Stora Fägelö

de ondiepte

Ik ben nog maar net opgestaan als ik getuige ben van onoplettendheid bij het wegvaren. Direct na het uitvaren van de haven  ligt een rots 1.6 meter onder het wateroppervlakte. Deze rots heeft men met drie cardinale boeien gemarkeerd, een Noord, een Oost en een Westboei.  Een Zweedse boot verlaat de haven en vaart dwars tussen de Oost en de West boei door. Het is duidelijk dat de boot dieper steekt dan de 1.6 meter, want de boeg komt na de ‘grondberoering’ wel 20 cm boven het water uit en met de motor lukt het niet om weer los te komen. Zelfs door zich gelijktijdig van bak naar stuurboord te verplaatsen en zo de boot behoorlijk aan het schommelen te brengen, lukt het de vier opvarenden niet iets aan de situatie te veranderen. Een Fins zeiljacht dat voorbijkomt maakt een rondje en neemt een lijn aan. Daarmee is het leed geleden en komt de Zweed weer los. Er wordt niets gecontroleerd, men vaart zonder meer weg.

Route Nynäshamn – Stora Fägelö

Vandaag gaan we Landsort ronden en daarna  kunnen we kiezen hoever we een zuidelijke koers gaan volgen. Vrijwel direct na het verlaten van de haven gaan de zeilen omhoog en kan de motor uit. We kunnen in een rechte koers doorvaren tot we Landsort voorbij zijn, maar dan kunnen we niet de hoogte halen die nodig is om op een geschikte plek de oostkust aan te lopen. Van kwart voor tien tot kwart over vier zeilen we een gestrekte koers en gaan dan overstag voor een rak van twee uur naar de kust. Opnieuw gaan we overstag, maar na een uur zwakt de wind dusdanig af dat de gang eruit is. Het laatste stuk naar het ankerplekje dat we hdden geselecteerd leggen we op de motor af. Het is zeven uur als we er aankomen en moeten constateren dat het een beetje tegenvalt. Het plekje is veel kleiner dan we ons hadden voorgesteld, terwijl we meer in het midden moeten ankeren omdat we anders te dicht aan de kant komen. Echter, hoe dieper het is hoe meer ketting we moeten steken en hoe groter de zwaaicirkel dan is.  Gelukkig waait het nog nauwelijks en tijdens het trekken lijkt het anker vast te zitten. We besluiten het erop te wagen en de hele avond check ik of we op dezelfde plek blijven liggen, wat wel het geval is. Ik hoor echter de ketting diverse keren over de rotsige bodem schuren. De volgende ochtend als ik het anker ophaal merk ik echter geen enkele weerstand zoals bij alle andere keren. Ik betwijfel of we echt vast lagen en het gewicht van anker en ketting heeft de boot op zijn plekje gehouden denk ik.

Achter het anker: Het uitzicht naar voren

En het uitzicht naar achteren, op ca 100m