we kunnen kiezen. Er is bovendien meer plaats, want we zien een tweede steiger, die er in onze herinnering in 2005 nog niet was.

 Aan de steiger in Henningsvær

Aan de steiger in Henningsvær

Als ik bezig ben om het logboek bij te werken zie ik op de AIS een Nederlandse zeilboot aankomen. Het is de Horus, een Victoire 1122, die in Egersund gelijk met ons in de dichte mist naar binnen kwam. Ze maken vast aan het andere steigertje. Voordat we boodschappen gaan doen maken we even kennis.
We maken samen een rondje door Henningsvær en we kunnen in een glasblazerij toekijken hoe een bol massief glas langzaam verandert van vorm, van bol naar een prachtige vaas tot een wel plotselinge transformatie: een soort kom. Het publiek applaudisseert, maar ik denk dat het op het laatst faliekant fout liep. Rond ons heen horen we veel Nederlands. Een mevrouw die een praatje komt maken als we later weer aan boord zijn vertelt dat ze bij een gezelschap hoort dat een busreis maakt door Denemarken, Noorwegen en Zweden.

Wat later op de middag probeer ik de wandeling van 2005 nog eens over te doen. Het paadje langs de vuurtoren is echter van een overduidelijk bordje ‘Privat’ voorzien. Je kunt zo’n bordje natuurlijk negeren, maar dat is niet mijn stijl. Eigenlijk wel jammer, want ik had nog graag een paar foto’s willen maken van de vuurtoren.

 

 

Dit artikel is gepubliceerd in categorie ↑ Van 65° tot de Kaap.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.