Helsinki

Als we zijn opgestaan en hebben gedouched zijn de meeste  boten al vertrokken vanaf de steiger van Jakobshamn. Ik heb nog even de kans om aan de bemanning van de laatste boot te vragen welk boekwerkje met haven en ligplaatsinformatie voor de Finse kust ik het beste kan kopen. Voor Finland heb ik alleen het Havenhandboek van meer dan 10 jaar geleden.  Voor de Zweedse kust heb ik een tweetal boeken waarin precies per locatie wordt aangegeven waar je het beste aan de rotsen kunt vastmaken en wat de diepte daar is.  Ik verneem dat er ook  voor Finland gidsen bestaan  waarin met behulp van foto’s  de informatie wordt verstrekt, vergelijkbaar met de Havneguiden voor Zweden en Noorwegen.  De gidsen beslaan een beperkt gebied en er moeten meerdere delen worden aangeschaft die per stuk nogal prijzig zijn. Ik krijg bovendien de indruk dat de Fin  van deze serie niet zo onder de indruk is. Hij stuurt meer aan op een boekwerkje waarin dezelfde nummers worden gebruikt als die we bij de havens op de kaart ook aantreffen. Daarin staan alle mogelijke plekken die geschikt zijn hoewel niet zo gedetailleerd. Ik krijg van hen de winkels waar ik dergelijke boeken kan aanschaffen. Bovendien schrijven ze hun naam en telefoonnummer  op, voor het geval ze me nog meer zouden kunnen helpen.

Voor vandaag had ik een drietal natuurhaventjes geselecteerd als mogelijke bestemming, maar de Finnen geven van een tweetal al aan dat ze met de winden uit Westelijke richtingen niet geschikt zijn.  Van de derde had ik inmiddels op de digitale kaart al gezien dat het een echte jachthaven is geworden.

Route Jakobshamn – Helsinki

We vertrekken met erg weinig wind, maar wel met veel zon.   Als bestemming hanteren we voorlopig Nuottaniemi, de derde mogelijkheid. We varen prachtig tussen de rotseilandjes door en we houden ons strikt aan de ‘recommended tracks’ die op de Navionics kaarten worden aangegeven.  De motor is inmiddels het zwijgen opgelegd, want met een ruim achterlijke wind kan alleen het voorzeil het prima aan.

Dieper water maar toch iets dergelijks vlakbij

Bij Porkkala (Dragesviken) volgen we een wat minder diepe route  dat langs een  natuurhaventje leidt. Vanaf die route tot in het haventje  wordt echter op de kaart een ‘recommended track’ aangegeven van onvoldoende diepte, maar ik heb gemerkt dat de diepte van de tracks meestal wel behoorlijk groter is dan aangegeven. Ik zie twee zeiljachten liggen die beslist een grotere diepgang hebben. We besluiten toch het er niet op te wagen en door te varen naar Helsinki. We laten ook Nuottaniemi links liggen omdat ook daarheen een track van onvoldoende diepte  moet  worden gevolgd.

Sindbad!

Er zijn op zijn minst 15 jachthavens in en rond Helsinki, maar de gemiddelde bezoeker wil het liefste aan de steigers van de aantrekkelijke Nylandska Jaktklubben (NJK)  op het kleine eilandje Blekholmen afmeren of aan een van de steigers van de andere jachtclubs zoals bv HSS (Helsingfors Segelsällskåp). Daarnaast is er natuurlijk de City marina op Katanajokki met zijn 120 gastenplaatsen. Voor ons niets van dat alles, wij gaan naar de  jachthaven Sindbad op de oostoever van Lauttasaari, een groot eiland waar het westelijke deel van Helsinki op ligt.  Het is dezelfde jachthaven waar we in 2003 ook hebben gelegen. Ook hier waren de Finnen uiterst behulpzaam en gastvrij en hielpen ons weer geduldig om de boot vast te leggen met achteruit weer de boei, wat overigens niet moeilijk is om aan te leggen. We blijven hier minstens 2 nachten.

Het gele bootje is de HQ

Een regenachtige dag. We gaan eerst het havenboekje kopen en doen wat boodschappen. Ook gaan we nog even bij een watersportzaak langs om de mogelijkheden voor een boegladder te bekijken, want Hilda heeft nogal wat moeite om over de punt op de (erg lage) steiger te komen. Vanwege het anker zijn de standaard oplossingen niet bruikbaar helaas.  Het boek dat door de Fin  in Jakobshamn werd aangeraden blijkt te bestaan uit 4 delen die per stuk een behoorlijke investering vragen. Ook de ‘fotoboeken’ zijn inderdaad erg prijzig en geven weinig additionele info.  We kopen een tweetalig boekje met informatie over  natuur- en gasthaven dat de mooie titel ‘Käyntisatamat / Besökshamner 2014’ heeft.  Het boekje bevat eigenlijk alle  informatie dat we nodig hebben. Wat wezenlijk van belang is of een  haven die op de kaart wordt aangegeven een ‘gasthaven’ is. Als dat niet zo is kun je er eigenlijk niet terecht omdat men daar niet op gasten is ingericht en er ook geen ligplaats voor heeft.

Alle havens in Finland hebben een havennummer dat op de kaart wordt aangegeven en correspondeert met het nummer in het aangeschafte boekje. Het wordt duidelijk dat de kaarten die ik van Finland heb verouderd zijn, want de havens zijn opnieuw genummerd. Voor het gebied rond Turku kopen we een nieuwe papieren kaart, want daar hebben we niets voor. We hebben gemerkt dat een goed overzicht tijdens het varen van belang is en daar is het scherm van onze kaartplotter eigenlijk te klein voor.

’s Middags fietsen we naar het centrum van Helsinki, maar voordat we ergens aan toe komen plenst het en in een iets minder heftige bui gaan we snel weer terug.