Grinda – Grisslehamn

Tocht: Ankerplaats Grinda – Grisslehamn

Vertrek: Di 7 juni 2011 08:00
Aankomst: di 7 juni 2011 17:30
Afstand: 56 mijl

De route

Als we ’s morgens vertrekken hebben we Grisslehamn als eindbestemming. Het waait nauwelijks en we zijn blij dat er een motor in de boot zit. We varen min of meer langs de kust met aan stuurboordzijde de scheren. Het is hetzelfde traject als waar ook de grote veerboten van en naar Finland en de Åland eilanden varen. We zien eerst op afstand een paar van deze grote jongens en later tijdens de reis komen ze zelfs vlak langs. We hebben de zeilen inmiddels gehesen en bij vlagen hebben we zoveel wind dat we weer een behoorlijke snelheid hebben. Bij Kapellskär buigen we af in Noordelijke richting, het haventje komt me helemaal niet meer bekend voor, hoewel we daar meer dan 10 jaar geleden de nacht doorbrachten voordat we met de Orion overstaken naar Mariehamn op de Åland eilanden. Half zeilend en half motorend verlaten we na 10 mijl het scherengebied en varen we de Botnische Golf in.

Op zee, richting Grisslehamn, is er meer wind en varen we wat verder uit de kust. De zeilen kunnen het weer prima voor elkaar krijgen, we zien de windmeter zelfs regelmatig boven de 20 knopen uitkomen, en bovendien kan de windvaan de boot weer op koers houden.
Het wordt tijd om te beslissen welk van de drie havens van Grisslehamn we het meest geschikt achten, maar al gauw blijkt dat we geen keus hebben.

Grisslehamn ligt op het noordelijke puntje van Väddö en zowel de Marina als de binnenhaven liggen aan de westkant, terwijl de vissershaven aan de oostkant ligt. Om de punt heen varen blijkt niet te kunnen omdat er een 10m hoge brug naar het volgende eiland ons de weg verspert. Om wel aan de westkant te komen moeten we 20 mijl omvaren, dus zeker 3,5 uur. De vissershaven is de enige optie die we hebben. We vragen ons wel af hoe het zal zijn, omdat de haveningang in zuidoostelijke richting ligt, de richting waar de wind vandaan komt. Op een hobbelige zee varen we naar binnen en constateren dat er maar weinig pleziervaart ligt.

In de vissershaven Grisslehamn

In de vissershaven Grisslehamn

Natuurlijk hebben de vissers hier prioriteit en de meeste aanlegmogelijkheden zijn bestemd voor hen. Een beperkt aantal gastenplaatsen liggen aan lagerwal waar alleen met de punt kan worden vastgemaakt terwijl er geen mogelijkheid is om achteruit vast te maken. Ook liggen er nog een drietal boeien bij een steiger die dwars op de wind ligt, maar de afstand van boei tot de kant is voor ons te klein. We meren daarom maar af vlak achter een vissersboot langs de kade, tegen autobanden die veel zwart achterlaten op onze mooie dikke stootwillen, maar dat is van later zorg. We hebben zelfs voldoende ruimte vrijgehouden voor het vaartuig van ‘Kustbevaknung’ waarvoor altijd ruimte vrij moet blijven, zoals een bordje aangeeft. Gezien het groene gras op de kade, de toestand waarin de autobanden, de elektriciteitaansluiting en de aanmeerringen verkeren, heeft Grisslehamn het vaartuig al geruime tijd niet gezien.

 

Vissershaven Grisslehamn, op de achtergrond de uitgang

Vissershaven Grisslehamn, op de achtergrond de uitgang

Als we vastliggen en in de kuip zitten kijk ik nog eens hoe het enige bemande zeiljacht dat in de haven ligt het heeft aangepakt. Het is maar waaraan je gewend bent en wat wij nog moeten leren, maar gewoon midden in de haven een anker achteruit en je dan met de punt naar lagerwal laten afzakken schijnt hier een normale methode te zijn. Dus goed onthouden voor een volgende gelegenheid. Wij hebben het er nog even over dat je ook prima kunt liggen met je vooranker in de haven en de achterkant met een landvast naar de steiger.
Ik ga na het eten Grisslehamn verkennen en moet constateren dat het stadje, of moet ik dorpje zeggen, maar klein is. Het is maar 500 meter naar de westkant waar de andere twee havens zijn. Bij ‘Marina’ heb ik iets anders voor de geest dan wat ik hier zie en als ik het niet geweten had zou ik de binnenhaven niet als ‘haven’ hebben herkend. Er zijn een paar eetgelegenheden, wat kleine kroegen, een ICA supermarkt en jawel, een bakker. Morgen kunnen we dus eindelijk weer eens een vers brood kopen na al dat supermarkt brood.
’s Avonds lukt het me om een internetverbinding te maken middels het netwerk van een hotel een halve km van de haven. Het signaal is zwak en de snelheid is meestal langzamer dan langzaam. Ik kan mijn mail er mee doen, maar het bijwerken van de site gaat heel moeilijk. Een update lukt, maar kijken of het inderdaad goed is gegaan krijg ik niet voorelkaar, ook niet de volgende morgen. De kans om in dit kleine havenplaatsje een dongle te kopen kan ik natuurlijk ook vergeten.

Dit artikel is gepubliceerd in categorie Stockholm's Skärgård N-waarts.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.