De weersites waren niet positief voor zaterdag 19 mei. De regenkans was groot en dat er geen wind zou zijn was zeker. Nu, het klopte maar al te goedl en bovendien was de animo om direct weer verder te gaan ook niet zo groot. Met wat rondlummelen brachten we de dag door, even naar het centrum van Blyth en een Prosecco halen bij een boot in de haven waar de gewijzigde naam ingezegend moest worden. Het ging om een Hallberg Rassy waar vooral het teakdek ‘enige aandacht nodig had’ zoals dat op verkoop sites zo mooi wordt omschreven. Maar de nieuwe eigenaar had daar al veel aandacht voor en was al stevig bezig met opknappen: de helft van het teakhout van het potdeksel was al gedemonteerd.
Zondag 20 mei waren de vooruitzichten qua regen beter, maar qua wind niet. We vertrokken iets na 8 uur en konden een groot gedeelte van de dag zeilen met windjes van 8 tot 10 knopen. Tegen de avond was de wind van noord-oost naar zuidzuidoost gedraaid, bijna achterlijk dus en ook nog eens gedaald tot rond de 5 knopen, dus motoren we vanaf een uur of zes tot aan Peterhead.
Het venijn van de tocht zat in de staart. Een paar mijl voor Peterhead werd het mistig en niet zo’n beetje ook. De papagaaiduikertjes in het water waren na een paar tellen al onzichtbaar en dat kwam niet omdat ze onder water doken. In Peterhead aangekomen, meldden we ons bij Peterhead Port Control, zo’n vijf minuten voordat we tussen de havenhoofden door moesten varen . We mochten naar binnen varen maar we werden er opmerkzaam op gemaakt dat het zicht ook in de binnenhaven erg slecht was.
Met een way-point midden tussen de havenhoofden en de autopilot op tracking zijn we naar binnen gevaren. Het havenhoofd aan stuurboordzijde hebben we niet gezien, maar door de misthoorn weten we dat het ding er wel was. Het havenhoofd over bakboord hebben we als een erg donkergrijze schaduw kunnen waarnemen terwijl we, nagemeten op de trackinglijn, er slechts 50 meter vanaf waren.
Maar ook in de binnenhaven zagen we niets. We hebben bijna stilliggend de landvasten en de stootwillen in orde gebracht. Met af en toe een hint van Port Control: “Horizon Quest, 5 degrees more to starboard”, maar het meest met behulp van de kaartplotter en de stuurautomaat, nog steeds op tracking, vonden we de ingang van de marina prima en konden we in een grote box afmeren..
Voor techneuten: Tijdens de rustige uurtjes overdag ga ik de functies van de ‘nieuwe’ kaartplotter die niet direct ‘basic’ zijn eens bestuderen en uitproberen. De ‘basic’functies van de vorige A70 plotter en onze huidige C80 plotter zijn min of meer gelijk. Eén van de niet-basic functies van de C80 is de mogelijkheid om Plotter/ Radar/ AIS beelden over elkaar heen te kunnen projecteren. Hierdoor kunnen de radar reflecties beter worden geïnterpreteerd. De proef levert weinig op omdat er niets in de buurt is.
Wat wel heel goed werkt is de ’tracking’ functie van de autopilot in combinatie met de C80. In de plotter wordt een waypoint of een route geactiveerd die vervolgens, nadat op de ’track’toets is gedrukt, door de autopilot wordt gevolgd, terwijl de autopilot ervoor zorgt dat de afwijking tov de koerslijn minimaal blijft. Met de A70 plotter heb ik ’tracking’ nooit voor elkaar kunnen krijgen. In een eerdere situatie deed ik ’tracking’ vanuit een waypoint in het WinGps navigatie programma, maar de PC staat tegenwoordig niet meer constant aan. Bovendien is het lastig als je deze functie even snel wilt gaan gebruiken zoals hierboven in dit verhaal is beschreven.
Das wel erg mistig!!