Kuringsvågen – Ottersøy

Het is gedaan met de gunstige winden om al zeilende fantastische snelheden te halen. De gribfiles beloven ons in de 7 daagse opgave zwakke winden die met uitzondering van vandaag precies uit het noorden komen.  We vertrekken om 8:15 en de hele dag duwt de  motor  ons in de richting wat ons voor ogen staat. We passeren Roan waar we in 2012 op de heenreis naar de kaap langszij van een vissersschip lagen die een uur eerder vertrok dan wat was afgesproken.  We zien dat Bessaker er vanaf het water niet zo geweldig uitziet, toch lagen  we er een paar dagen verwaaid en waren blij met het plekje.

We varen een stukje van de binnenroute  en komen langs Sandviksberget, Osen waar we een jachthaventje zien met daarin een redelijk groot jacht. De plek waren we in geen enkele gids tegenkomen. We spreken later in Ottersøy de Noor, die we al kenden uit Kuringsvågen, en vertelde dat ze daar twee dagen naar alle tevredenheid heel rustig hadden gelegen.

Een eindeloze rij rotsen langs de kant en sommige met bijzondere vormen . . . .

. . . het lijkt wel een krater waar ooit gloeiende lava uitgelopen is

Omdat we min of meer besloten hebben op plekken te gaan overnachten waar we nog niet eerder zijn geweest hebben we  Abelvær gekozen tot ons doel. Dit haventje ligt een kleine 10 zm ten zuiden van Rørvik en lijkt in de gidsen best aardig. Na Sandviksberget kiezen we voor de buitenroute over de Folda, ook een gebied waar met nogal onstuimig kan zijn volgens de gidsen. We passeren Saetervika, een haventje waar we ooit even naar binnen gingen om boodschappen te doen. Na een lange dag motoren maken we om 18:15 vast aan de gastensteiger van Abelvær. Hoewel er weinig gastenplaatsen zijn, is alles prima voor elkaar. Elektriciteit en water op de steiger. WC, Douches, wasmachine en droger aan de kant.

Abelvær

Met 2 meter tijverschil valt het hier ook droog

Ik maak nog even een wandeling en, zomaar ergens midden in het dorp kan ik gebruik maken van het onbeveiligde netwerk ‘Default’ om nog even iets van Internet te plukken. Ik raak in gesprek met een Noorse leraar en zijn vrouw uit Trondheim die met een groep cursisten hier in de buurt een ‘summerschool’ houdt. Het is voor hem de laatste werkweek voor zijn pensionering op 63 jarige leeftijd en ook de week voor hun jaarlijkse ‘verhuizing’ naar hun zomerhuis ten zuiden van Oslo.

Abelvær-Ottersøy

Vrijdag is een korte vaardag, want we varen naar Rørvik om daar boodschappen te doen en contant geld geld te halen. Om de  geld enveloppen voor het havengeld  te kunnen vullen is gepast geld van het grootste belang.  Ik wil in Rørvik  ook tanken, omdat de meter van de dieseltank nog steeds 100% vol aangeeft en dat kan niet waar zijn, want we moeten inmiddels de helft van de getankte dieselolie uit Makkum verbruikt hebben. Op de boot, waar men bezig is met tanken, loopt hevig schuimende dieselolie over het dek en men zegt dat het schuim uit het vulpistool komt. Omdat ik geen dieselschuim op het teakdek wil, haal ik mijn jerrytank. Er blijkt echter niets aan de hand te zijn, maar ik beperk het tanken tot de 20 liter omdat in Brønnøysund ook weer getankt kan worden en dat halen we met de inhoud van de jerrytank wel.

In Rørvik was geen plekje meer vrij en daarom hadden we vastgemaakt aan de lange steiger bij de dieselpomp. Het is echter niet de bedoeling om daar lang te blijven liggen. We overleggen wat we gaan doen want het is nog ver naar een volgende haven en we hebben weinig zin om tot in de avond te blijven motoren. We besluiten dan toch maar naar een haven te gaan waar we al een aantal keren zijn geweest, en dat is Ottersoy op ongeveer 1 zm afstand. Daar maken we vast rond half een. Omdat we iets vergeten hebben met de boodschappen gaat Hilda erop uit om het winkeltje te zoeken dat we ons nog van de vorige keer herinneren. De Spar winkel blijkt groot en heel goed gesorteerd. Boodschappen halen in  Rørvik was beslist overbodig.

Ottersoy, alleen motorboten die allemaal ingericht zijn om te vissen, zowel beroepsmatig als voor de vrije tijd.

Vroeg in de middag is een mooie tijd om eens te gaan kijken wat er met de dieselmeter aan de hand is. Een half uur later weet ik het, er is een schoefje los van het mechanisme, waardoor de drijver van de opnemer in de hoogste stand vast is blijven  zitten. Het waarom is me niet duidelijk, want deze opnemer zit al jaren in de tank, zonder enige wijziging. Wel is het zo dat de tank nog nooit zo vol is geweest dan bij vertrek in Makkum.

Prachtige tekening in de stenen in Ottersøy