En soms gebeurt er tijdens een reis iets totaal onverwachts dat je aan het denken zet. Lees hier het relaas.
Ankeren in de Kvernavågen bij Egersund
Op de terugweg van de Lofoten gaan we naar de Kvernavågen bij Egersund, een voor ons bekende plek waar we al meerdere keren zijn geweest. Het is een populaire plek, waar steigers langs de rotsen zijn gemaakt.
Aan de kant zijn mooie hiking trails, die worden aangegeven door strategisch geplaatste paaltjes met rood geverfde bovenkanten of gewoon door rode verfstippen op een boom.
Rust in de Kvernavågen?
Langs de twee steigers aan de kant liggen een paar Noorse motorboten. We laten de steigers maar voor de lokalen en ankeren in het midden van de vågen. We zijn allesbehalve de enige ankeraars, want na ons gooien nog twee zeiljachten en een catamaran hun anker uit. De vågen is groot zat en er heerst een vredige rust. Helaas verandert dat al spoedig in een heksenketel.
Er komt een Duits jacht binnen bemand met 3 opvarenden. Het is voor ons een bekende boot want de avond ervoor in Tananger had ik nog gezellig met de oudste zeiler wat ervaringen uitgewisseld, toen we beiden even een landvast aanpakten om een ander zeiljacht te helpen met aanleggen. Als ze bij ons langs varen krijg ik 3 duimen omhoog als ik roep: “Herrlich gesegeld..?”.
Paniek aan boord
Maar dan, het jacht is nauwelijks 100 meter verder, is alles in rep en roer aan boord en horen we plotseling veel geschreeuw. Wat is er aan de hand, we kunnen niet verstaan wat er wordt geroepen, maar we zien vanaf de steiger wel een tweetal Noorse dinghy’s met een rotgang naar het Duitse jacht varen en het enteren. Een Noorse dame, gekleed in slechts een bikini, klimt over de zeerailing op het Duitse jacht. Ze wordt direct gevolgd door de tweede opvarende van de dinghy. We hebben eerst niet direct door waarom het gaat, maar als ik de dame ritmisch pompende bewegingen zie maken, weet ik het. Hartstilstand!
Het reanimeren van de dame wordt al gauw overgenomen door de man die haar volgde. Het is bewonderenswaardig hoe hij maar eindeloos doorgaat. In onze beleving duurt het maar een paar minuten voordat er een helikopter boven onze boot hangt. De heli verplaatst zich een stukje en laat boven land twee hulpverleners zakken. Uiteindelijk hebben die twee niets kunnen uitrichten, want een kleine reddingboot komt op volle snelheid de Kvernavågen binnen varen en zet hulpverleners over op het jacht die het reanimeren overnemen en voortzetten
Ook de grote reddingboot uit Egersund, de ‘Kristian G. Jebsen’, arriveert en vervolgens ook nog twee waterschooters met daar op ook weer hulpverleners met grote koffers op hun rug. Daarmee is zo’n 20 minuten na het eerste hulpgeroep op de Duitse boot de complete SAR aanwezig,
De heli boven onze boot
De hulpverleners van de kleine reddingsboot reanimeren nog een minuut of tien aan boord van het jacht. Dan wordt de oudere man, ik zag het aan zijn kleding, al reanimerend, op een brancard overgeheveld op de kleine snelle reddingboot en met grote snelheid afgevoerd. Tijdens al deze activiteiten zijn het jacht en de daaraan vastgeknoopte dinghies tot op zo’n 40 meter afstand van onze boot gedreven
de ‘Kristian G. Jebsen’ paraat
Alle SAR vaartuigen vertrekken hierna, inclusief het Duitse jacht met twee erg somber kijkende opvarenden. We vrezen het ergste en zijn bang dat hij het niet gehaald heeft, want al met al is er wel een half uur gereanimeerd.
We staan er bij stil dat een mooie reis ruw verstoord kan worden en dat het ook ons kan gebeuren, maar onze reis gaat verder en het leven gaat door.
