Vrijdag 2 juli 2010, Strömstad – Stavern
Vanaf het ankerplekje varen we naar de jachthaven van Strömstad en doen de noodzakelijke boodschappen voordat we vertrekken. Het vraagt toch altijd weer meer tijd dan gedacht, want het is bijna 11 uur voordat we weer uitvaren. De oversteek van 35 mijl met weinig wind en de motor vaak bij gaat heel rustig. Opvallend zijn de gele boeien die er voor dienen om de grens tussen Zweden en Noorwegen aan te geven. Misschien hebben de boeien nog een andere nuttige functie, maar voorlopig vind ik het een voorbeeld van te ver doorgevoerde bureaucratie dat nergens toe dient. Het is ’s avonds al een uur of 7 als we in de buitenhaven van Stavern vastmaken aan een ankerboei. We hebben geen idee of het mag en of het kosteloos is, maar er liggen zo nog een tweetal jachten.
Aan een ankerboei bij Stavern
We hebben goed zicht op wat er in de jachthaven gebeurt. Van afstand lijkt het behoorlijk vol, maar steeds opnieuw varen er jachten naar binnen. Soms duurt het meer dan een kwartier voordat ze vastliggen en zelfs komen ze weer naar buiten, maar gaan daarna toch weer naar binnen. Ook lijkt het erop dat boten die al lang vastliggen later toch weer gaan verkassen. We vragen ons af wat er allemaal daarbinnen gebeurt, maar daar kunnen we alleen maar naar gissen.
Een Zwitser die wat later binnenkomt dan wij, vaart langs en vraagt ons of de boeien kosteloos zijn. Ik zeg dat ik geen idee heb, en daarop pakken zij ook maar een boei op. Er komt echter niemand om geld te innen of om opmerkingen te maken. Als je niet iets probeert, kom je er ook nooit achter wat normaal is en wat niet.
We ontdekken dat een ankerboei best wel plezierig is omdat de zwaaicirkel heel klein is, maar eigenlijk moeten de landvasten wel via het ankerbeslag. Aan deze ankerboei blijven we drie dagen vastgemaakt, omringd door andere jachten die ook niet vertrekken. De wind komt uit het zuidwesten en waait behoorlijk hard. In de luwte van de rotsen die ons helemaal omgeven meten we regelmatig nog kracht 5. We zien elke dag wisselend veel blauwe maar ook veel donkere luchten, maar er valt geen drup water. Zaterdag is er een openluchtspel van de ‘Staverne soldaden’. Er wordt getrommeld, toespraken gehouden en kanonnen afgeschoten. Elke keer schrikken we weer van zo’n harde klap.
Met de bijboot gaan we naar de kant en ’tanken’ onze eerste Noordse kronen. Een beetje vreemd gaat het wel want mijn oranje ING pas wordt geweigerd met de mededeling ‘No service available’. Als echter mijn creditkaart dezelfde melding oplevert ga ik maar eens binnen informeren. Het blijkt dat de geldautomaat leeg is. Ik stel voor om de mededeling te veranderen in ‘No money available’ , dat geeft minder verwarring. We maken van de gelegenheid gebruik om de jachthaven nog even goed te bekijken. Er blijkt bij nader inzien toch meer ruimte te zijn als we vermoedden. Wel valt me op dat de gemiddelde lengte van de zeilboten die er liggen zo’n 11 meter is, en dat er voor onze 42 voeter toch minder mogelijkheden zijn. De kosten voor overnachten zijn behoorlijk hoog: 320 Nok, zo’n 40€, Daaroverheen komen nog de kosten voor het douchen en zelfs voor het toilet. Wij vinden ons ankerboeitje uitstekend!
