Er is voor vandaag een W-NW wind voorspeld van 4 Bf. We vertrekken iets na 7:00 uur ’s morgens en we kunnen inderdaad hoog aan de wind zeilen. We gaan wat verder uit de kust, omdat we ook geen papieren kaarten hebben van dit gebied. De hele dag waait het een Bf 5 en ergens halverwege de reis maken we een slag naar buiten, omdat we het niet halen om vrij van de kust te blijven. Deze ene slag is voldoende om de kust weer vrij te kunnen zeilen en de uitgezette route te kunnen blijven volgen. Overigens blijf ik het nog steeds behoorlijk spannend vinden om door smalle geultjes, tussen de rotsen door, weer dicht naar de kust te komen. Als het harder waait slaan de golven stuk op de rotsen en lijkt het gevaarlijker om er langs te varen. Opnieuw ben ik blij met de kaartplotter die buiten gemonteerd is. Eén blik op het scherm overtuigt ons dat we goed zitten. De laatste mijlen is het qua weer bar en boos. Met bakken komt de regen uit de wolken, terwijl de wind in die buien ook behoorlijk zijn best doet. Als we in Revsness (Stocksundet) arriveren zijn regen en wind ook als bij toverslag verdwenen en wordt de lucht weer helemaal blauw. Het van de heenweg bekende haventje is overvol. Er is een feestje aan de gang en de lange steiger is aan beide zijden helemaal bezet. We maken vast aan een Noorse Beneteau 42 DS en houden ons bezig met het avondeten. Al snel komt er een einde aan het feestje en kunnen we weer langs de steiger liggen.
Zondag 26 juni 2005
Het stag dat moet worden vervangen
Groot alarm! Hilda komt terug van het clubhuis en ontdekt dat er bij het stuurboord onderwant een tier gebroken is. Nadere inspectie leert me dat het niet één maar vijf zijn. Dit zijn meer dan de helft, want de verstagingsdraden zijn samengesteld uit 9 tieren. We zullen moeten vervangen, maar waar? Zoiets ontdek je natuurlijk in een weekend. Ik zie bij het clubhuis een reclame hangen van een bootservicebedrijf en maak een lange wandeling om te ontdekken waar dit bedrijf gevestigd is. Ik kan het niet vinden, maar het zal wel aan de andere zijde van de brug zijn. In de loop van de dag besluiten we Ola Bergslien te bellen en te vragen of die ons aan het adres van een tuiger kan helpen. Ola vraagt twee uur respijt, maar meldt dat alleen in het zuiden van Noorwegen, in de buurt van Oslo, dergelijke bedrijven te vinden zijn. Wij zelf gaan ook allerlei alternatieve mogelijkheden na, zelfs het inschakelen van de thuisbasis. Ook besluiten we om niet alleen die ene onderwant, maar alle verstaging te laten vervangen, met uitzondering van voor- en achterstag, omdat die nog zo goed als nieuw zijn. Als we Ola terugbellen heeft hij voor ons een adres ongeveer 80 km ten zuidwesten van Oslo. Hijzelf geeft aan dat hij het verstandig zou vinden over te gaan op Norseman Stalock DIY terminals, omdat je hiermee jezelf kunt redden. Ikzelf vind de terminals te fors en ben daarom geen voorstander om alles hiermee uit te voeren en bovendien is het veel duurder dan vervanging door conventionele verstaging. We besluiten zelf naar Oslo te gaan en als voorbeeld van elk van de stagen een voorbeeld mee te nemen. Bij Aquarius Kro, de kroeg aan de overkant van de haven, ga ik vragen naar de busverbinding naar Trondheim. Er blijkt maar 2 maal per dag een bus te gaan, resp om 7:05 en 14:40 uur. De eerste bus maandagmorgen kunnen we niet halen omdat we de verstaging nog uit de mast moeten halen en de tweede mogelijkheid lijkt te laat. De eigenaar van de Kro wijst me echter op de mogelijkheid om de nachttrein te nemen en dat lijkt geen slecht idee. Als ik alweer terug aan boord ben komt de Kro-eigenaar nog een adres in Trondheim brengen waarvan hij verwacht dat zij mij ook zullen kunnen helpen. Een nieuw alternatief?
Maandag 27 juni 2005
Het is kwart over 8 als ik Erlin Haug bel, het bedrijf in Trondheim waarvan ik het adres van de kro baas kreeg. Paul, die de telefoon aanneemt, is uiterst behulpzaam. Hij vertelt me dat zij gespecialiseerd zijn in het grotere spul: Vissersvaartuigen. Een noodreparatie zal wel gaan, maar voor een definitieve reparatie is een gespecialiseerd bedrijf noodzakelijk. Paul geeft het adres van Christian With Marine in Vettre (Asken), zo’n 20km van Oslo. Het is dichterbij dan het adres dat ik van Ola Bergslien kreeg. Bovendien zegt Paul dat dit bedrijf beter is. Telefonisch bespreek ik met Christian With persoonlijk alle details en overtuig me ervan dat ze alle onderdelen op voorraad hebben. De rest van de morgen verwijderen we de stagen die meegaan om als voorbeeld te dienen. Door de nieuwe masttop kunnen we de stagen nu gelukkig zonder problemen verwijderen. We gebruiken (reserve)vallen om de mast goed verstaagd te houden.
