Begin: 12 juni 1998
Einde: 26 juni 1998
Afstand: 911 mijl van 1801 mijlen
Route 1998
Op vrijdag 12 juni 1998 ’s avonds om 10 voor acht vertrekken we uit Makkum met als doel de Åland eilanden. Er staat een NW wind kracht Bf3. Op de Noordzee krimpt de wind steeds verder en komt de volgende dag zelfs uit het Oosten en moeten we kruisen. Vanaf vroeg in de avond kunnen we gelukkig hoog aan de wind naar de ingang van de Elbe varen, maar de wind is dan wel aangetrokken tot einde Bf5 . We komen op het verkeerde tijdstip aan bij de Elbe (3 uur voor LW) en de stroom werkt ons dus behoorlijk tegen. We doen er 9 uur over om bij Brunsbüttel te komen en pas zondagavond 14 juni om kwart over acht maken we vast in het Gieselaukanaal voor de sluis.
Maandag 15 juni varen we het tweede deel van het Kieler kanaal en bereiken we de Oostzee via de Kieler Fjord. We varen onder de Fehmarnsund-Brücke door, passeren de ingang naar Burgstaken en vervolgen onze reis ten zuiden van Fehmarn langs richting Zweden. In de loop van de volgende dag begint het harder te waaien en beginnen we de zeilen te reven. Uiteindelijk varen we aan de wind met fok en dubbel gereefd grootzeil in een dikke Bf6 uit het NW . Omdat de weerberichten een nog hardere wind aangeven, er wordt gewaarschuwd voor Bf 8 tot 9, besluiten we naar Gislövs Lage bij Trelleborg te gaan. Het gaat niet helemaal zoals we graag willen. De Öresund Södra boei kunnen we niet ontdekken terwijl we er volgens de GPS coördinaten zo ongeveer overheen varen. Daarnaast zijn we ook niet zo zeker of we met deze golven de haven van Gislövs Lage nog wel kunnen aanlopen. Daarom proberen we, nog hoger zeilend met af en toe een slag, toch maar naar Trelleborg te gaan. Dicht onder de kust, als we de ingang van de haven van Trelleborg al kunnen zien, is het een stuk rustiger en buigen we toch maar naar het oosten af. Redelijk dicht onder de kust varen we naar Gislövs Lage, waar we dinsdag om 16:00 uur vastmaken. Ik probeer te ontdekken waarom we de Öresund Södra boei hebben gemist. Ik ontdek dat ik een foutje heb gemaakt bij het noteren van de coördinaten en we zijn er op een mijl afstand langs gevaren. In de nacht waait het achter in de Bf7 regionen! We zien ’s avonds de golven al met veel kracht over de havenhoofden slaan en we zijn blij dat we vast liggen en niet over de golven rijden.
Als donderdag 18 juni de wind weer afgenomen is tot rond de 20 knopen vertrekken we, met hulp van de bemanning van het buurschip, rond twaalf uur. We volgen de Zweedse zuidkust tot Sandhammeren en steken dan de Hanobukten over, passeren Utklippan en gaan door de Kalmarsund het Noorden in. Hierna zeilen we langs de Zweedse kust in noordelijke richting. Zaterdagmiddag 20 juni tegen half een vallen tijdens een onweersbui alle Stowe boordinstrumenten uit . Ook de Decca toont vaak rood, maar de GPS blijft gelukkig normaal werken. Mijn electronicaopleiding komt me goed van pas, want tijdens het varen kan ik het probleem vinden: In de centrale controlbox is zowel de zekering als een Crowbar circuit (overspanningsbewaking) defect. Ik denk dat het onweer een hoge inductiepiek op de bedrading heeft veroorzaakt. Ik knip een thyristor uit het circuit, vervang de zekering en alles functioneert weer. Wel hebben we geen beveiligingscircuit meer voor hoge voedingsspanningen, dus oppassen voor onweer. ‘s Avonds om kwart voor tien maken we vast in Dalarö Havn, iets ten zuiden van Stockholm. In deze tocht van 58 uur hebben we volgens de GPS dan 313 mijl afgelegd, een gemiddelde van 5,4 zm/uur.
De volgende dag, Zondag 21 juni gaan we verder. We varen door de Baggensstäket, door de supersmalle Lännerstastäket en Lännerstasundet en daarna met een zuiver noordelijke koers door de Skurusundet naar de Halvkakssundet.
Deze route leidt langs oevers waar de inwoners van Stockholm hun huizen hebben gebouwd op schitterende locaties, althans zolang je er niet op de fiets naartoe moet. Via een slingerkoers langs het plaatsje Vaxholm komen we in de vaarroute langs de Zweedse kust waar ook de grote veerboten langs komen. We overleggen of we nog een plekje gaan zoeken of dat we zullen doorvaren tot de Åland eilanden. Als het ’s avonds echter weer Bf6 waait uit het N/NW en het bovendien nog motregent ook, maken we maar vast in Furusund want ondanks het feit dat het in deze contreien voldoende licht is in de nachtelijke uren voelen we weinig voor een oversteek in dit weer.
liggeld-Mariehamn
De laatste 42 mijl naar Mariehamn op de Ålands leggen we op maandag de 22e juni af, waar we tot woensdagmorgen in Åss marina blijven liggen. We gaan de stad bezichtigen en doen boodschappen gaan. Ook zorgen we ervoor dat we wat lokale vaargidsjes en kaartjes met ligplaatsen te pakken krijgen. Degelijke documentatie maakt het vinden van jachthavens wat makkelijker.
Woensdag 24 juni motorzeilen we naar het eiland Seglinge. We varen vlak langs het haventje van Rödhamn, verder rond zuid Lemland, passeren Degerby op het eilend Degerö aan de noordwest zijde en leggen uiteindelijk aan op het eiland Seglinge. Donderdag varen we ten noorden van Kumlinge langs naar het haventje van het eiland Lappo. In de loop van de dag trekt de bewolking helemaal weg en ’s middags is het volkomen onbewolkt. Vooralsnog liggen we als enige in dit haventje, maar later in de avond komt er nog een bootje bij. Het is erg rustig en daar houden we van, voor ons dus een heel mooi plekje. Op vrijdag, de laatste dag van deze Ålands tour varen we tussen een oneindige rij eilandjes door naar Karlby op Kökar. We leggen aan bij een steiger dat bij een restaurant hoort. De omgeving is wat vlakker en vanwege de begroeiing lijkt het minder rotsig dan we de laatste dagen zagen in de diverse havens.
Na het traject tussen de Åland eilanden hebben we 911 van de 1801 mijlen van deze reis afgelegd. Van de 4 weken vakantie zijn er 2 weken voorbij. We volgen ons principe: niet later dan op de helft van de vakantie beginnen aan de terugtocht. Dit principe betekent dat we de volgende morgen gaan beginnen aan de terugtocht.
