Zuid West Zweden


Do, 24 mei, Varberg – Falkenberg, 23 zm

Dit is Falkenberg!Motivatie genoeg, maar opnieuw weinig wind. Verschillende scenario’s passeren de revue. We zouden vandaag graag ergens in de Øresund willen eindigen, maar meer dan 50 mijl en bovendien geen haalbare koers is geen optie. Datzelfde geldt ook voor Torekov en Hallands Väderö.

Van Varberg tot Ystad

Ook overwegen we Anholt nog, qua windrichting goed haalbaar, maar deze plek heeft geen voordelen boven Falkenberg. We gaan kruisen met minder dan 10 knopen wind en Falkenberg wordt het doel voor vandaag. Het zeilen lukt een aantal uren, maar daarna, als we juist weer een slag naar de vaste wal maken neemt de wind af en daarmee zakt de snelheid onder de 3 knopen, schakelen we toch maar over op een andere vorm van voortstuwing. Rond twee uur maken we vast in Falkenberg.
Net zoals in de andere Zweedse havens is het seizoen hier nog niet echt begonnen, volgens de havengids pas sinds een week. Er is nog weinig activiteit en ik word ongelofelijk blij als ik in mijn blootje de kraan van de douche opendraai en er komt zelfs geen koud water uit. Men wil mij natuurlijk behoeden voor het legionella bacterie na zo’n lange tijd van stilstaand water in de doucheleidingen. Ook in de twee andere douches heeft men het legionella gevaar uitgebannen. Jammer echter dat men dat niet heeft aangekondigd. Om mijn ‘complimenten’ kenbaar te maken gebruik ik een van de formulieren waarop hoort te worden aangetekend wanneer de douche is schoongemaakt. Bij gebrek aan een brievenbus schuif het briefje maar onder de deur van het gesloten havenkantoor door.
Onze ervaring zo langzamerhand is dat er vooral in het begin van het seizoen nog wel eens iets niet voor elkaar is, maar de betaalautomaten functioneren altijd perfect, zonder uitzondering.

Vr, 25 mei, Falkenberg – Råå, 58 zm

Silo's, niet bepaald mooi, maar 's morgens weerspiegeld in het water . . . levert het een prachtig plaatje

Silo’s, niet bepaald mooi, maar ’s morgens weerspiegeld in het water . . . levert het een prachtig plaatje

Een prima dag om mijlen te maken. Wind uit Noordwestelijke richting en tegen de 10 knopen. Een gennaker dag dus. Tot ver in de middag lukt het ook en we maken mooi voortgang over een heel rustige oostzee achter de gennaker. Nabij Kullen aan het begin van de Øresund wordt het weer motoren. Het sturen hebben we de hele dag al overgelaten aan onze Raymarine 1000 die op de windvaan stuurinrichting is aangesloten. Op deze manier is het stroomverbruik behoorlijk lager dan dat we de grote autopilot gebruiken.

Uren doorscharrelen op deze wijze . . . .

Uren doorscharrelen op deze wijze . . . .

Wat me al langere tijd verwondert is het verschil tussen de kompaskoers en de COG (koers over de grond). Het verschil beperkte zich tot een graad of 10 maar nu we in zuid oostelijke richting varen zie ik een verschil van wel 40 graden. Dit kan onmogelijk te maken hebben met stroom of iets dergelijks. Daarnaast zie ik ook geen verandering van de kompaskoers als we de koers wijzigen. Er is stront aan den knikker dus, er is iets niet in den haak. Ik ga me maar eens bezig houden met het manual van het Raymarine elektronisch kompas. Ik controleer instellingen en we voeren opnieuw een linearisering uit door een rondje te varen. Het rondje leidt niet tot het resultaat dat in het manual wordt aangegeven en bij nadere controle zie tot mijn verwondering dat het instrument zich gedraagt als ‘slave’ en niet als ‘master’. Het kost me enige moeite voordat ik erachter ben dat niet ikzelf maar het instrument bepaalt hoe het zich gedraagt. Als het instrument geen kompassensor ‘ziet’ dan schakelt het zichzelf over naar ‘slave’mode. Wat ons echter allesbehalve blij maakt is iets dat ik me nog niet realiseerde: de grote autopilot werkt niet zonder een kompaskoers.

Kasteel Kronborg op afstand

Kasteel Kronborg op afstand

We passeren aan de Zweedse kant de veerbootroute tussen  Helsingborg in Zweden en Helsingor in Denemarken. De afstand  is niet zo groot en kasteel Kronborg is heel goed te zien vanaf Hesingborg. Hier kon vroeger tol worden geheven. Daarom heet het hier ook Øresund.