Ruimschoots voor het vertrek van de bus om 14:40 zijn we klaar. Gekleed in onze fietsregenpakken lopen we (te vroeg) naar de winkel van “Stocksund Handelskompagniet” waar we kunnen opstappen op de bus. Met wat proviand en kletsnat stappen we in de bus die een paar minuten te laat is. De reis naar Trondheim is fantastisch. De weg slingert langs de oevers van een aantal fjorden terwijl er af en toe behoorlijke “bergpassen” te nemen zijn. We zien snelstromende riviertjes, watervallen die soms gedeeltelijk over de weg stromen en groene valleien.
Tijdens de oversteek over de Trondheimsfjord blijkt dat het erg hard waait. Er staan hoge golven en zelfs de veerboot dreunt af en toe van de klappen. Geen plezierig zeilweer in ieder geval. In Trondheim kopen we een treinkaart naar Oslo. Er is geen zitplaats meer beschikbaar, alleen slaapplaatsen. Ik moet even slikken als ik de prijs hoor: 2085 Nok (€ 250,-), maar er is geen alternatief.
In onze treincoupe
Omdat de trein pas om 23:05 uur vertrekt hebben we heel veel tijd in een regenachtige en koude stad. We eten een pizza bij Pepe’s en sjouwen nog even door een winkelcentrum waar nog een paar winkels open zijn. De rest van de tijd brengen we door in de stationshal waar we zowaar nog een dikke zaterdagse Telegraaf kunnen kopen. Behoorlijk wat leesvoer dus, alleen ……. Nou ja. Een slaapcoupe is iets nieuws voor ons, alhoewel het veel lijkt op een hut op de veerboot naar Engeland waar ik een paar keer gebruik van heb gemaakt. We slapen naar ons idee slecht, maar we zijn ook de hele acht uur niet wakker. Ook in de trein genieten we van het voorbijschietende landschap maar als we om een uur of vijf ’s morgens in de restauratiewagen komen zijn we nog een halfuurtje te vroeg. Met een bakje slecht smakende koffie overbruggen we de tijd tot aan het ontbijt.
In Oslo, waar het overigens schitterend weer is, nemen we de trein naar Asken en daarna een taxi naar With Marine A/S. Ik help Christian With om de zes stagen te maken, en houd het hele proces nauwgezet in de gaten, omdat we ons geen fouten kunnen veroorloven. We krijgen 10% korting omdat we Nederlanders zijn en Christian een aantal keren de Spa regatta in Medemblik heeft gevaren en betalen 6635 Nok (€ 775). We nemen de trein terug naar Oslo en moeten 12 uur wachten voordat de nachttrein weer teruggaat naar Trondheim.
De Gjoa
We wandelen wat door Oslo en brengen een bezoek aan het Fram museum (Fritjof Nansen, Roald Amundsen en vele anderen) en bezichtigen de Fram, De Gjoa en lezen geschiedenis. Hoewel interessant kan het mij niet erg lang boeien. De terugreis naar de boot zitten we in een normale coupe voor ongeveer driekwart van de prijs van de heenreis maar dat bevalt veel slechter. De banken zijn minder comfortabel om goed te kunnen slapen. We hebben ons op het station van Oslo gelukkig voorzien van eten en drinken, want er komt er niets anders langs dan de controleur. Wel rijdt er een een restauratiewagen mee waar je kunt eten. Omdat je niet slaapt zie je meer van de omgeving dan op de heenreis, want echt donker is het niet. Bij Hamar zien we het ‘omgekeerde schip’ oftewel het ijsstadion. Regelmatig staat de trein stil en stappen mensen uit, ondanks dat het midden in de nacht is. In Trondheim realiseren we ons de Noorwegen een schitterend land is en onze keuze om hier een deel van onze lange vakantie door te brengen is een goede! Maar alles went. De terugreis met de bus gaat via hetzelfde route als de heenreis en het lijkt wel of er al enige gewenning is opgetreden: “We have seen it before”.Misschien is het ook het weer wel. Als de zon erbij is zit alles er veel vriendelijker uit.
Ook in de jachthaven is het mooi weer als we woensdag ’s morgens om 11 uur aankomen. Nadat de bus precies voor het weggetje naar Aquarius kro is gestopt komt de buschauffeur ons nog even achterna om te zeggen dat Aquarius kro ook nog een andere toegang had als waar wij naartoe liepen. Wat een service en vriendelijkheid! De man had ons trouwens ook al koffie geserveerd in een lijnbus nota bene! ’s Middags beginnen we direct met de montage van de verstaging. De 5 cm die ik ze langer heb laten maken is perfect. Met uitzondering van de Hoofdstagen kunnen de toggels achterwege blijven die na een eerdere wijziging noodzakelijk waren geworden. Na een paar uurtjes noeste arbeid is alles weer als nieuw en zijn we gereed voor vertrek. De Krobaas komt nog even informeren hoe alles verlopen is en verbaast zich opnieuw dat verstaging niet in Trondheim kan worden gemaakt. Ik bedank hem nogmaals voor zijn hulp en advies. ’s Avonds na het douchen betalen we de ‘kai-avgift’ in het clubhuis waar geen mens aanwezig is. We schijven een dankwoord in het gastenboek en sluiten het hoofdstuk ‘Stokksund’ af.
