Fair Isle – Peterhead

Fair Isle – Kirkwall
Vertrek: za 21 juni 1997 08:00
Aankomst: za 21 juni 1997 18:20
Afstand: 52 mijl van totaal 1805


 
De bijna 60 mijl van FairIsle naar Kirkwall

De bijna 60 mijl van FairIsle naar Kirkwall

Hoe mooi Fair Isle ook is, we kunnen maar kort blijven want het eind van de vakantie komt naderbij. We vertrekken met een noord-oostenwind van 18 knopen richting Kirkwall, de hoofdstad van de Orkney-eilanden. Het is de eerste keer dat we deze eilanden aandoen en we zijn erg benieuwd. Hoewel de windsterkte wat varieert tussen de 12 en 20 knopen kunnen we de hele dag goed zeilen en halen we een gemiddelde van ruim 5 knopen. Het zicht is matig en af en toe trekt er een regenbuitje over. Tegen drie uur ’s middags zien we de zuidpunt van het eiland Stronsay. Om vier uur zijn we tussen Stronsay en Auskerry doorgezeild en beginnen we aan de vijf mijl lange ‘oversteek’van de Stronsay Firth. De laatste twee uur zien we over beide boorden de oevers van de Shapinsay Sound. We veroorloven ons om tussen Car Ness en Thieves Holm door te varen. We blijven wel dicht onder de kust van het vaste land varen, want we hebben weinig zin om op de zuidelijke uitloper van Thieves Holm te belanden waar het maar 1.6 meter diep is. In Kirkwall maken we vast in het haventje midden in de stad. Er is maar weinig ruimte, maar we vinden een plekje. Het is weekend en we ‘merken iets van het uitgaansleven. ’s Nachts worden we wakker door veel lawaai op het dek. Ik trof een bierfles aan in het gangboord, gelukkig geen schade.
Zondag de 22e blijven we in Kirkwall, wandelen door de stad en bekijken de bezienswaardigheden vanaf de buitenzijde. Een bezoek aan Highland Park om te zien hoe whisky wordt gemaakt zit er op zondag niet in.


Kirkwall – Wick
Vertrek: ma 23 juni 1997 08:25
Aankomst: ma 23 juni 1997 15:53
Afstand: 44 mijl van totaal 1805

 

We vertrekken maandagmorgen met bestemming Wick. Bij vertrek valt het tussen de eilanden met de wind wel mee, maar zo gauw het wat breder wordt waait de wind tot eind 5 begin 6Bf. Het weer is vlagerig en we zien uitschieters tot 34 knopen op de meter. Bij aanvang van de reis komt de wind uit het noordoosten, maar in de loop van de dag krimpt de wind naar het noorden. Met deze windrichting hoeven we de motor niet te gebruiken en de snelheid ligt constant dik boven de 5 knopen. De stroom helpt ons ook aardig mee en wel behoorlijk gedurende het laatste deel van de reis. Dat er een stevige stroom staat door de Pentland Firth staat is wel duidelijk als we behoorlijke stroomwervelingen boven de Pentland Skerries waarnemen. Het betekent ook dat we de laatste drie uur van de reis iets meer dan 22 mijl afleggen. Rond vier uur maken we vast in de grote haven van Wick. Er is meer dan voldoende plaats langs de erg lange kade, maar we vinden het een erg kleurloos stadje. We weten al snel dat we de volgende dag snel weer verder gaan.

De saaie haven van Wick

De saaie haven van Wick

 


Wick – Lossiemouth
Vertrek: di 24 juni 1997 07:45
Aankomst: di 24 juni 1997 18:10
Afstand: 45 mijl van totaal 1805

De Moray Firth ligt voor ons en aan de zuid oever van de baai liggen een drietal havens die voor ons geschikt zijn. We kiezen ervoor om naar Lossiemouth te gaan. Het weinige wind dat er is komt uit het noordwesten, dus achterlijk. Bij vertrek hebben we de halfwinder gezet en die proberen we bol te houden. Het gaat langzaam en om half twaalf gaat de motor bij, die vanaf twee uur ’s middags het alleen moet opknappen. Bij aankomst in de haven is het helemaal bladstil.

Niet helemaal diep genoeg

Niet helemaal diep genoeg

Er is weinig ruimte in de haven en we komen op een plekje dat op het havenschetsje als te ondiep staat aangemerkt. Bij LW ’s avonds staat er 1.7 meter water en we staan dus met de kiel aan de grond. Het is 1 dag na spring en de volgende tij, morgenvroeg,  zal het volgens mij dus al iets dieper zijn. Niets is echter minder waar, want als we woensdagmorgen terugkomen van het boodschappen doen staat de boot wel 30 cm boven water. We kunnen er bijna onderdoor kijken. Er staat maar 1.4 meter, terwijl wij 1.9 m diep steken.


Lossiemouth – Peterhead
Vertrek: wo 25 juni 1997 13:15
Aankomst: do 26 juni 1997 02:05
Afstand: 65 mijl van totaal 1805

 
 

Van snel vertrekken kan geen sprake zijn als we zo vast aan de grond zitten. Er valt niets anders te doen dan wachten tot het water weer terug is. We varen dus pas na enen ’s middags de haven uit en hebben geen concrete plannen waar we naartoe gaan. Macduff en Fraserhead zijn alternatieven, maar de eerste is eigenlijk een beetje te dichtbij en van Fraserhead, hoewel een mogelijkheid ,  wordt aangegeven dat het voor jachten minder geschikt is  en dat Peterhead een betere keus is.

De wind zit in het noordoosten en waait onder in de 4Bf range, gemiddeld  12 knopen. We kunnen de koers van 91° Oost net halen en in de loop van de reis krimpt de wind, dus voor ons is dat gunstig.  ’s Avonds om half tien zijn we voor de ingang van Fraserburg, maar omdat de wind dan al in het noorden zit en we fantastisch mooi zeilen, besluiten we door te gaan tot Peterhead. Rond Rattray Head halen we snelheden van bijna 7 knopen maar helaas zet de tegenstroom van 2,5 kn rond deze kaap ons behoorlijk terug.  Hoewel de wind inmiddels is aangetrokken tot 5Bf zorgt de tegenstroom ervoor dat we veel later dan we hadden gehoopt vastmaken in de marina van Peterhead. Ondanks het late tijdstip pakken we nog een neut voordat we gaan slapen.

De volgende dag, vrijdag de 27e juni slapen we een beetje uit en gaan wat provianderen voor de terugtocht.  We moeten over een week weer in onze thuishaven zijn en hoewel het zomer is weet je toch nooit wat het weer gaat doen. Het waait nog steeds stevig, maar volgens het weerbericht gaat het in het weekend afnemen.

Dit artikel is gepubliceerd in categorie 1997 - Faeroer.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.