We zijn tegen 8 uur ’s avonds in Råå en omdat we al hebben gegeten begin ik daar onmiddellijk met de aansluitingen van de kompassensor. Het ziet er allemaal goed uit, behalve dat de kabelschoentjes wel iets gecorrodeerd zijn. Normaliter geeft dit geen problemen, maar voor de zekerheid schuif ik ze op de pennen wat heen en weer en één van de schoentjes klem ik iets steviger aan. En jawel, het instrument vertelt mij dat hij weer als ‘master’ werkt en ik zie de kompaskoers weer een graadje verspringen. Dit moet dus het probleem zijn geweest, of niet . . . .? Met een stilliggende boot kun je niet veel meer testen

Za, 26 mei, Råå – Gislövs Läge, 58 zm
Nog in de haven van Råå is me al duidelijk dat het probleem niet is verholpen. Als we van de steiger wegdraaien zie ik de kompaskoers niet veranderen. Hoewel, eenmaal op het open water zie ik toch weer een acceptabele kompaskoers op het instrument en gaan we een test uitvoeren. De grote autopilot laat echter weten dat hij er weinig of niets mee kan want de boot maakt heel grote koerscorrecties. Toch denk ik dat het met de corrosie van de kabelschoentjes te maken moet hebben, hoewel het instrument me nog steeds meldt  dat hij ‘master’ is.

De brug met twee verdiepingen van Malmö naar Kopenhagen, een bouwwerk met veel staal

De brug met twee verdiepingen van Malmö naar Kopenhagen, een bouwwerk met veel staal

Terwijl Hilda weer in haar favoriete hoekje plaats neemt om met de hand te sturen haal ik het gereedschap te voorschijn en begin met een klein schoevendraaiertje de kabelschoentjes te bewerken tot alle oppervlakten weer een koperkleur hebben. Als daarna de autopilot wordt ingeschakeld blijven we weer een stabiele koers houden. Van enige opluchting is wel sprake daarna, hoewel. . . onder de brug van Malmö naar Kopenhagen maakt de boot opeens weer een enorme koerswijziging. Een aantal honderden meters verder lijkt alles echter weer normaal. Schijnbaar heeft het metaal van de brug een behoorlijke invloed op zo’n kompassensor.

We wachten maar een paar minuutjes voor de brug. Puur geluk, geen planning

We wachten maar een paar minuutjes voor de brug. Puur geluk, geen planning

Ook vorige reizen wilde ik al graag eens door het Falsterbro kanaal en dit jaar komt het ervan. Het kanaal bespaart ons een omweg rond Falsterbro, maar we moeten wel rekening houden met oponthoud voor een klapbrug. We weten dat de brug ieder heel uur draait en we arriveren 8 minuten te vroeg, dus een heel mooi tijdstip. In tegenstelling tot wat we verwachtten is het kanaal maar erg kort. We zijn snel aan het einde en varen richting Trelleborg met onverwacht veel wind. We hadden al besloten naar Gislövs Läge te gaan, een haventje ten oosten van Trelleborg. Hoewel als grootste diepte maar 2,2 meter wordt aangegeven meldt de Baltic Pilot dat de bodem ‘mud’ is en dat je prima door die mud kunt ‘ploegen’. De mijlen er naartoe waait het, in tegenstelling tot eerder die dag, heel stevig. We zien meer dan 20 knopen op de windmeter pal van voren, maar met de haven ‘in zicht’ duurt het relatief maar kort. In de haven blijkt het inderdaad dat het ploegen door de modder heel goed gaat, we zien zelfs 1,6 meter. In de box waar we uiteindelijk terecht komen is het 2 meter en we liggen prima die nacht.

Een prachtige lucht in Gislövs Läge

Een prachtige lucht in Gislövs Läge

Zo, 27 mei, Gislövs Läge – Ystad, 31 zm
Het waait behoorlijk en precies uit het oosten, de richting waar we naartoe willen. We hijsen het grootzeil en steken het eerste rif omdat we gaan kruisen. Het eerste stuk gaat prima, maar verder van de kust ontmoeten we vervelende golfjes. Waar we bij vertrek met 12 tot 15 knopen wind te maken hadden trekt de wind later op de dag aan en zien we af en toe meer dan 20 knopen ware wind. De schijnbare wind is dan nog een paar knopen hoger. We kruisen tot we Ystad voldoende dwars hebben en varen dan naar de jachthaven. De langssteiger waar we meerdere keren hebben gelegen is vol, maar de langssteiger, waar ook de reddingboot is afgemeerd, biedt voldoende plaats, hoewel het daar maar nauwelijks diep genoeg is. Een groot voordeel is dat we mooi met de punt in de wind liggen.

Dit artikel is gepubliceerd in categorie 2018 - Botnische Golf.

2 Responses to Zuid West Zweden

  1. Ad Blankesteyn schreef:

    Hallo,
    Dat niet veranderen van de “kompaskoers” op je stuurautomaat ( Raymarine?) als je van koers verandert heeft mogelijk te maken met een instelling van je stuurautomaat. Ik heb hetzelfde meegemaakt en kwam er na kontakt met http://www.raymarine.nl/content/?id=10990# achetr dat de aanwijzing stond op de inegstelde koers van je sturuautomaat. Die kun je ergens in de instelling wijzigen naar de daadwerkelijke koers. Hoe dat in jouw geval moet weet ik niet maar het beste kun je dat even aan Raymarine Nl vragen. Die geven meestal vlot antwoord.
    Ad

  2. henk schreef:

    Dag Ad,

    Leuk dat je op dit artikel reageert. Mijn autopilot is een ‘oude’ type 300 van Raytheon met een st7000+ van Raymarine als bediening. In dit geval was er iets aan de hand met de kompassensor. Je kunt details lezen op http://www.horizonquest.nl/verslagen/38/onvolkomenheden-2

    Groet,
    Henk

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.