Aan het kleine steigertje
De 12e juni blijven we in Moyhamna liggen. Er ligt een mega groot motorjacht voor anker, ruim voor de ingang en ik denk dat ik de boot van de Noorse koninklijke familie herken. Zekerheid heb ik niet omdat er geen AIS wordt uitgezonden. Wind is er nauwelijks en ik wil proberen of we vanavond vis op het menu zouden kunnen hebben. Met de rubberboot vaar ik naar de ingang om daar mijn geluk te beproeven. Een echte hengelaar zou zeggen: om mijn ervaring te gebruiken.
Vis-paternoster
Ik gebruik een nylon lijn met vis-paternoster en een peervormig stuk lood om de zaak vlak boven de bodem te krijgen. Volgens kenners beter geschikt voor haring en makreel, maar niet geschoten . . . Al redelijk snel heb ik toch de eerste kabeljauw te pakken, maar de vis krijgt zijn vrijheid terug vanwege zijn lengte. Al snel daarop komt de tweede omhoog die ook weer terug gaat. De vis zwemt wel even in de emmer voor een ‘bewijs’ foto want misschien is dit wel alles. Nauwelijks is de lijn weer in het water of ik voel weer beet en de koolvis (denk ik) die dan boven komt is wat langer. Hierna volgt een wat langere periode van wachten op beet, maar de kabeljauw die ik dan boven haal is nog wat groter en past nog maar net in de emmer. Tevreden ben ik nog niet want in vergelijk met wat ik zag in Bessaker bij een stel filerende vakantie vissers is dit nog maar een ‘kleintje’. Een kabeljauw heeft mijn gedachten geraden, want ik voel al snel dat er iets groters aan de lijn zit. De kabeljauw van 70 cm die dan in de boot belandt heeft een afmeting die past bij mijn idee wat we nodig hebben voor een fatsoenlijk stukje visfilet. In ieder geval is er meer dan genoeg vis voor het avondeten.
Deze kabeljauw beantwoordt aan mijn verwachting: 70 cm!
Moyhamna – Sandnessjoen, 13 juni 2019, 42 zm.
Moyhamna – Sandnessjoen
Volgens de weersites hebben we een zeildag, dwarswind uit het oosten alleen niet meer dan 10 knopen. We zeilen het eerste stukje naar Brønnøysund al wel met meer wind dan de 10 knopen. We motoren door de plaats zelf, pal in de wind op. Vlak na Brønnøysund krijg ik zekerheid over het geankerde jacht dat voor de ingang naar bij Møyhamna lag. Van een Noors stel hoorde ik al dat de Noorse koning deze dagen een bezoek bracht aan Brønnøysund. Het jacht dat hier gepavoiseerd langs de kant ligt draagt de naam ‘NORGE‘, heel toepasselijk.
De ‘NORGE’, het koninklijke jacht.
Na het passeren van Brønnøysund kunnen we weer zeilen met af en toe zelfs behoorlijk stevige windvlagen. Een zeiljacht dat vlak voor ons uit Brønnøysund vertrok lijkt problemen te hebben om hun grootzeil de mast in te rollen. Langdurig zien we ze met klapperende zeilen in de wind liggen en uiteindelijk gaan ze terug met een half ingedraaid klapperend grootzeil.
De wind gedraagt zich tijdens deze reis hoogst merkwaardig. Windvlagen die zelfs 25 knopen op de meter laten zien wisselen zelfs soms binnen 10 minuten af met relatieve stiltes van 5 knopen of minder. Het is niet alleen de windsterkte maar ook de richting. Het ene moment komt de wind uit het oosten, volgens verwachting, maar iets later waait de wind zelfs uit het westen. Het is continue stellen van de zeilen, gijpen, inrollen en uitrollen, Tijdens de windstiltes motor aan en als de wind weer terug is motor uit. Van lekker zeilen is eigenlijk geen sprake. Een ander Noors zeiljacht dat vrijwel gelijk met ons opvaart zien we op dezelfde manier met hun zeilen aan de gang, tot ze er de brui aan geven.
‘De syv søstre’
Soms menen we dat de bergen op de kant een verklaring zijn, maar dat geldt dan alleen voor de windkracht. De sterke winddraaiingen kunnen we daar niet door verklaren. Langs de westzijde van de bergketen op Alsten, ‘ de syv søstre’ of wel ‘de zeven zusters‘, is de wind niet ca 10 knopen en westelijk, zoals de verwachting was. We motoren met een puur noordelijke wind op de punt van 15 tot 20 knopen terwijl het water ook nogal onrustig is. Hoewel we eigenlijk wilden doorgaan naar Nesna besluiten we toch maar naar Sandnessjoen te gaan met de gedachte: ‘morgen is alles beter’.
In de grote haven van Sandnessjoen is plek zat en we liggen die nacht voor een relatief laag bedrag in vergelijking met de jachthaven om de hoek. Echter, sanitaire voorzieningen zijn er niet, elektriciteit is een extra optie, er is alleen water op de steiger. Eigenlijk is het vergelijkbaar met het parkeren van de auto op de parkeerplaats op de kade. Het havengeld moet worden betaald in hetzelfde apparaat als waar het parkeergeld voor de auto’s ook moet worden betaald.
