Samsö – Nyborg

Donderdag 12 augustus 2010 Ankerplaats Samsö

Door de geul naar de beschutting

Door de geul naar de beschutting

We besluiten om toch maar bij de andere jachten te gaan liggen omdat de wind naar de Noordoost hoek zal gaan. De beschutting daar is dan toch wat beter. In het haventje van Langör is slechts plaats voor kleinere jachten. Aan de buitenkant langs de golfbreker kunnen grotere jachten een plaats vinden. Wij ankeren wat verder van de kant op een harde zandplaat die op de kaart is aangegeven als ankerplaats, maar in de loop van de dag komen er veel jachten bij en de zwaairuimte wordt beperkt. Als een ander jacht, die dichter bij de kant ligt vertrekt nemen wij zijn plaatsje in.

Ankeren op de zandplaat

Ankeren op de zandplaat

Naar mate de middag vordert begint het harder te waaien. ’s Avonds, al tamelijk laat, gaat het anker alarm af en als ik buiten kom drijven we al dicht bij een ander jacht. Het anker zit vol met waterplanten. Na drie rondjes in het donker ankeren we opnieuw op de zandplaat, maar nu dichter bij de haveningang en dusdanig dat we ook met veel ketting vrij kunnen rondzwaaien. Die nacht slaap ik niet en bedenk ik een methode hoe ik zeer nauwkeurig weet vast te leggen waar mijn anker ligt, zodat we ook precies weten of het anker krabt als de wind draait of als de stroom kentert. De oplossing is de MOB knop van de kaartplotter die we indrukken op het moment dat het anker valt.

Let op het ene bootje aan de oostzijde, daar lagen wij eerst ook

Let op het ene bootje aan de oostzijde, daar lagen wij eerst ook

Vrijdag, 13 Augustus 2010 Ankerplaats Samsö – Kerteminde

Vanuit Langör op Samsö vertrekken we vroeg richting Fyn met Nyborg als bestemming. Het waait gelukkig en beetje en we kunnen zeilen. Na een paar uurtjes besluit Aeolus dat hij genoeg zijn best heeft gedaan en onder een mooie blauwe hemel tuffen we de Store Belt in. Dat tuffen komt ons al snel de neus uit en met de lange brug tussen Fyn en Sjælland aan de horizon sturen we richting vaste wal en varen door de Romsø Sund tussen het vaste land van Fyn naar Kerteminde.

De gastensteiger in de jachthaven is aan de zuidzijde volledig vol en dat is jammer want daar is veel manoeuvreerruimte. Aan de noordzijde van de steiger zijn zeker 10 boxen naast elkaar onbezet, maar als we een box willen insturen zie ik dat de palen wel erg dicht op elkaar staan en ver voor de grootste breedte van de boot varen we al klem. Een beetje vreemd, want de boxen zijn lang genoeg voor onze 13 meter. Het kost wat moeite om er weer weg te komen, want wat de boxen aan lengte te veel hebben komen we te kort aan manoeuvreerruimte. We zoeken nog even verder, maar kiezen ervoor om in de industriehaven vlak naast de jachthaven te gaan liggen.

Aan het begin van de avond besteed ik ruimschoots de tijd om wat ‘speelgoed’ te gaan bekijken dat in de haven ligt. Bij het wedstrijdjacht van zo’n 18 meter verwonder ik me over de afmetingen van het beslag. Wat ik bij de Trintella ook al lang had gemerkt zie ik ook hier weer: de krachten op een boot nemen meer dan lineair toe naarmate een boot langer wordt. Eigenlijk ook niet verwonderlijk als ik me bedenk hoeveel zeil zo’n boot voert, ik heb bijna mijn verrekijker nodig om te topje van de mast te zien. Als ik me inleef in het zeilen met zo’n spartaanse inrichting trekt het me bepaald niet aan.

De eigenaar van het superdeluxe jacht, dat die middag binnenkwam, is erg zuinig op zijn bezit. Tig stootwillen, die op een mammoettanker niet zouden misstaan, hangen aan de zijkant . Jammer genoeg kan ik weinig van het beslag zien, want hoesjes, waarvan ik zelfs het bestaan niet vermoedde, bedekken al dit moois. Ik moet toegeven, alles blinkt oogverblindend, zelfs op het grote RVS anker is geen krasje te bekennen. De eigenaar moet wel een echte poetser zijn, of zou ‘Crew’ op het shirt echt een deel van hun CV zijn? De boordschoenen staan netjes naast elkaar op een kokosmatje dat op de wal ligt en de opvarenden lopen op kousevoeten over het teakdek. Op de mat staat ‘ Willkommen an Bord’, ik probeer het maar niet uit want ik twijfel aan de spreuk op het matje.

Zaterdag, 14 Augustus 2010 Kerteminde – Nyborg

Onderweg naar de Brug over de Grote Belt merk ik dat we toch een beetje op de automatische piloot navigeren. Als ik de hoogte van de brug op de plotter zie staan realiseer ik me dat we niet, zoals met de Orion 33,  onder het westelijke deel door kunnen. We zetten daarom een koers uit naar de brug over het Oostelijk gedeelte. Het is een behoorlijk eind om maar gelukkig zeilt het geweldig goed. Vlak bij de brug is het water erg onrustig, onevenredig hoge golven en bovendien lijkt het erop of er een behoorlijke stroom staat. Maar na de passage, hoewel tamelijk hoog aan de wind, gaat het richting Nyborg weer als een speer. We varen een wedstrijdje met een andere boot en omdat we een paar graden hoger kunnen varen winnen we met gemak.

Nyborg is voor ons een bekende haven waar we met de vorige boot twee keer eerder zijn geweest. De haven bestaat uit drie gedeelten en wij gaan in eerste instantie in deel C liggen, omdat we daar het dichtste bij het centrum liggen. Maar juist als we hebben vastgemaakt begint een bandje in een tent op de kant wat nummers ten gehore te brengen. De muzikanten vinden dat de hele stad moet meegenieten want de volumeknop staat op ‘knalhard’. We hebben geen gehoorbescherming bij ons en met zoveel vermogen op 40 meter afstand ligt het bestek in de la mee te rammelen. We verkassen naar deel B waar we bijna als enige liggen, lekker comfortabel langs de kant!

Comfortabel langs de kant in Nyborg

Comfortabel langs de kant in Nyborg

Een Duits zeilersechtpaar uit deel A die, zoals ze vertellen, bijna permanent in Nyborg liggen met hun Bavaria 40, komt twee keer langs en we babbelen urenlang over ……. boten en zeilen natuurlijk en we vinden oplossingen voor allerlei lastige problemen op wereldniveau.

We liggen twee nachten in Nyborg. De bodem van onze groene lichtgewicht BP gasfles is in zicht en ik heb in het andere deel van de haven een dealer gezien. Er moet echter nog een Euro-aansluiting voor deze gasflessen worden uitgevonden, want de Deense fles heeft een klikaansluiting in plaats van een schroefaansluiting. Zo’n klikaansluiting heeft de dealer wel in voorraad, maar krijgen we de fles in Nederland wel geruild? In Noorwegen hebben de flessen een grijze kleur en de Nederlandse dealer had me voor vertrek al verzekerd geen grijze gasfles terug te nemen. We hebben als reserve een Camping gaz fles aan boord en die sluiten we aan. Terug in Nederland verzekert BP me dat een dealer in Nederland verplicht is elke BP! gasfles terug te nemen, ongeacht de aansluiting. (De dealer in Nederland was het daar later echter niet mee eens en zou de gasfles niet hebben ingenomen)

Dit artikel is gepubliceerd in categorie Bergen - Franeker.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.