Onze kaartplotter, een Raymarine 435, die we voor de reis van 2005 aanschaften blijkt anno 2015 wel wat traag bij gebruik van de huidige large scale Navionics kaarten. Tijdens een tochtje met een goede vriend die een nieuw model MFD aan boord heeft, met LightHouse II-besturingssysteem en gevoelig aanraakscherm, lijkt vernieuwing aantrekkelijk. Als ik alle nadelen op een rijtje heb gezet wordt ik minder enthousiast. Het ding past niet in mijn Nmea-183 netwerk. Hiervoor is een convertor seatalk 1 naar seatalk NT nodig. Er moet een basis Nmea-2000 netwerk worden gerealiseerd, alle Navionics CF kaarten moeten worden geupdate naar SD kaartjes. Kortom, de extra kosten rijzen de pan uit.
Een goed compromis vind ik op marktplaats door een A70 plotter uit 2011 te kopen. Deze plotter kan overweg met mijn bestaande CF kaartjes, heeft zowel aansluitingen voor Nmea-182 als Nmea-2000 en heeft toetsen ipv een aanraakscherm, wat we ook een belangrijk voordeel vinden. Met een handschoen aan kun je wel een knopje indrukken, maar niet swipen of een scherm bedienen. De CF kaartjes vind ik belangrijk omdat ik de oude 435 als backup in de kaartentafel wil gaan monteren.
Een probleempje is het liggende scherm van de A70, want de oude plotter heeft een staand scherm en is daardoor smaller. Ook zit de kaartinvoer van de A70 aan de linkerzijde terwijl die van de 435 aan de rechterzijde zit. Een en ander betekent dat er iets moet gebeuren om de plotter weer op de stuurstand te kunnen monteren. Ik wist al dat de plotter pods nogal prijzig zijn en ik besluit zelf de oplossing hiervoor te fabriceren. Het achterste gedeelte van de originele pod blijft bestaan en ik maak een nieuw en iets groter front waar de A70 in past. Het radar display verhuist naar de rechterkant en de A70 komt links te zitten, zodat de Navionics kaartjes goed kunnen worden ingestoken. Uit de reacties merk ik dat het resultaat de toets der kritiek prima kan doorstaan.
De ‘nieuwe’ A70 plotter ingebouwd in de vernieuwde/aangepaste pod
