De gevaren route van de Faeröer eilanden naar de Shetland eilanden
Tórshavn – Symbister (Walsay, Shetlands), ma 3 – di 4 juli, 201 zm van totaal 1621 zm
Na een paar dagen in Tórshavn begint het opnieuw te kriebelen en de inhoud van het weerbericht wordt weer belangrijk. Ik zie later in de week een steile opwaartse lijn in de curve van de windsterkte en, minstens zo belangrijk, een draaiing naar het zuidoosten en te lang wachten zou dus kunnen uitdraaien op hoog aan de wind zeilen of kruisen. In de daarop volgende gribfile komt het stijgende lijntje al wat eerder en zeker in de buurt van de Shetlands. Wij willen eigenlijk nog een dag naar Klaksvik, een andere haven op de Faeröer, en overleggen wat verstandig is. Als de hardere wind inderdaad eerder gaat komen kunnen we een rustige overtocht wel vergeten. Omdat Hilda wat tegen de oversteek op ziet besluiten we het zekere voor het onzekere te nemen en de volgende morgen al te vertrekken. Wat het zeilen betreft kon het beter, want maandag is er minder dan 10 knopen wind en dinsdag net iets meer en qua richting zal de wind de hele oversteek ruim zijn.
Het gat van Nólsoy
Maandagmorgen, na afhandeling van de formaliteiten in het havenkantoor, varen we iets na negenen weg. Tot aan de punt van Nólsoy hebben we de stroom nog mee. Het grootzeil hebben we gehesen maar de genua uitrollen heeft geen zin. De wind is te zwak om het zeil bol te houden en bovendien komt de wind bijna achterlijk in. De hele reis blijft de wind helaas ver onder de 10 knopen, alleen in de vroege ochtend zie ik af en toe twee cijfers op de meter. Ondanks de geringe windsterkte staat er toch een behoorlijke oceaandeining en golfhoogte schatten is niet makkelijk maar 2 tot 3 meter in de golfdalen lijkt me echt niet overdreven. Het veroorzaakt een continue rollen van de boot. Het grootzeil is dan ook al lang gestreken want het trekt niet mee en het slijt alleen maar. De giek is met een extra lijntje gefixeerd om heen en weer zwaaien te voorkomen. Meerdere keren probeer ik de genua geheel of gedeeltelijk uit te rollen, maar even zo vaak rol ik hem ook tamelijk snel weer in.
Zonsopkomst om 03:45 uur. De hele nacht is het niet echt donker geweest
Er is geen eer aan te behalen en de motor doet zijn best van het begin tot het einde van de oversteek. Precies 28 uur later hebben we de oversteek voltooid en dinsdag om kwart over één draaien we na 175 mijl de Yell Sound aan de noordkant van de Shetlands in. Het geluk is met ons, want de stroom begint net te draaien en we krijgen meestroom. Het besluit om te ankeren in de Colla Firth laten we varen omdat we prachtig gebruik kunnen maken van de beginnende zuidwaartse stroom om door de Yell Sound te varen. We mikken nu op Symbister op Walsay, zo’n 20 mijl verder, waar we zo ongeveer om vijf uur ’s middags kunnen zijn.
Binnenkomst bij de Shetlands
