Kongensvoll-Kristiansund
Na Kongensvoll komt het lange traject door de Trondheimsleia. Met behulp van de pilots en sites heb ik een plek voor een tussenstop gezocht langs deze Leia. Na wat plussen en minnen is de keus op Ringholmen Sjøhus gevallen, op één van de vele de rotseilandjes, zo’n 10 mijl ten oosten van Kristiansund.
We zeilen op deze zwaar bewolkte dag vrijwel de hele tocht met een achterlijke wind van 5 tot 8 knopen, dus zonder hulptroepen een geringe snelheid. Het is echter opmerkelijk hoeveel stuwkracht de nieuwe Autoprop heeft bij een laag toerental. Met de zeilen bij en 1200 toeren vorderen we zo’n 6 knopen per uur. Als we de motor uitzetten zakt de snelheid al ras terug tot rond de 3 knopen. We moeten het daarbij ook hebben van het grootzeil, want met een dergelijke windrichting blijft er weinig over voor de genua.
Motorzeilend door de lange en brede Trondheimsleia
Ringholmen
Het laatste uur voor Ringholmen trekt de wind aan tot in het 4Bf gebied en kan de motor uit. Ringholmen Sjøhus zien we al van verre en daar zijn we niet verrukt over, want het ziet er weinig beschut uit. We halen de zeilen bijtijds neer en als we er zijn zien we een drijvende steiger waar de golven zo vanuit de Leia naartoe rollen. En laat dat nu net de steiger zijn waar wij met onze diepgang tegenaan moeten liggen. Een tweede steiger die men ook heeft ligt veel meer beschut achter rotsen, maar daar is het te ondiep voor ons.
Het besluit is snel genomen, anderhalf uur erbij en we zijn in Kristiansund. We slingeren tussen de vele rotseilandjes door en zeilen daarna het laatste eind naar Kristiansund. In de vakantieperiode is het natuurlijk druk, maar we leggen de HQ in een vrije box aan de vissers steiger, waar op één na in al die boxen recreatie vaartuigen liggen . Hilda laat het inparkeren graag aan mij over, want zelfs in de haven hebben we nog behoorlijk last van de zijwind. Ik ben blij dat er direct al een aantal Noren klaar staan om even een handje mee te helpen, want deze boxen zijn niet erg vriendelijk voor polyester boten. Een splinternieuw elektrazuiltje op deze steiger functioneert niet en de andere zuil is volledig bezet. Ik gebruik mijn ‘splitter’ en deel het stopcontact met de enige onbemande vissersboot aan de steiger. Een Noorse booteigenaar, waaraan ik had gevraagd of we samen konden delen weigerde heel pertinent. Wel heb ik het de havenmeester nog even gemeld.
