Duitsland – Zweden

Kiel (Reede Heikendorf) – Gedser

Ontwaken op het ankerplekje in de Kieler Förde

Is het een overblijfsel van de ‘korte’ vakanties van vroeger, maar aan het begin van de reis hebben we  nog altijd haast. We hebben Gedser op Falster, het zuidelijkste puntje van Denemarken op de planning.  De wind is nog steeds zuid-oostelijk en zal gaan krimpen in de loop van de dag, voor onze bestemming dus ongunstig. Nadat we de Kieler Förde hebben verlaten zeilen we zo hoog mogelijk om hoogte te winnen. Al ruim voordat we het schietgebied Totendorf hebben bereikt krijgen we bezoek van een bewakingsschip dat onze bestemming vraagt. Als ik Gedser noem vraagt hij me om vrij te blijven van het schietgebied en daarom vallen we af en ronden we de H-boeien. In latere gesprekken met andere jachten wordt me duidelijk ik dat we alleen rond het basisgebied hadden moeten varen. We verliezen hiermee een behoorlijk stuk hoogte en komen vlak voor de haven van Rødby in Denemarken uit. Hierna maken we nog één slag de Fehmarnbelt in, maar dan besluiten we de resterende 21 mijl maar op de motor te doen omdat we weinig zin hebben om na middernacht aan te komen.

We koken en eten onderweg, terwijl we de ene na de andere windmolen passeren die hier voor de Deense kust staan. Onze koerslijn loopt eigenlijk door het windmolenpark heen, maar omdat ik niet weet of we binnen het gebied mogen varen, blijven we er buiten. De Navionics kaart meldt voor het nieuwste park: ‘Restricted area, entry restricted’ maar voor het andere park is geen restrictie aangegeven. Het scheelt een mijl varen en daarvoor wil ik het risico voor een bekeuring niet lopen.

De zon gaat onder als we de vaargeul naar Gedser binnenvaren en het begint daarna snel donker te worden. Hoewel er nauwelijks eb en vloed is in de Oostzee, valt het ons elke keer als we in Gedser zijn op dat het in de geul langs de jachthaven behoorlijk stroomt. Omdat de wind ook nog goed aanwezig is laten we het plan om iets verder onder de kust te gaan ankeren  schieten. We willen in alle rust pitten, stevig vastgemaakt en geheel zorgeloos. In de jachthaven zijn alleen boxen beschikbaar die dwars op de wind liggen, maar Hilda manoeuvreert de HQ keurig tussen de twee palen van een te korte box. Door even heel snel te werken met landvasten en springen blijven we recht in de box en liggen we iets na tienen vast. De ‘blikken’ havenmeester, zoals ik de automaat noem, neemt mijn 165 Deense kronen zwijgend aan en spuwt een mooi lichtblauw labeltje uit dat ik aan de preekstoel moet gaan bevestigen.

Gedser – Ystad

 Als we om kwart over zeven vertrekken belooft het een mooie zeildag te worden. De koers is 50 graden en de wind komt uit het ZuidOosten op 125 graden met gemiddeld 15 knopen. Helaas draait de wind al gauw 20 graden de verkeerde kant op en varen we nog 55 graden aan de ware wind en volgens de ‘close-hauled’ meter dat betekent minder dan 35 graden aan de schijnbare wind. Met uitzondering van een tweetal uurtjes, als de wind wat inzakt, lopen we steeds bijna 7 knopen met golven van ca. 1 meter. (Maar als ik de weerberichten mag geloven schat ik de golfhoogte altijd te laag in)

Dat je nooit te oud bent om iets te leren is vandaag gebleken. Tijdens de reis naar Gedser heb ik een boek van North Sails bestudeerd dat bedoeld is voor tactiek en trimmen van de zeilen onder wedstrijdcondities. Vanaf het eerste jaar dat we de Trintella zeilden vond ik al dat het grootzeil zo vlak was gesneden. Vanuit de theorie in het boek werd me duidelijk dat het zeil meer bolling moest hebben. Dit kon ik bereiken door de onderlijkstrekker veel meer te vieren, hoewel daardoor de achterste schoothoek en dus ook het onderlijk aan de achterzijde wel heel ver boven de giek staat. Wat mij betreft een ietwat komisch gezicht. Maar het resultaat is belangrijker: de bolling is veel groter,  de twist ziet er ook beter uit en de voortstuwing hoog aan de wind is beduidend beter. Het grootzeil heeft een ‘losse broek’ met een rondgesneden flap aan de onderzijde. Deze flap dekt in deze situatie de ruimte tussen giek en onderzijde van het zeil enigszins af.

