Grisslehamn – Öregrund

Tocht: Grisslehamn – Öregrund

De route

’s Morgens vroeg bij het opstaan wordt al duidelijk dat er geen lange tocht inzit. De wind is zwak tot zeer zwak. Daarom bestuderen we de kaart om de dagbestemming te bepalen en we besluiten naar Öregrund te gaan, zo’n 20 mijl verder. Op de kaart lijkt het een redelijk grote plaats, er is draadloos internet in de haven en wellicht kan ik er een alternatief kopen om op internet te komen. Gelijktijdig met de veerboot naar Mariehamn op de Åland eilanden vertrekken we en we moeten nog een beetje inhouden omdat de veerboot net buiten de haven nog even moet draaien. Vrijwel de hele tocht naar Öregrund staat de motor bij want de wind komt nauwelijks boven de 5 knopen uit. In tegenstelling tot het laatste deel van de tocht gisteren, varen we vandaag weer in beschutting van eilanden die namen dragen met veel accenten zoals Vässarön, Fårön en Grässö.

Scandinavische vlaggen in Öregrund

De jachthaven van Öregrund ligt aan de noordzijde, dus in de luwte met de heersende wind, maar is toch minder beschut als we verwachtten. Het is ons eerst ook niet helemaal duidelijk waar we mogen aanleggen, want we zien op de steigers veel ‘verbodsborden’ met ankers en ook op de boeien waar we de achterkant aan kunnen vastmaken staan dergelijke ankers met een kruis erover . Als we aan de andere kant van de drijvende steiger varen wenkt iemand op de steiger ons en trekt een lijn uit het water. Het wordt me duidelijk, er zijn meerlijnen achteruit bevestigd, die er voor dienen om de achterzijde van de boot aan vast te maken om zodoende vrij te blijven van de steiger, een methode die we al eens eerder hebben gezien. We maken op die manier vast en zijn blij dat we even hulp op de kant hebben, want de wind komt van achteren.

Öregrund is een behoorlijke plaats, met zelfs twee goed gesorteerde supermarkten. De verdere mogelijkheden om te winkelen zijn niet zo groot en, nadat ik een rondje heb gelopen door de straten, acht ik de kans om een ‘internet-dongel’ te kunnen kopen niet zo groot,. Op de PC zien we echter dat het Wifi-netwerk in de haven geweldig goed is en het is gratis toegankelijk, maar er moet even een toegangscode bij het ‘Öregrunds Turistbyrå’ worden gehaald. En daar ligt nu net het probleem.

In het kantoortje vertelt een aardige en jeugdige blonde dame dat er een probleem is, want de computer die de code moet genereren doet het niet, maar er wordt aan gewerkt. Als ik aan het einde van de middag terugkom is er nog niets veranderd. Het netwerk is niet iets lokaals voor de haven, maar het is een soort districtsnetwerk van ‘Östhammars kommun’. Mijn suggestie om door iemand op een andere plek een code te laten genereren wordt gevolgd door ettelijke telefoontjes waar ‘geen gehoor’ het resultaat is. Na contact met haar baas weet ze te vertellen dat een technicus eraan werkt maar er nog niet mee klaar is. Omdat het wellicht morgen zal functioneren besluiten we de volgende dag te blijven liggen en dan ook nog even een was te draaien in de goed uitgeruste ‘Tvättsstuga’. We versturen een leuk kaartje naar Julie, onze kleindochter die overmorgen jarig is.

Donderdagmorgen als we opstaan staat de zon lekker te schijnen en er is wind: we zien de meter regelmatig 5Bf aangeven. Jammer dat we niet vertrekken, maar het is niet anders. We beginnen maar met de was en zoals zo vaak in jachthavens is de gebruiksaanwijzing van de machines alleen in de landstaal, Zweeds dus. We studeren er een tijdje op en denken het hoofd- en het voorwasmiddel in de juiste bakjes te hebben gegooid. Als we na het inpompen van het eerste water even kijken of we het goed hebben gedaan, zijn beide soorten waspoeder verdwenen. We kunnen er alleen maar om lachen en zien wel hoe het komt. Uiteindelijk hebben we na drie uurtjes gewassen kleding die deze keer kastdroog uit de droogtrommel is gekomen.

Als ik om half twaalf, een half uurtje na openingstijd, bij het VVV kantoortje aankom weet de dame me al te vertellen dat het niets wordt met een toegangscode die dag. Het is me duidelijk, het zal nog wel even duren voordat in Öregrund een verbinding kan worden gemaakt op het Wifi netwerk. Andere mogelijkheden in Öregrund kent ze ook niet. Later die middag doen we boodschappen en als we een kleinigheid kopen in een “Primera’ winkeltje informeer ik daar ook nog even en daar krijg ik te horen dat in de bibliotheek internetcomputers staan. Murphy is echter actief want het personeel is in opleiding die dag en daarom is de bibliotheek gesloten.

De havenmeester van Öregrund is een fantastische man. Hij spreekt alleen Zweeds, maar Peter, een Fin die tegenover ons ligt treedt op als tolk als ik hem vraag of hij een rol kan spelen om een internetcode te krijgen voor het netwerk. Dan blijkt dat tot vorig jaar de havenmeester verantwoordelijk was voor het uitgeven van de codes, maar dat dit jaar het geheel is overgeheveld naar de VVV en dat het nog steeds niet functioneert. Van de havenmeester krijg ik spontaan 25% korting op het liggeld, dat ik in dank aanvaard. Peter vertelt mij dat verder in het noorden het alleen nog maar slechter zal worden met de Wifi mogelijkheden en dat een andere methode aan te bevelen is. De havenmeester biedt aan om mij morgen naar Östhammar te rijden om daar een internetdongle te kopen, zodat ik toch kan internetten.
’s Avonds komt Peter aan boord om de Trintella even te bekijken, want hij is gek op Nederlandse schepen. Hij vertelt mij op zoek te zijn geweest naar een Koopmans of een Contest maar dat hij iets dergelijks niet heeft kunnen vinden tegen een aanvaardbare prijs. Hij vaart nu in een Najad 36. En passant wijst hij me een aantal plekjes op de kaart aan die we echt niet mogen missen als we eenmaal daar in het noorden zijn. Hij wijst me zoveel plekjes aan dat we voldoende hebben voor deze en de volgende keer dat we daar zijn.