Toen we in 1997 het plan hadden opgevat om met z’n tweeën met de eerste Horizon Quest (de Orion 33) naar de IJslandse oostkust te varen hebben we een Monitor windvaan aangeschaft. Deze windvaan is ‘verhuisd’ naar de Trintella. Op de eerste HQ hebben we deze windvaan ongelofelijk veel gebruikt, het was bij deze boot een kwestie van koers instellen, ‘lijnen aan de helmstok haken’ en zeilen’.
De Trintella is minder koersstabiel dan de Orion, dat merken we ook als we met de hand sturen. Daarom is het varen met de windvaan ook minder koersvast. Na experimenten met zelf gemaakte grotere vanen en een groeiende ontevredenheid over het varen op de windvaan hebben we in het winterseizoen 2014/2015 zowel nieuwe vanen als een complete revisieset aangeschaft bij de fabrikant. In 2015 konden we daarom weer goed gebruik maken van de windvaan, maar toch blijft de koerstabiliteit minder goed.
Met een Autohelm 1000 op de hekrailing en een hulpstukje op de plek waar de vaan wordt bevestigd hebben we een extra alternatief om het stuurwiel ‘uit handen te geven’. Met behulp van het pendulum wordt meer dan voldoende kracht ontwikkeld om de boot te sturen. Het voordeel hiervan is dat het energieverbruik een stuk lager is dan met de grote autopiloot.