Burgstaaken – Gedser

Tocht: Burgstaaken – Gedser

De route

De zeilmaker houdt zich aan zijn belofte. Als ik om kwart over negen even ga kijken zegt hij ‘Noch eine Viertelstunde’. Ik loop nog even naar de andere kant van de haven en koop in een watersportzaak een onderdeeltje om een kleine onvolkomenheid van het vacuüm toilet op te lossen. Als ik terugkom ligt het zeil al aan boord. Met z’n tweeën gaan we aan de slag om de lange zeillatten weer aan de brengen en het zeil weer aan de batkarren te bevestigen. Rond elf uur zijn we hiermee klaar en kunnen we vertrekken.

Het is stralend weer en met een zuidwestelijke wind van 3Bf is het een prachtige tocht naar Gedser. Het eerste deel van de tocht zitten we steeds boven de 6 knopen, maar naarmate we Denemarken naderen zwakt de wind af en daarmee ook de snelheid. Het sturen van de boot laten we over aan ons alternatieve ‘stuurmaatje’ (zie paragraaf ‘Een ‘elektrische’ windvaan’ aan het einde van deze post).

De windmolens voor de Deense kust

Het laatste stukje door de geul naar Gedser varen we op de motor en komen aan in de vrijwel lege jachthaven. Hoewel er meerdere plekken zijn om langs een steiger te gaan liggen kiezen we voor een box tussen palen, een beetje dwars op de wind, om onze manoevreerervaring wat te vergroten. Met Hilda als stuurvrouw en ik als matroos komen we prima in de box.

Gedser (klik op de afbeelding voor meer foto’s)

Het geringe aantal boten in Gedser is duidelijk een gevolg van het voorseizoen en dat het een werkdag is, want de havenmeesteres vertelt me dat ze het weekend 120 bezoekende jachten hadden.
Juist als ik terug kom uit het dorp met wat verse groente en brood, ontstaat er even een lichte opwinding in de haven want van een binnenkomend jacht gaat een bemanningslid overboord. Iedereen rent met pikhaken en touwen ernaar toe en helpen de man, die naar de kant is gezwommen, op de oever.

Een ‘elektrische’ windvaan

Wij hebben nog geen autopilot op de boot en om het onszelf gemakkelijk te maken hebben we dit jaar een alternatief bedacht om de boot te sturen als we niet kunnen zeilen. Het  is een Autohelm 1000 stuurautomaatje dat een  klein selfmade vaantje op de windvaan-stuurinrichting aandrukt of aantrekt en zo de wind simuleert. De veel grote krachten die nodig zijn om onze boot te sturen worden opgewekt door het pendulum dat door de scheepssnelheid opzij wordt gezet. Deze zijdelingse beweging wordt met lijnen weer overgebracht op het stuurwiel.
We hebben deze constructie inmiddels uitgetest op de Elbe en tussen Burgstaaken en Gedser. Mijn eerste indruk ten opzichte van een directe elektrische besturing is dat het lijkt alsof er iets vaker kleine correcties meten worden uitgevoerd, maar het sturen naar Gedser ging uit de kunst.

Deze besturing is ook geschikt met erg weinig wind of als de wind van achteren inkomt en een windvaan niet zo effectief is.

Een autopilot op het stuurwiel lijkt me niet de ideale oplossing en in de toekomst wil ik nog eens een onderdekse stuurautomaat gaan realiseren.