Gelcoat en een verflaag op het kajuitdak
Wat de opbouw betreft is de boot na 35 jaar niet meer als nieuw. Het besluit is gevallen om delen van de kajuit van een 2 componenten verflaag te voorzien want op diverse plekken, met name rond de mast, zijn pinholes duidelijk zichtbaar. De twee gaten die in 2012 werden afgedicht met RVS plaatjes zijn nu met epoxy opgevuld en de oppervlakte is met polyester gelcoat weer superglad gemaakt. Hetzelfde is gebeurd met een aantal dekogen voor de mast die zo klein waren dat er nauwelijks iets doorheen te halen viel.Overigens zijn hierna de gaten weer opengeboord en zijn nieuwe grotere dekogen geplaatst.
Het antislip deel geverfd
De voormalige gaten worden definitief gedicht
Alles superglad
Onbehandeld teakhout lijkt gemakkelijk qua onderhoud, maar na de winterstalling moet er toch wel het een en ander aan worden gedaan. Bovendien vind ik, met uitzondering van het teakdek het niet echt mooi. Daarom lakte ik de teakhouten handrails met twee componenten blanke lak. In de laklaag kwamen echter scheuren rond de doppen die de bevestigingsbouten bedekten. Om de handrails opnieuw ‘even’ te lakken moeten binnen een aantal plafondplaten worden verwijderd en de handrails weer waterdicht worden gemonteerd. Ergo, de handrails van een nieuw laagje lak voorzien is snel gedaan, maar het gedoe er omheen is al met al een nogal omvangrijke klus. Omdat er nog meer zaken waren die me niet bevielen was er een reden om na te denken hoe het anders kon.
Vallen die tegen de mast slaan als ze niet in gebruik zijn vinden we erg irritant, maar een bevestigingspunt op een goede plek is er eigenlijk niet. Hetzelfde geldt voor de bevestiging van de bakstagen. Daarnaast lopen lijnen wat vreemd dwars over het kajuitdak omdat voor een organizer eigenlijk geen goed plekje kan worden gevonden.
Type 1: plaatje met alleen schroefgat voor handrail
Een goede oplossing voor de genoemde punten heb ik gevonden door een twaalftal rvs plaatjes waterdicht te monteren op de plaatsen waar de handrails oorspronkelijk waren bevestigd. In het midden van de plaatjes zit een schroefgat voor montage van de handrail. Er zijn verschillende plaatjes toegepast: Naast het basismodel hebben een aantal plaatjes mogelijkheden om er iets aan te bevestigen.
de vernieuwde bevestiging van de handrails: een grote rvs ring met inbusbout
Type 2: plaatje met schroefgat voor handrail en een bevestigingspunt voor b.v. een val
De bouten waarmee de handrails vroeger werden vastgezet inclusief de houten doppen die deze bouten bedekten zijn verwijderd. Daarvoor in de plaats zijn gepolijste ringen met verzonken inbusbouten geplaatst waarmee de handrail wordt vastgezet in de rvs plaatjes. De inbusbouten worden alleen in het rvs plaatje geschroefd en steken niet door.
Het waterdicht maken is na het lakken van de handrails niet meer nodig. Ieder jaar even schuren en lakken is nu ‘een fluitje van een cent’.
(Voortschrijdend inzicht: al spoedig bleek dat de laklaag rondom de grote rvs ring met inbusbout toch gevoelig was voor inwatering. Ik heb het gat het jaar daarop 2 mm groter gemaakt en de ontstane ruimte opgevuld met epoxy. Hierna was de situatie ontstaan die ik wilde: handrails losschroeven, licht schuren, een laagje 2k lak en weer vastschroeven)
Het uiteindelijke resultaat: makkelijk demonteerbare handrails, bevestigingspunten voor meerdere doeleinden, onder andere met een mogelijkheid om lijnen met behulp van thimbles of leidblokken te geleiden naar de sprayhood.
Type 3: bevestiging voor vallen en geschikt voor thimbles of leidblokken om schoten naar achteren te geleiden
De lijnen door buisjes in de sprayhood rand
De lijnen voor het grootschoot, de neerhouder en overloop lopen door doorvoeren in de opbouw voor de sprayhood. Via deze lijnen komt water in de holle ruimte. Dit water wordt op geen enkele manier afgevoerd en heeft op enig moment tot lekkage geleid.
De uitgang van de buisjes
Ik besluit om buisjes te plaatsen waar de lijnen doorheen worden gevoerd en de holle ruimten vol te schuimen met epoxyschuim. Het is echter een besluit dat gemakkelijker bedacht is dan dat het gerealiseerd is omdat de gaten voor in- en uitgang van de overloop allesbehalve tegenover elkaar zitten. Een nieuwe overloop geeft geen soelaas om de gaten tegenover elkaar te krijgen. Bovendien kost een nieuwe overloop een klein vermogen. Voorlopig blijft de oude overloop zitten en in de buis moeten binnen een kleine afstand dus twee flauwe bochten worden gebogen. Na meerdere pogingen lukt dat en uiteindelijk levert het een prima resultaat op.
En hier de ingang voor de lijnen
Toen we de boot kochten waren de luchthappers erg lelijk en tijdens de refit in 2009 hebben we ze daarom ook vervangen. Waarom er onder de luchthappers een stuk teakhout was gemonteerd was me lang niet duidelijk.
De luchthapper bij aankoop
De nieuwe luchthapper op houten ondergrond na de refit 2009
Deze winter (2015/2016) staat de boot binnen en krijgt het dak van de kajuit een opknapbeurt. Ook het verweerde en gescheurde teakhout onder de luchthappers staat op het programma. Als de scheuren met epoxy gedicht zijn en het hout een verflaagje heeft gekregen ben ik allesbehalve tevreden. Omdat onder het hout een dubbel gat in de doradeboxen tevoorschijn kwam was het duidelijk waarom het teakhout was toegepast. Ik besloot de doradebox te repareren met behulp van acrylaat, polyesterplamuur en gelcoat. Na het nodige schuur en polijstwerk zien de boxen er weer als nieuw uit.
Een van de twee opgeknapte doradeboxen
Niet alleen het hout op de dubbele gaten was een compromis maar ook de luchtdoorvoer naar de kajuit. Eigenlijk zit de doorvoer op de verkeerde plaats en kan er redelijk gemakkelijk water dat via de luchthapper naar binnen komt door de buis de kajuit bereiken. Bij minder goed weer sloten we de luchthappers af met een metalen plaat. Deze onvolkomenheid heb ik opgelost door nieuwe lucht doorvoer buizen in het kajuitdak te lamineren. De nieuwe buizen zijn aan de bovenkant met een ‘paddestoeldeksel’ beschermd tegen binnendringend water .
In de originele staat
Het vervelende met bepaalde plastics is dat ze in relatief korte tijd ernstig kunnen vergelen. Dit is helaas ook het geval met de bevestigingsring van de nieuwe luchthappers van 2009. met behulp van polijstpasta en stevig poetsen lukt het redelijk om de originele kleur weer boven te krijgen.
