Lithouwen – Letland

Vertrek: zo 1 juni 2014 09:35
Retour: zo 1 juni 2014 18:30
Afstand: 45 zm
 

De windrichting om naar Liepaja te zeilen is bepaald niet ideaal.  Het weerbericht dat bij de havenmeester hangt vermeldt NW winden met een sterkte van 4 tot 7 m/s oplopend, dus max 4 Bf. Voor ons precies  uit de verkeerde richting. Als we om 10:00 de havenhoofden gepasseerd zijn maken we eerst een slag de Oostzee op. Om met de heersende windrichting met  één slag Liepaja te kunnen bezeilen zouden we een eerste rak van 20 mijl uit de kust moeten zeilen en daar gaan we aan beginnen. De wind is precies NoordWest en met 280° zeilen we hoog aan de wind. Jammer genoeg begint de wind vanaf 11 uur meer naar het Noorden te draaien. We maken het rak niet af en gaan om half een, als we 14 mijl uit de kust zijn, overstag. We hebben dan een gemiddelde snelheid van 5.7 zm/uur gehaald en zijn niet ontevreden, want het waait maar net 12 knopen.  De slag naar de kust halen we 20°,  te laag om rechtstreeks te kunnen varen maar dat wisten we al toen we na 14 mijl overstag gingen.

Rond 2 uur begint de boot plotseling rare slingers te maken. De stuurautomaat reageert vreemd. Niet verwonderlijk als ik ontdek dat de fundatie waarop de stuurmotor is bevestigd uit elkaar is getrokken. Terwijl Hilda het edele handwerk weer oppakt, ontkoppel ik de stuurmotor en demonteer het geheel.  De windvaan moet daarna het sturen overnemen, maar met de wind die intussen behoorlijk is aangetrokken en de hogere golven wordt het een te grote slingerkoers. We nemen het sturen dan  zelf maar weer over en varen nog drie kwartier door. De windmeter staat inmiddels steeds boven de 24 knopen met uitschieters, een dikke 6 Bf dus. Ik bereken dat het nachtwerk gaat worden en daar hebben we beiden geen zin aan bij deze harde wind.


 
Gebruik de muis om in te zoomen in de kaart

 

De afstand terug naar Klaipeda is ‘slechts’ 16,5 mijl of wel een dikke 2 uur varen . De punt van de boot wijst na deze constatering al snel in die richting. Met alleen het grootzeil omhoog is de snelheid constant tegen de 8 knopen. Voor de wind op de hoge golven is het wel ingespannen sturen en we maken af en toe een behoorlijke schuiver.  Hilda vindt het sturen lastig en als tijdens een schuiver de punt van de giek even door het water gaat, neem ik het van haar over. Vlak bij de kust, waar we dachten dat de golven nog lastiger zouden zijn, lijkt het iets rustiger en zo komen we terug in de haven van Klaipeda.

 


Een snelle terugtocht

 

In Klaipeda bleek nog een andere haven te zijn, Old Castle haven,  en daar willen we naar toe,  maar er is een brug voor de ingang en die draait maar één keer per uur. We parkeren de boot dus maar tegen de hoge kade bij een laddertje.  Uiteindelijk liggen we hier erg beschut en we besluiten maar te blijven liggen, een brug blijft immers een barrière.

 


Het edele handwerk

 

Maandag 2 juni 2014

Alleen interessant voor techneuten!

Deze dag besteed ik aan de reparatie van de fundatie van de stuurmotor. Tot mijn grote verbazing is de verlijming losgetrokken tussen de onder- en bovenbalk en het houten vlak waarop de motor is bevestigd. De gehele fundatie met boven- en onderbalk is bevestigd  met 12 houtschroeven die vanaf de buitenzijde door het schot in de boven en onderbalk zijn gedraaid.

Stuurmotor fundatieIk heb me al vaak afgevraagd of het wel nodig is om zoveel reservespul mee te nemen. Vandaag ben ik gelukkig dat ik meer dan voldoende grote houtschroeven bij me heb om de gehele fundatie goed in elkaar te kunnen schroeven. Ook de accu-boormachine en de uitgebreide borenset komen erg goed van pas. Hoewel de boven en onderbalk nog stevig vast zaten heb ik voor alle zekerheid   de bevestiging van de fundatie  aan het schot verbeterd door een M10 bout  met onderlegplaatjes door schot en balk aan te brengen. Hoewel de stuurmotor uitsluitend in het horizontale vlak trekt, heb ik ook nog een  extra bevestiging aan het vlak gemaakt om de voorkomen dat de fundatie omhoog kan worden getrokken.  De fundatie voelt aan als een blok beton en ik ben ervan overtuigd dat met deze fundatie geen problemen meer zullen optreden.

Aan het einde van de middag wil ik toch weerberichten en met mijn tablet in de rugzak fiets ik naar ‘Akropolis’, een mega groot winkelcentrum in Klaipeda. Hilda blijft achter want ze heeft een erg pijnlijke enkel. Wat ik al verwachtte blijkt ook zo te zijn: Wifi vrij toegankelijk in het hele complex. Ik doe de dingen die ik noodzakelijk vind en fiets weer naar de boot. Als ik de opgeslagen pagina’s aan Hilda laat zien zie ik echter ook dat het tablet een open Wifi signaal aangeeft. In de industriehaven zaterdag absoluut geen open Wifi te vinden terwijl 300 meter verder op maandag een knots van een signaal beschikbaar is. Dat betekent nog even iets doen.

Dindag 3 juni 2014

De hele reis van Klaipeda naar Liepaja varen we op de motor en in dichte mist. We hebben Radar, Ais, kaartplotter en marifoon continue bijstaan, terwijl ik zelf steeds in de kuip ben om niets te missen van wat in die halve cirkel van misschien 500 meter om ons heen gebeurt. Ik zie op de Ais monitor dat we een schip passeren op 0,4 nm (720 meter)  maar zien doen we hem niet. We zijn al bijna tussen de pieren van de haven van Liepaja voor we ze daadwerkelijk kunnen zien. In de grote havenkom moeten we zelfs op de kaartplotter varen omdat we de kant niet zien. Pas in het toegangskanaaltje naar de jachtensteiger wordt het beter en in dat kleine stukje landinwaarts is de mist plotseling verdwenen.

De havenmeester staat al op de steiger en helpt ons met afmeren. Hij communiceert uitstekend in het Engels en vraagt me tijdens het aanmelden informatief waarom ik eergisteren naar Klaipeda terug ben gevaren. Zoals blijkt geeft een  AIS transponder veel info naar de buitenwereld.

Wat wel opvalt in deze landen is nog steeds het staartje bureaucratie. Het melden bij Portcontrol bij aankomst en afvaart, gepaard gaande met de nodige vragen. In de jachthavens   moet van alles worden ingevuld op een formulier zoals alle maten van de boot, de bemanning, de nationaliteit, waar we vandaan komen enz.

Met de bemanning van een Duitse boot die ik ook al in Klaipeda had gesproken staan we nog een halfuurtje ervaringen uit te wisselen. Altijd leuk om de belevenissen van andere zeilers te horen.


Klik hier voor Foto’s

Dit artikel is gepubliceerd in categorie Baltische Staten.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.