Wat me als puber al zo geweldig leek, kreeg gestalte toen ik de 20 al voorbij was. Ik kocht een Vaurien waarmee ik het zeilen leerde, uiteraard op mijn manier, de ‘do it yourself’ methode. Tijdens het eerste tochtje op het Slotermeer zeilden we, een broer en ikzelf, van Balk naar Woudsend. Toen we daar waren moesten we omkeren, maar hoe doen we dat? Even spieken bij andere boten en we gingen overstag. De aankomst bij camping ‘de Luts’ veroorzaakte een puntig gat in de aarden oever, maar we hadden gezeild! De volgende dag liepen we met het steekzwaardje aan de grond en sloegen om. Het definitieve einde van zeilen met mijn broer en na drie dagen aarzelen ging ik alleen.
Optuigen van de Vaurien
De Vaurien werd al spoedig vervangen door een 420, een boot met een heel ander karakter. Hoewel de onderstaande foto’s iets anders laten zien, zeilde ik deze boot vrijwel altijd alleen, voornamelijk in de grindgaten bij Roermond. Toen ik daar bijna het leven liet, omdat ik totaal uitgeput raakte bij het oprichten van de doorgekenterde boot werd het tijd om uit te zien naar een kajuitjachtje.