Al met al een mooi leermoment en een goede reden om te kijken wat er  nog meer  uit de inhoud van het boek te halen valt. Op het moment dat de zon verdwijnt achter de horizon laten we de zeilen zakken vlak voor de ingang van de jachthaven van Ystad. De haven is opnieuw ingericht en is er een stuk beter op geworden.

De nieuw ingerichte haven van Ystad

De boxen met palen zijn vervangen door boxen met lange vinger steigers en er is een nieuwe langssteiger aangelegd. Daarentegen is de grote middenruimte verdwenen, waar je in pakjes langs de steiger kon liggen maar die waarschijnlijk toch minder effectief was. Er zijn nog een paar langsplaatsen vrij en wij nemen er één van in beslag. We hebben 88 mijl gevaren in 14 uur, een gemiddelde van 6,3 mijl heel hoog aan de wind, inclusief vertrek en aankomst. Een fantastische zeildag vandaag!

Ystad – Kåseberga

Bij de havenmeester haal ik voor de zekerheid een plattegrondje van Ystad. Ik weet al dat ik het waarschijnlijk niet nodig zal hebben, want ik herinner me van 2011 nog heel goed waar het supermarktje te vinden was, maar voor het geval dat…

Met de boodschappen die we nodig hebben kom ik terug en we vergelijken nog even de prijzen met wat we gewend zijn. Ook dit jaar blijkt dat de prijzen iets hoger liggen dan in Nederland en dit geldt specifiek voor brood en yoghurt. Fruit en groente is vergelijkbaar.

Inmiddels is de wind ook weer terug en we varen uit, maar wat ik al had gezien in de jachthaven blijkt op open water ook zo te zijn. De wind komt precies uit de richting waarin we onze bestemming hebben bepaald: Rønne op het grote oostelijke Deense eiland Bornholm. Na een uurtje hoog aan de wind varen,  45 graden westelijker dan de koerslijn bekijken we de planning en weersverwachting voor morgen.

Het plan was om de volgende dag vanuit Rønne aan de zuidwestkant van Bornholm naar Svaneke te varen aan de zuidoostkant, een goed uitgangspunt voor de oversteek naar Polen. Het weerbericht meldt dat we de volgende dag een westelijke wind kunnen verwachten. Dan is het plan snel gewijzigd. We gaan bakboord uit naar de Zweedse kust en besluiten naar één van de haventjes te gaan ten oosten van Ystad en van daaruit de volgende dag naar Svaneke te zeilen. Dat lijkt allemaal wat gemakkelijker te bereiken. Hoewel we ons gericht hadden op Skillinge rond de punt van Sandhammaren zie ik in het Zweedse gasthavengidsje dat het piepkleine haventje van Kåseberga ook 2.4 m diep is.

Aan de kade in KaseBerga

Bovendien heb ik gelezen dat de omgeving het waard is om daar een wandeling te gaan maken. Ik bel het telefoonnummer dat wordt genoemd en men verzekert me dat de haven voldoende diep is en dat er voldoende ruimte is. Ruim een halfuurtje later liggen we daar al aan de kade.

Ales Stenar

We zijn lekker vroeg deze dag en we klimmen samen  Kåsehuvud op, de heuvel waar we ‘Ales Stenar’ kunnen bekijken.  Een informatie bord leert ons dat Ales Stenar  een stenen monument is van ongeveer 600 na Christus.  De 59 stenen staan opgesteld in de vorm van een schip en is in totaal 67 x 19 meter groot. Het monument ligt op 37 meter boven de zeespiegel.

Hilda gaat terug naar de boot en ik maak nog een wat langere wandeling langs de kust. Eerst over de heuvels en terug over een paadje langs het kiezelstrand. Als ik het bordje mag geloven kun je het paadje  langs de kust volgen tot aan Ystad (20 km). Op verschillende plekken zijn hekken waar trappen gebouwd zijn om er overheen te kunnen. Voor honden kan een klep omhoog worden geschoven om het hek te passeren.

Hek, trap en klep