Ona – Kristiansund

Het is iets na twaalven als we na een lange wandeling op Ona beginnen aan de tocht naar Kristiansund. We moeten hiervoor over de Hustadvika zoals een gedeelte van het traject tussen Ona en Kristiansund heet.
De Hustadvika is een kustlijn van ca 15 zeemijl in de gemeente Fræna in Romsdal, provincie Møre og Romsdal, Noorwegen. Het is een deel van de scheepvaartroute tussen de steden Molde en Kristiansund. In tegenstelling tot het grootste deel van de Noorse kust, zijn er geen grotere eilanden die golven beschermen. Het gebied is ondiep en heeft veel kleine eilanden en riffen, dus schepen moeten de open oceaan op. Het gebied omvat de wateren voor het dorp Bud en de Bjørnsund-eilanden in het zuidwesten en voor het dorp Hustad en Kvitholmen in het noordoosten. Dit wordt beschouwd als een van de gevaarlijkste delen van de Noorse kust en er zijn in de loop van de tijd veel schepen vergaan.
Bij slecht weer is dit dus geen gemakkelijk traject en voor de eerste ca. 15 mijl van de Hustadvika is er geen mogelijkheid om ‘binnendoor’ te varen. Hierna kan ervoor worden gekozen om onder een brug in de Atlantik route door te varen en het laatste stuk naar Kristiansund verder binnendoor te gaan.

Een blik vanaf Ona over de zee, een soortgelijk gebied zoals de route via de Hustavika

Wij hebben deze dag geen last van een onrustige zee, want het waait nauwelijks. Al behoorlijk dicht in de buurt van Kristiansund worden we vanaf de kant, waar we zo’n 100 meter van verwijderd zijn, gealarmeerd door roepende mensen. Een open boot ligt tegen de rotsen aan. We varen dicht langs de kant en horen dat men motorpech heeft. We krijgen het verzoek om hen daar weg slepen. Als ik een lijn naar de wal probeer te gooien blijkt dat we toch nog te ver zijn en we varen nog iets dichter langs de kant. Helaas blokkeren waterplanten de schroef en de motor slaat af. Terwijl de lichte deining ons naar de kant wiegt start ik een paar keer de motor, maar zo gauw ik probeer de keerkoppeling in de voor of achteruit te zetten slaat de motor weer af. Snel duik ik onder in de boot en probeer de schroef met de hand achteruit te draaien om zo de bundel planten kwijt te raken. Maar dan raakt de kiel voor de eerste keer de rotsen. Hilda is heel snel met het uitzenden van een ‘mayday’, dat ik onmiddellijk herroep terwijl ik uitleg wat er precies aan de hand is. Hierna ga ik door met het handmatig terugdraaien van de schroefas en ik krijg het gevoel dat de schroef gemakkelijker gaat draaien. Inmiddels hebben we een tweede en derde dreun gevoeld, maar als ik de motor opnieuw start terwijl de keerkoppeling in de achteruit stand staat lukt het om de schroef draaiend te houden en zo kunnen we de boot langzaam van de kant weg varen. De marifoonoproep heeft er echter wel voor gezorgd dat er na een paar minuten een heli boven ons hangt. Ik communiceer op kanaal 16 met hen en meld dat we inmiddels weer los zijn van de kant, maar dat de andere gestrandde boot nog steeds hulp nodig heeft. Wij slagen erin om de keerkoppeling weer in de vooruit stand te krijgen, maar de snelheid is nog helemaal zoek. We zijn nog geen kwart mijl onderweg als een reddingboot op volle snelheid ons nadert. Opnieuw vraag ik om aandacht aan de andere boot te besteden omdat wij ons wel redden.

Gelukkig is het niet ver meer naar Kristiansund en in de haven zien we dat er nog een behoorlijke bundel waterplanten rond de schroef zit gedraaid. Eerst met de pikhaak en later met een mes al duikend onder de boot kan ik de groene rommel verwijderen. We kunnen geen spoor van lekkage ontdekken en een duik om te voelen of de kiel erg beschadigd is levert geen onrust op. (Later in de winterstalling blijkt er toch een deukje onder in de roestvrijstalen kielbak is ontstaan)

Kystenexpress

De laatste dag van juli gaan we met een boot van Kystekspressen naar Trondheim. We hebben ons gerealiseerd dat het ons te veel tijd kost om daar op eigen kiel naartoe te gaan. Met zo’n snelboot zijn we er in ruim 3,5 uur. Binnen die tijd ziet men kans om ook nog eens op 4 verschillende plaatsen een tussenstop te maken. We bekijken de stad voor zover we dat interessant vinden, maar natuurlijk gaan we even kijken waar we terecht waren gekomen als we de stad wel met de boot hadden bereikt. Heel erg zijn we er weer van overtuigd dat we meer van rustige haventjes houden dan van grote stad havens. We houden van dit bezoek dan ook allerminst een gevoel van spijt over dat we vanuit Kristiansund weer terug gaan varen. Nadat we nog wat boodschappen hebben gedaan, kunnen we aan het einde van de middag weer terug naar Kristiansund. Wij bereiden ons ’s avonds voor op het hoe van de terugreis naar Nederland waar we de volgende dag aan gaan beginnen.

Is dit nu zoveel sneller dan onze Horizon Quest?