Woensdag 7 juli 2010, Risør – Dybvag, Tvedestrand
Van Risør varen we met heel weinig wind op de motor weer een beetje verder zuidwestwaarts. Al snel besluiten we dat we beter een ankerplekje kunnen zoeken dan verder dieselolie te verspillen. Op de kaart denk ik een goede plek te hebben gevonden: Dybvag, Tvedestrand. Bovendien blijkt ook nog eens dat het plekje voorkomt in de Noorse ‘Ferie og Fritidshavner’. Als we er aankomen blijkt het toch niet zo groot als we dachten. Er is een kleine aanlegsteiger, waar is aangegeven dat we niet langer dan ‘2 timer’ (2 uur) mogen liggen. Maar wij begrijpen jammer genoeg geen aankondigingen die in het Noors zijn gesteld.
Als die twee uur al lang voorbij zijn, doet een vriendelijke Noor nogal wat moeite om een stapel planken die op de kade ligt in zijn boot te krijgen. Mijn aanbod om te verkassen wordt vriendelijk maar heel beslist afgewezen. Hij vaart weer weg om hulp te halen en met z’n tweeën slagen ze er goed in om de planken in te laden. Als er echter wat later een werkboot aanlegt met de punt tegen het overgebleven deel van de steiger en ik vraag of ik weg moet, vraagt de schipper me om hem even de tijd te geven om beton te laden. Daarna kan ik er wel weer gaan liggen. We ankeren voor een uurtje in het kleine kommetje en zien dat boten een onmisbaar vervoermiddel zijn in dit gebied. Een betonmortelauto komt aangereden en dumpt zijn lading in de werkboot die het vervolgens naar een van de eilanden vervoert.
In de tussentijd hebben we ook nog moeten verkassen omdat we te dicht bij de rotsen komen. Ik weet niet of we krabben of dat ik teveel ketting had gestoken dat niet strak op de bodem lag. Als we weer naar de steiger willen zit het anker behoorlijk vast op de bodem. Het kost erg veel moeite om weer los te komen en ik zie in mijn visioenen al een beeld dat we het anker achter moeten laten, maar met wat gekraak uit de diepte zijn we plotseling weer vlot en maken weer vast aan het steigertje. Het had ook geen vijf minuten langer moeten duren, anders hadden er twee motorboten gelegen, maar ze begrepen gelukkig net op tijd dat het onze bedoeling was daar te gaan liggen.
Donderdag 8 juli 2010, Dybvag, Tvedestrand – Ankeren bij Grimstad
Opnieuw een dag met weinig wind en nog steeds uit het zuidwesten, dus er in op. Het eerste deel varen we langs de kust, maar in de buurt van Arendal komen we weer in beschutting van het grote eiland Tromöy. We zien een tankstation langs de kant en varen er naartoe om bij te tanken. De prijs is hoger dan wat ik in Stavern had gezien, maar ‘avgiftsfri’ 1,10 Euro per liter lijkt me toch geen prijs waar de douane in Nederland zo’n ophef over hoeft te maken. Ik zorg er wel voor dat ik een bonnetje krijg terwijl een goede registratie van de motoruren altijd al een vaste gewoonte is geweest.
In Arendal vinden we geen geschikte plek om te ankeren. Het plekje waar we ooit met de Orion ankerden kan ik niet terugvinden en ik raak ervan overtuigd dat het waarschijnlijk niet bij Arendal was. Controleren kan ik niet want de oude logboeken zijn nog thuis.
Omdat het nog vroeg is gaan we verder. Het zicht wordt snel slechter en eigenlijk hebben we een beetje spijt dat we niet in Arendal in de jachthaven zijn gaan liggen. Die spijt is echter snel voorbij als we tussen Kvalöy en Hesnesöy, twee eilandjes bij Grimstad, een mooi ankerbaaitje zien, zomaar vanuit het niets terwijl we er langs varen. Een groot Zweeds jacht, dat vlak achter ons vaart, duikt er ook onmiddellijk in. Het kost ons eerst even moeite om goed houvast te vinden, maar na de derde poging liggen we goed. De bijboot zit weer netjes opgevouwen in de punt en daarom komen we niet van boord. Tijdens het verkassen roept iemand aan de kant iets naar ons maar we kunnen het maar steeds niet verstaan. Als we later horen dat Nederland het goed doet bij het wereldkampioenschap voetbal gaan we er van uit dat het daarmee te maken moet hebben gehad.
De ankerplek bij Grimstad (klik op de afbeelding voor meer foto’s)
