Dirhami en Lohusalu

De route in Estland

Elke dag moet een keuze worden gemaakt waar we naartoe gaan en hoe laat. Daarover zijn we het niet altijd eens want ik wil graag vroeg vertrekken en Hilda gaat liever iets later weg. Maar als de afstanden groter worden blijft er niet zoveel te kiezen over, dan is het vroeg op. Deze morgen ben ik sowieso erg vroeg op om nog een filmpje te maken van de aankomst van de  veerboot. Hier kan het van heel dichtbij en zo vaak ben ik niet in de gelegenheid.

Vandaag op Pinkstermaandag  vertrekken we om 8:10 uur met bestemming Dirhami. Deze haven is voor ons op deze reis het begin van de Finse Golf. Het is de  vierde dag op een rij dat we een goede zeildag hebben, hoewel vandaag zowel de windsterkte als de windrichting nogal aan variatie onderhevig is.  Het is best wel een beetje uitkijken vandaag want het gebied waar we doorheen komen, o.a. tussen het eiland Vormsi en het vaste land, is erg vlak en ondiep. Dat betekende dus hele einden langs boeien varen, die wel geweldig ver uit elkaar stonden,  en bovendien een gedeelte daarvan ook nog erg opletten dat we niet al te veel van de rechte lijn afweken. Ondieptes en harde rotsbodem is de ‘straf’die erop staat.

Eravaldus = Prive terrein

Dirhami is eigenlijk nog niet zomergereed. Er moeten nog steigers worden uitgelegd en dat gebeurt de volgende week, aldus de havenmeester. In de zomermaanden is dit een erg populaire haven. De havenmeester vertelde mij dat in het hoogseizoen er gemiddeld 25 boten per dag wisselen en dat er soms geen plaats beschikbaar is. Omdat de steigers nog ontbreken liggen we in Dirhami langs een hoge kade met autobanden samen met zes andere zeilboten.  Opnieuw geen plek waar Hilda aan de kant kan komen.  De haven heeft uitstekende sanitaire voorzieningen en bovendien Wifi en ik maak dan ook goed gebruik van alle voorzieningen.

Dirhami, langs de kade

Met de dagelijkse boodschappen wordt het nu toch wel een beetje krap. Ventspils was de laatste gelegenheid waar we iets hebben kunnen kopen en dat is vier dagen geleden. Gezegd moet worden dat het brood dat we kopen heel lang vers blijft. We komen niet zo gauw echt in de problemen, want we hebben voldoende ingrediënten aan boord voor alternatieven, maar vers fruit, groente en yoghurt vinden we wel nodig.

De havenmeester weet me echter te vertellen dat er op 300m van de haven een winkeltje is die ’s avonds een paar uur open gaat. Ik wandel er naartoe en kan zowaar de boodschappen krijgen die we echt nodig hebben. We kunnen er zeker weer een dag tegen, maar er staat nog het een en ander op het lijstje.

Een feestdag vandaag! Kleindochter Julie wordt 6 jaar. Vanavond even een telefoontje om haar te feliciteren.

Hoewel we vandaag (10 juni) prima Tallinn hadden kunnen bereiken hebben we vandaag behoefte wat vroeger aan te leggen. Ik had de mogelijkheden nagegaan en er was er maar één: Lohusalu.  In ‘The Baltic Sea’ pilot wordt gewaarschuwd dat het klein is en de kans op ‘geen aanleg mogelijkheid meer beschikbaar’ is niet gering. Daarom vertrekken wij vroeg om meer kans te hebben op een ligplaats. In de buurt van de uiterton  zetten we de zeilen en met een gangetje van zo’n 5,5 knopen varen we langs de kust naar Lohusalu. Vlak voor de haven kunnen de zeilen weer neer. Er is ruimte want er ligt nog maar een boot, een Fin. Mijn taktiek werkt dus. We liggen met de punt tegen de wal en een lijn achteruit naar een boei. Wel iets minder gemakkelijk om van de boot te komen voor Hilda dan langszij, maar het gaat. Het is een super luxe haventje met alles wat je je kunt wensen, zelfs een sauna.  Dat gaan we vanavond dus weer beleven!

De supermarkt

Het eerste uur babbelen we wat af met de buren die ons kunnen vertellen dat er in de buurt geen winkels zijn. Als we tijdens het fietstochtje dat we ’s middags maken een 3 tal km’s verwijderd zijn van de haven zien we een rijk gesorteerde supermarkt waar vrijwel alles te koop is dat je nodig zou kunnen hebben. We hebben alleen een rugzak bij ons, dus rijd ik er tegen de avond nog eens naartoe.