Flatvarp – Nävekvarn

Tocht: Flatvarp – Nävekvarn

klik voor de route

Via diverse SMS-jes weten we dat we een internet verbinding moeten zoeken om onze mail te lezen en nog een paar andere zaken, zoals de website bijwerken. Nadat ik de Gästhamnsguiden heb bestudeerd besluiten we naar Nävekvarn te gaan waar alles aanwezig is wat we nodig hebben, met als belangrijkste item ‘Trådlöst Internet’. We zeilen deze keer tussen de eilandjes door, waarbij we er soms ook voor kiezen om een slagje buitenom te maken. Soms zijn de geultjes tussen de rotseilandjes op de kaartplotter zo smal dat we eigenlijk niet goed durven. Maar af en toe hebben we geen keus en dan valt het toch wel mee, dank zij de kaartplotter die precies aangeeft waar we zijn. Hopelijk is de cartografie van Navionics voor 100% oke, want daar vertrouwen we op, hoewel de rode en groene bakens voor ons het eerste uitgangspunt zijn waar we moeten varen. We zien verbazend veel zeilboten en wijten dat in eerste instantie aan het weer, maar later blijkt dat het Hemelvaartsdag is en dat de Zweden op die dag vrijaf hebben. Met een extra vrije dag op vrijdag ontstaat zo een heel lang weekend.

Als we in Nävekvarn aankomen staat een alleraardigste havenmeester ons op te wachten. We hebben ongeveer dezelfde leeftijd en dat klikt meteen. Hij is een goede gastheer en wijst ons alles wat we nodig hebben. Helaas is elektriciteit meer dan 60m van onze ligplaats verwijderd maar dat is wel overkomelijk want de windmolen doet zijn best. Maar van het ‘Trådlöst Internet’ weet hij niet veel. Als ik kijk is er maar een netwerk te vinden en dat is een beveiligde. Maar de havenmeester is niet voor een gat te vangen en ’s avonds om negen uur brengt iemand me een mini-laptop met een Telia dongle waarmee we in ieder geval onze mail kunnen checken. Ook komt de havenmeester me nog even melden dat we zijn PC in het kantoor de volgende dag kunnen gebruiken. Een andere manier om te internetten wordt voor ons toch wel noodzaak, zeker op ankerplaatsjes, en we zullen op zoek moeten om een dongle met prepaid-kaart of iets dergelijks aan te schaffen.Van een buurman hoor ik dat hij SEK100 per maand voor zijn dongle betaalt.

’s Avonds zetten we de zaken nog even op een rijtje als Hilda aankondigt dat ze graag de was wil doen. Ze had al uitgezocht dat er in Nävekvarn een wasmachine en droger beschikbaar waren voor redelijke tarieven. Ikzelf had al een dieselolie pomp gezien waar we gemakkelijk konden aanleggen, want inmiddels hadden we naar schatting toch al wel een 100 litertjes verstookt en het is altijd de vraag waar zich een volgende gelegenheid voordoet. De prijs van Sek 13,78 (€ 1,55) moest ook wel gunstig zijn, omdat ik tamelijk veel auto’s had gezien die er ook gingen tanken. Voor ons vertrek had ik de prijzen al op internet gecheckt en gezien dat ik op € 1,60 moest rekenen. Verder wil ik graag gebruik maken van het aanbod van de havenmeester om op zijn pc de site bij te werken. We besluiten maar een dagje te blijven liggen zodat we alle voornemens de volgende dag kunnen afhandelen.

De havenmeester constateert de volgende morgen dat ik een ‘ochtendmens’ moet zijn als ik hem rond acht uur raadpleeg of de diepte bij de brandstofpomp voldoende is voor ons. Volgens hem is het geen probleem, alleen betwijfel ikzelf of de slang wel lang genoeg is om de vulopening van de dieseltank te bereiken. Ik krijg van hem de sleutel van de ‘Tvättstuga’ waar de wasmachine staat en zijn PC staat klaar en ik kan zo lang ik wil er gebruik van maken.
Na het ontbijt verzamelt Hilda de was, terwijl ik me bezig houd om de aanvullingen voor de website op de boot-PC voor te bereiden. Al met al is het al middag als we hiermee klaar zijn en we aanstalten maken om te gaan tanken. De diepte blijkt inderdaad geen probleem, maar de lengte van de slang wel. We varen de achterkant van de boot zover naar de pomp als maar enigszins kan, want het roer raakt met de onderkant de modderbodem. Het is juist voldoende om de vulopening te bereiken, maar de slang heeft geen 10 cm over. Net zoals we in Noorwegen constateerden, kunnen we niet op de normale pinpas tanken, maar moeten we de creditkaart gebruiken. Bovendien is de afgifte beperkt tot slechts 30 liter per keer. Na 120 liter vinden we het voldoende en leggen we de boot op een ander plekje waar we wel bij een elektriciteitsaansluiting kunnen. Hoewel we helemaal niet zaten te springen op heel volle accu’s, is het niet verkeerd om van de gelegenheid gebruik te maken.