Turku archipel Noord


Ma, 16 juli,  Isokari – Braddalsviken (Iniö) 26 zm

 

In de haven van het eiland Isokari

In de haven van het eiland Isokari

Route door de Turku en Ålands archipel

Na twee nachten Isokari hebben we zin om weer ergens anders te gaan kijken. Het is in de Turku Archipel wat gemakkelijker om een haven te vinden want het is over het algemeen dieper dan langs de kust meer naar het noorden. Het boodschappenlijstje is inmiddels weer wat langer geworden en daarom krijgt het winkelwagentje in het rijtje met pictogrammen bij de havenschetsjes weer aandacht. We keizen voor het eiland Iniö. Op het eiland zijn twee havens waarvan Braddalsviken in het noorden het meest aantrekkelijk lijkt om te liggen. Het is daar allemaal wat groter en dieper dan in de andere haven bij het dorp. Voor een winkel moet wel een kilometer of twee worden gefietst, maar dat is weer fijn om ook iets van de omgeving te zien.

Het weer is nog steeds onveranderlijk zonnig met blauwe luchten, maar nar wind moet worden gezocht. Het motortje draait dus weer overuren. Dat deze omgeving voor veel mensen aantrekkelijker is dan meer naar het noorden blijkt uit het aantal jachten dat we op het water tegenkomen. Als we de vaarroute naar Uusikaupunki naderen verschijnt er  zelfs een collision waarschuwing met een Nederlands jacht op de AIS watchmate terwijl er op hetzelfde moment ook nog een ander Nederlands jacht op het scherm staat. We varen lange tijd in dezelfde richting maar tot een ontmoeting komt het niet want het eerste jacht zwaait later af richting Turku en het andere jacht blijft achter in een haventje waar we langs varen.

Stukjes steen steken soms boven het water uit

Stukjes steen steken soms boven het water uit

Al in de buurt van onze bestemming zie ik dat andere jachten een route kiezen tussen twee eilanden door, terwijl de routering van Navionics ons een mijltje of twee rond een eiland laat omvaren. Wij houden ons maar aan die voorbestemde route omdat het ‘doorsteekje’ toch wel erg nauw lijkt. Als ik later de papieren kaarten bestudeer zie ik dat daar toch een ‘recommended route’ van 2,4 meter wordt aangegeven. Van een Finse eigenaar van een prachtige 50 jaar oude Swan met ook een diepgang van 2,15  meter hoorde ik dat je goed kon vertrouwen op deze ‘recommended routes’ mits er geen waterlevel verlagingen van kracht waren. Hij vertelde me dat in de  2,4 m ook nog eens een marge was ingebouwd.

Braddalsviken had op me gerekend. Precies op de plaats waar ik me een plekje had voorgesteld tijdens de voorbereiding kunnen we de boot ook daadwerkelijk vastmaken. De diepte is maar nauwelijks toereikend, maar 20 cm onder de kiel is voldoende. We pakken de fietsen en gaan naar het dorp om boodschappen te doen. Het ‘winkelkarretje’ als pictogram vinden we iets te luxueus en een ‘mandje’ was meer op zijn plaats geweest. Of te wel, het was maar een klein winkeltje. Het meest belangrijke kunnen we kopen en we hebben tenminste weer brood. Het haventje in het dorp ligt bomvol en we begrijpen nu ook waarom we jachten, die de kortere route hadden gekozen, weer terug zagen komen uit het dorp.

Op het menu hadden we pizza staan, maar in het dorpswinkeltje troffen we die niet aan. We gaan daarom maar in het Thaise restaurant bij onze haven eten. Hilda kiest voor iets niet Thais en krijgt haar maaltijd ‘íets’ eerder opgediend dan mijn heerlijk Thais garnalen gerecht. Dat ‘íets’ is ongeveer een half uur, overigens wel met uitgebreide excuses. Ter compensatie krijgen we een extra schijf ananas bij ons dessert, hoe attent.

Di, 17 juli,  Braddalsviken (Iniö) – Verkan, 17 zm

Tijdens mijn babbeltjes met de Finnen hoor ik dat het gebied tussen Turku en Stockholm een favoriete bestemming is voor zowel heel veel Finnen uit de andere delen van het land, als ook voor de Zweden. Daarom zijn gedurende de korte zomer hier de havens meestal overvol. Daarom kiezen we havens met veel gastenplaatsen en proberen we redelijk vroeg aan te komen. Deze dag, met heel weinig wind, gaan we naar Verkan op het eiland Korpo. Het waait zo’n 4 knopen, soms halve wind en soms ruim. Een enkel moment schrikken we op als er even een windstoot van 10 knopen op de meter staat. Het mag wel duidelijk zijn, veel motortijd.

We proberen het aanleggen altijd goed voor te bereiden en bovendien spreken we het samen even door, want aanleggen met zo’n boei achteruit vraagt wel wat stuurmanskunst, zeker als de wind dwars staat. Stootwillen hangen aan beide zijden, voorlijnen liggen opgeschoten en gereed, de boeienhaak met voldoende lijn ligt klaar. Omdat we ons beiden puur op het aanleggen kunnen concentreren hebben we ook minder moeite met veranderingen. Hoewel we al een boei hadden uitgezocht midden in een rijtje, om ruimte te hebben als het anders gaat als we dachten, loopt het even anders. Verkan heeft ‘Crew’ op de steigers die ons aangeven waar we moeten liggen en dat is dus aansluiten. Dus een koerscorrectie en in een minder rechte lijn naar de steiger, maar daarentegen staan er wel twee jongemannen op de steiger die helpen met aanleggen.

In de loop van de middag stroomt de haven vol en een van de twee Nederlandse schepen die we eerder op AIS traceerden komt naast ons liggen. Best leuk om wat ervaringen uit te wisselen.

Dit artikel is gepubliceerd in categorie 2018 - Botnische Golf.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.