Bud – Kristiansund

Tocht: Bud – Kristiansund (63° 7′,1 N 7° 43′,9 E)

De route

De gripfiles maken ons duidelijk dat de wind zaterdag in de loop van de middag behoorlijk zal aantrekken en de avond zal niet plezierig zijn op het wijde water. Met de Noorse buurman maak ik een praatje en hij kondigt aan dat hij zaterdagmorgen om een uur of vier wil vertrekken, om zo de eventuele harde wind voor te zijn. Zijn bestemming, Trondheim, ligt evenwel zo’n 90 mijlen verder dan de onze en ik denk dat hij de gashandel dan ook behoorlijk ver open moet trekken om zijn doel te bereiken voordat het hard begint te waaien.
De route van Bud naar Kristiansund gaat over open zee en wordt de Hustadvika route genoemd. Voor de kust liggen oneindig veel eilandjes, afgewisseld door vele rotsen net boven of net onder water. Zelfs tot 6 mijl uit de kust moet hier rekening mee worden gehouden.
In de Norway pilot worden drie routes beschreven: de Outer route, de Inner route en kleine stukken die weer afwijken van de inner route en de InnerInner route worden genoemd. We kiezen de Outer route omdat die overal meer dan voldoende breed en diep is, maar wanneer we de golven zien breken op onderwaterrotsen links en rechts van waar we varen, hebben we weinig moeite om alert te blijven. Van te voren had ik de route al uitgezet op de PC en die vervolgens weer op de CF kaart van de kaartplotter weggeschreven. We houden deze route dan ook nauwkeurig aan. Niettegenstaande mijn zorgvuldige voorbereiding duik ik toch nog regelmatig even naar binnen om de gegevens van onderwaterrotsen te checken die we op de kaartplotter zien. Hoewel we vermijden om over zo’n kruisje in een lichtblauw gebiedje te varen willen we toch even zekerheid hebben hoe ver zo’n rots onder water zit.

Tijdens de tocht zie ik activiteiten op zo’n 2 mijl van ons richting rotsen in zee. Het is eigenlijk te ver om het met de kijker echt goed te kunnen zien, maar het is duidelijk een jacht waar een andere boot bij ligt en gezien de scheve stand van de  mast lijkt het of het jacht aan de grond zit. Het fijne komen we niet aan de weet, want wij varen door en de twee boten raken uit zicht.

Een van de buitjes die overkwamen

Aan het begin van de tocht stelt de wind heel weinig voor en komt redelijk van achteren, zodat we het zeilen kunnen vergeten. In de loop van de morgen komen er donkere buien over, waarvan één ons zelfs trakteert op hagel. De wind draait meer naar het Noordwesten en we rollen het voorzeil uit als we meer dan 6 knopen zien op de meter, maar we kunnen niet zeggen dat het fijn zeilen is. Bovendien hebben we de hele reis te maken met een behoorlijke deining die de boot ook netjes laat meedeinen. Zolang de wind dan onvoldoende blaast valt het zeil steeds in. We vinden het dan ook niet erg als we iets voor enen vast kunnen maken aan een langssteiger in de gasthaven van Kristiansund.

In de middag vind ik een computershop waar men mij kan vertellen hoe ik het prepaid tegoed voor mijn internetdongle kan opwaarderen. Zelf had ik het niet gevonden op de site van Telenor.  Het stond ook niet in het gedeelte  voor het “Mobilt Bredbånd” modem waar ikzelf had gezocht, en zoeken op een Noordse site is voor mij toch een handicap. Op de terugweg loop ik nog even een paar straatjes om, om bevestigd te krijgen dat de supermarkt van 2005 er nog is. Opmerkelijk dat zoveel details zo vlot weer naar boven komen. Zo halen we de herinnering op aan het beroemde visrestaurant “SMIA”waar we in 2005 onszelf trakteerden op een diner, maar terecht kwamen op een soort zoldertje en de hele avond alleen zaten.

We zetten we de kuiptent op en dat is een stuk behaaglijker, omdat  de wind net iets achterlijker inkomt dan we dachten bij het aanleggen. Gedurende de nacht en zondagmorgen  trekt de wind behoorlijk aan en  zien we de windmeter regelmatig de 30 knopen naderen. Bovendien regent het vrijwel onophoudelijk. Dus heerlijk weer om lekker in de kajuit te blijven. Maar “heerlijk weer” gaat niet op als de temperatuur zo rond de 12 graden is binnen. Gelukkig hebben we in het voorjaar een nieuwe kachel aangeschaft en dat kunnen we goed merken als we ons overgeven. Binnen een uurtje is het 20 graden en dat voelt heel aangenaam.

“Cruising is boatmaintenance in paradise”. Aan deze quote moet ik aan denken als ik zondagmiddag de Henderson pomp van het vacuumtoilet uit elkaar haal om aanslag te verwijderen omdat een terugslagklepje  niet goed meer sluit. Gelukkig is er niets versleten en nadat de handen  stevig gewassen zijn heerst er tevredenheid. Nu nog even werken aan “paradise” want met dit weer lijkt het er echt niet op.