We hadden het zo mooi bedacht, maar soms gaat het anders. We hadden gedacht maandag de 11de augustus tussen Sjaelland en Lolland door te zeilen naar Spodsbjerg op Langeland. Volgens de gegevens van de gribfiles zullen we te maken krijgen met een zuidwestenwind die de hele dag rond de 20 knopen zal waaien. Als we wegvaren fietst de havenmeester op de kade en waarschuwt ons dat het 8 – 16 meter per seconde zal waaien vandaag en dat is dus zo ongeveer 16 tot 32 knopen (bijna 8 Bf), maar we vertrekken toch maar. Ik zie echter al gauw dat we de hoogte niet kunnen halen en dat we zullen moeten kruisen. Met zo’n harde wind doen we dat niet vrijwillig en daarom draaien we om. Eerst overwegen we om maar gewoon terug te gaan, maar dan bedenk ik dat Hesnaes vandaag wel een goede optie is en dat is bovendien behoorlijk dichtbij.
Tot de laatste 2 mijl zeilen we met grote snelheid. De snelheidsmeter nadert de 9 knopen heel regelmatig. Aan het einde van de Grönsund wachten echter het laatste stuk pal tegen de zuidwester van ruim 20 knopen in. De motor krijgt het prachtig voor elkaar om met een redelijk beperkt toerental toch 4,5 knoop voortgang te maken. In het haventje draaien we de boot met de kop in de wind en willen gaan aanleggen, maar de boot reageert nogal vreemd. Ik sta deze keer zelf te sturen en Hilda ziet dat de dieptemeter maar 1.80 aangeeft. Nogal wiedes dat de boot gek doet als we zo zwaar door de modder gaan. Ook hier is het waterpeil bijna een halve meter lager dan normaal. In de haven lijkt het veel rustiger dan dat het in werkelijkheid is maar dat is schijn want twee andere boten die nog binnenkomen vertellen verhalen die ons erg bekend voorkomen.
Ook morgen waait het hard uit dezelfde richting en ook op andere boten is men ervan overtuigd pas overmorgen te kunnen vertrekken.
Ook als er bewolking is zijn er prachtige avonden
In de avond en tijdens de nacht is er echter betrekkelijk weinig wind en dat doet de bemanning van een van de bootjes besluiten om te vertrekken. Twee uur later zijn ze echter terug. Het waait veel harder dan we in de haven vermoeden en de golven zijn erg hoog aldus het stel. De schipper van een Nederlandse klipper die ’s avonds binnenkomt is een beetje geïrriteerd want er is voor zijn boot nog nauwelijks een plekje omdat de jachten aan de kade liggen en niet in de boxen. Hij zou hebben gereserveerd. Ik maak hem toch maar even duidelijk dat wij op onze kadeplek nog 20 cm in de modder liggen te roeren en dat de boxen nog ondieper zijn. Bovendien was er geen enkel teken dat er een deel van de kade gereserveerd was. Voor we de volgende morgen wegvaren maak ik nog even een foto.
Lege boxen en een platbodem waarvan de boegspriet buiten de haven uit steekt
