Børøysund – Roan

Tocht: Børøysund – Roan (Sør-Trøndelag

De route

Als we wakker worden regent het nog steeds. Het weerbericht geeft echter aan dat het een vrijwel droge dag zal gaan worden. Maar wat komen gaat helpt jammer genoeg niet om te voorkomen dat we ons in zeilpakken en laarzen moeten hijsen. Voor de verandering is de wind weer helemaal nul, maar dat verwachtten we ook al. Dus motor aan, geplande route in de kaartplotter en varen maar. We snijden de bocht bijTrondheim een heel klein beetje af, maar kiezen na zo’n 10 mijl open water toch maar weer voor de binnenroute. De zon schijnt inmiddels en de temperatuur is aangenaam. Al snel heeft Hilda het wel gezien bij het stuurwiel en dus is het stuurautomaatje weer goed om ons op koers te houden. De binnenroute is hier behoorlijk breed, zodat we niet erg ingespannen bezig hoeven zijn met navigeren en uitkijken, hoewel ik wel achter het stuurwiel blijf zitten. Daarnaast waarschuwt onze AIS monitor al heel vroeg niet alleen voor naderende schepen, maar ook voor fishfarms die soms zijn uitgerust met AIS.

Voor mij een goed moment om een opfriscursus radar te gaan doen. De radar staat niet zo vaak bij waardoor de ervaring met het bedienen en de interpretatie van het beeld niet zo groot is. In mistsituaties is een optimaal radarbeeld toch belangrijk en “fingerspitzengefühl” kun je beter ontwikkelen bij stralend weer. Eerst ben ik bezig om alle knoppen en functies weer eens uit te proberen, en als ik dat gedaan heb haal ik het instructieboek te voorschijn en oefen met alle mogelijkheden die daar in beschreven staan. Opnieuw merk ik dat een juiste instelling voor gain, seaclutter en het regenfilter erg belangrijk zijn om kleine voorwerpen wel of niet te zien. Al met al ben ik daar dan ook wel een viertal uurtjes zoet mee. Erg interessant waren een paar lichtopstanden die voorzien waren van een actieve radarresponder. Je ziet op de radar dan een enorme “bundel” achter de echo van de opstand. De echo is niet constant maar is per minuut een bepaalde periode aanwezig.

Ruim tien mijl voor onze eindbestemming komen we door de Stokksundet voorbij het plaatsje Revsnes. Voor ons een bijzondere plek omdat we daar in 2005 met veel moeite een deel van de verstaging hebben vervangen die we toen per trein uit Oslo hebben gehaald.

In Roan, het plekje dat we uit “Havneguiden” hebben geselecteerd, leggen we bij laag water aan tegen een visserskade. We gaan op het uiterste puntje liggen om ruimte te laten voor vissers. Niettegenstaande ga ik toch maar even vragen of we daar de nacht kunnen doorbrengen. Ik krijg het advies om niet daar maar vlak voor een gele vissersboot vast te maken. We zijn daar nog mee bezig als er een visser binnenkomt die ons uiterst vriendelijk vraagt of we op het uiterste puntje willen gaan liggen, want wij liggen op de plek waar hij graag wil liggen. Maar direct daarop besluit hij dat we wel aan zijn buitenzijde kunnen vastmaken, als we  half negen morgenvroeg tenminste niet te vroeg vinden. We maken graag van het aanbod gebruik want tegen zijn hagelnieuwe boot ligt het veel beter dan tegen de visserskade die niet met eb en vloed mee gaat.

Tegen de visser in Roan