Henningsvær – Svolvær

De route

Het haventje dat vandaag ons reisdoel is heet Kabelvåg. Hier zijn we nog niet eerder geweest en omdat we midden in het plaatsje kunnen liggen lijkt het ons wel leuk. Bovendien zouden we er, volgens een van de pilots, bij een camping een wasmachine kunnen vinden want Hilda wil graag het een en ander wassen.

Als we wegvaren is het bij de twee andere boten aan de steiger nog volledig stil en het heeft dan ook geen zin om even te zwaaien. Buiten de haven staat een stevige en erg koude wind uit het noordwesten. De meter wijst 18 knopen aan, bijna halve wind. Maar omdat we aan de voet van een hoge berg varen, besluiten we alleen de genua uit te rollen, want verrassingen hebben we al genoeg meegemaakt. We maken de eerste paar mijlen een goede voortgang, maar dan zakt de wind plotseling in tot slechts 3 knopen en kunnen we de genua wel inrollen. Het gaat met de wind wat op en neer en de genua wordt nog een paar keer uit- en ingerold voor we de korte afstand naar Kabelvåg hebben afgelegd.

In Kabelvåg

We leggen aan de buitenzijde van een drijvende steiger aan, zoals we die al op de foto in de ‘Havneguiden’ hadden gezien. Het is een tamelijk korte steiger en er kunnen maximaal 2 boten aan beide zijden liggen. Vandaag ligt er maar een zeilboot aan de binnenzijde, een duitse Hanse. Wij maken vast aan de buitenkant en ik ga direct op zoek naar de wasmachine. Uiteindelijk blijkt de camping 3 km verder te liggen en dat is geen haalbare kaart voor ons. We besluiten daarom maar door te varen naar Svolvaer, een 3-tal mijlen verder. De Duitse zeiler waar we nog even mee praten, waarschuwt me voor de diepte langs de steigers in Svolvær . Bij laagwater is daar langs de steiger soms maar ruim een meter waterdiepte op bepaalde plekken. Ik krijg van hem de plekken aangewezen waar het wel voldoende diep is.

Het stukje naar Svolvær duurt maar kort, maar er is vrijwel geen plek langs de steigers. De plekken die de Duitser had aangewezen zijn bezet en als we een andere plaats proberen waar wel ruimte is wordt het al behoorlijk ondiep als we er nog niet eens zijn. We zijn het eens, we hebben geen zin om met kromme tenen op het laagste water te moeten wachten. Een eerste alternatief dat in de pilot wordt aangegeven proberen we uit, maar ook daar is het te ondiep bij laagwater. Dan besluiten we naar het derde alternatief te varen: Marinepollen, de marina die aan de noordzijde van het centrum ligt en waar je wel ‘een halve mijl’ verwijderd bent van het centrum. Ergens midden in de haven van Svolvær is een brug van 15 meter, en daarom moeten we een stukje buitenom varen om er te komen. Al met al geen probleem en we kunnen prachtig aan de buitenzijde van een steiger vastmaken op 10 meter waterdiepte. Het wandelingetje van een halve mijl hebben we graag over voor het enorme verschil in liggeld: Een nachtje Svolvær binnenstad met gebruik van de douches blijkt omgerekend ruim 55 euro te kosten.

De hoorns van de geit op Svolvaergeita

De marina ligt aan de voet van een steile berg, de Svolværgeita, die door klimmers wordt aangemerkt als uitdagend. De berg heeft een top met 2 punten waarin mensen de twee hoorns van een berggeit zien, vandaar de naam. Voor de laatste 40 meter is veel klimmerservaring vereist. Moedige bergbeklimmers sluiten hun prestatie af met een sprong van de ene hoorn naar de andere. Pikant detail: precies onder de steile helling waar de hoorns op staan is een klein kerkje met een prachtig kerkhof eromheen. Het verhaal wil dat het kerkhof precies daar is, zodat degenen die de sprong niet haalden niet zover vervoerd hoefden te worden.

We hebben al een tijdje voorgebakken brood aan boord, aangeschaft ergens onderweg in een klein winkeltje, voor het geval dat. Terwijl ik een wandeling maakt gaat Hilda eens uitproberen of het brood voor pure noodsituaties moet worden gereserveerd of dat we het ook kunnen gebruiken als we eens ergens wat langer willen ankeren. Als ik terugkom ruik ik het al voordat ik weer aan boord ben. Overheerlijk brood dat direct wordt aangemerkt als aanvulling op de basisvoorraad aan boord. Met een beperkt aantal van deze broden, die een behoorlijke houdbaarheidstermijn hebben, worden we minder afhankelijk van het periodiek boodschappen doen.

De Noorse douane

De weerberichten voor de volgende dag vermelden heel veel regen en daarom blijven we op ons plekje liggen. Hiervoor worden we onmiddellijk beloond en ’s morgens om een uur of 10 ligt er een oranje boot van de kustwacht naast ons en twee ambtenaren van de douane vragen toestemming om aan boord te komen. We mogen een aantal vragen beantwoorden: hoe lang we al in Noorwegen zijn, hoeveel alcohol we aan boord hebben, wanneer we Noorwegen weer verlaten, en meer van dergelijke vragen. Alle vragen moeten vervolgens ook nog eens schriftelijk op een lijst worden beantwoord. Hoewel we geen grote hoeveelheden alcohol aan boord hebben is het toch meer als wat volgens de Noorse wet is toegestaan. Zelfs de 3 liter sterke drank die ik opgeef is eigenlijk al te veel. Gelukkig hebben we zo goed als geen bier, terwijl ook de voorraad meegenomen wijn al behoorlijk is geslonken. Onze opgave wordt niet daadwerkelijk gecontroleerd en we krijgen een groot blauw stempel op het formulier. Voor ze weer vertrekken wensen ze ons een plezierig verblijf in Noorwegen.