Gebruik de muis om in te zoomen in de kaart. Klik hier voor een grotere afbeelding.
Mortensholmen (Lillesand)
De blauwe route uit 2010 vinden we te smal
We zijn ’s morgens iets na achten al weer onderweg. In tegenstelling tot de dag ervoor is de wind oostelijk en zwak, onder de 10 knopen. We slalommen tussen vele eilandje door, een min of meer bekende route die we wel vaker hebben gevaren. We weten inmiddels ook waar we niet langs moeten gaan en één plek daarvan is door Ny-Hellesund , een vaarweg tussen Monsøya en Helgøya. Hoewel we in 2010 er wel tussendoor gevaren zijn, varen we er nu netjes omheen omdat we het echt te nauw vinden.
We laten Kristiansand links liggen en varen rond Stokken, waar we in 2015 ankerden. Iets voor Lillesand heb ik een ankerplek geprikt waar we willen overnachten. Als we in de buurt zijn en ik de nieuwste gribfiles nog eens bekijk achten we het plekje minder gunstig vanwege een verwachte winddraaiing en ik kies voor een meer beschutte plek: Mortensholmen. Onderweg daar naartoe, elk risico vermijdend en uitsluitend op diep water varend, horen we opeens een akelig geluid en ik denk al aan een ‘grondberoering’, maar het is de lijn van een vissersbal die langs de kiel schraapt. Hoewel we ongelofelijk scherp op ballen letten heb ik niets gezien. We begrijpen het pas als we iets later rakelings voorbij een volgende bal varen die ongeveer 10 cm onder water zit.
Ankeren in Mortensholmen
In Mortensholmen liggen drie boten voor anker en wij kunnen er nog goed bij. We gaan echter weer anker op als een van de drie vertrekt en een beter plekje achter laat. De wind draait die nacht niet in de richting die de gribfiles aangaven en we hebben geen zin om weer te motoren. We blijven daarom de volgende dag in Mortensholmen, maar we verkassen toch weer een stukje om een betere zwaaicirkel te hebben.
Aan de kade in Dybvåg
Als we van Mortensholmen vertrekken is er heel weinig wind. De meter wijst 4 knopen en soms minder. De richting kon ook al beter, vanuit het zuidwesten en dus van achteren. Dus weer een motordag, maar het is wel geweldig mooi weer. In 2010 hebben we in Dybvåg bij Tvedestad eens een nacht aan een kade gelegen en zeven jaar later wil ik er nog wel eens een keer kijken.
Het is ook echt niet zo moeilijk, met richtingwijzers op de vardes heb je immers geen plotter nodig
Tijdens de tocht er naar toe verwonder ik me hoeveel details van vorige tochten er nog scherp in je geheugen staan. Op veel plaatsen heb ik geen kaartplotter nodig maar weet precies waar we bakboord of stuurboord uit moeten.
De natuur put zelfs kracht uit steen!
Als we Dybvåg indraaien begin ik toch even te twijfelen, maar als ik de kade zie is het weer duidelijk. Het bordje met de mededeling dat er maximaal 2 uur lang mag worden aangemeerd is nog dezelfde en mijn Noors is niets verbeterd, dus ik begrijp er weer geen snars van wat er op het bordje staat. We parkeren de boot tegen de autobanden en brengen er een erg rustige nacht door. Er is nog voldoende plaats over voor een paar plaatselijke bootjes die hier passagiers halen en brengen.
