Na een erg natte dag is het deze donderdag opnieuw geweldig weer. We varen de eerste mijl weer met samengeknepen billen, wat links en rechts steken de stenen boven het water uit, Daarna kan er een betrekkelijk rechte koers worden gevaren met een ZZW wind die eerst rond de 10 knopen is maar in de loop van de tocht oploopt tot gemiddeld zo’n 17 knopen. Hoewel we eerst alle zeilen bij hadden, hebben het grootzeil weer laten zakken en staat alleen het voorzeil. Deze zeilvoering is rustiger en effectiever varen omdat het voorzeil 70 m2 is en het grootzeil ‘maar’ 52. Bij een bijna achterlijke wind staat het grootzeil in de weg om de genua mooi te laten staan. We hebben een mooie zeildag terwijl de snelheid het tweede deel van de tocht steeds boven de 7 knopen ligt
Wat een welkom!
Ons oorspronkelijk plan om via drie kleine haventjes naar Umea in Zweden te varen, moeten we wegens gebrek aan de noodzakelijke etenswaren wijzigen. De gasthaven van Kaskinen uit ons Fins havengidsje lijkt een goede plek om inkopen te doen. We hebben afgesproken dat we ter plaatse gaan bekijken of we doorvaren of daar blijven. Daar aangekomen ziet de gasthaven er vanaf het water goed en welverzorgd uit en hoewel er boeien zijn uitgelegd liggen er een aantal jachten langszij. We veranderen de voorbereiding om aan een boei te liggen in langszij afmeren. Aan de kant staat al een mevrouw die onze landvasten aanneemt en de boot vakkundig mee helpt vastmaken. Ze heet ons welkom en stelt zich voor als de havenmeester van de gasthaven van Kaskinen. Als ikzelf nog bezig ben om de niet gebruikte lijnen op te schieten is zij al bezig de Nederlandse vlag te hijsen. Dat mag je toch wel een welkom noemen. Ik loop nog even naar haar toe om haar hiervoor een compliment te geven. Zo langs mijn neus weg maak ik de opmerking dat ze de Nederlandse vlag waarschijnlijk niet zo vaak hoeft te hijsen. ‘Je bent het tiende Nederlandse jacht dit jaar en achter jullie ligt het zeventiende Duitse jacht’, zegt ze. Ik ben gelijk weer met beide benen terug op de begane grond.
We gaan boodschappen doen en ik vraag waar we een supermarkt kunnen vinden. Ik krijg een plattegrond van haar en ze wijst me precies aan waar de supermarkt is. De aangeboden uitleenfietsen hebben we niet nodig want we hebben onze eigen fietsjes al klaar staan. Na het boodschappen doen is er geen enkele inspiratie meer om door te varen. We raken aan de praat met de zeilers van de beide Duitse boten die daar liggen. Een van beide komt uit Weener en we kunnen Nederlands met elkaar spreken. De andere boot komt uit Hooksiel en dit stel zeilt al jaren lang in deze gebieden , dus onderwerpen om over te praten zijn er meer dan voldoende.
Het havenkantoor. In het Cafe kun je koffie , frisdrank en ijs kopen.
Het havenmeesterschap is een familie aangelegenheid zoals we merken. De waterslang is te kort om aan onze boot toe te komen. Mevrouw de havenmeester ziet het en vraagt even geduld te hebben, ze gaat iets organiseren. Als ze een uurtje later op de kajuit tikt heeft haar man al een haspel met slang uitgerold en kunnen we de tank vullen. Het glas wijn dat we ’s avonds nog even willen drinken in het havengebouw waar met grote letters ‘Cafe’ op staat, gaat niet door, want er wordt alleen koffie, frisdrank en ijs verkocht. We nemen dus maar een frisje en we moeten ons nog haasten ook, want we waren even vergeten dat het in Finland een uur later is en het cafe gaat om 22:00 uur dicht. De volgende dag is dochterlief de havenmeester, terwijl de corveediensten na sluitingstijd door pa en ma worden vervuld
De zon gaat nog nauwelijks onder op deze hoogten. Het is 1:53 uur plaatselijke tijd.
Vrijdag maken we er een havendag van omdat ik de windmolen wil inspecteren. Ik haal het ding uit elkaar en doe iets met de lagers. Zolang er echter onvoldoende wind staat kan ik het niet testen, dus ik moet maar even afwachten of het resultaat heeft gehad.
Kaskinen, een geweldig plekje.
