De oversteek naar Zweden begint met een zuidwestenwind van minder dan 10 knopen. De golven op het Skagerrak zijn op z’n minst vervelend te noemen. De golven zijn voor de heersende wind behoorlijk hoog en spits. Wij denken dat het komt door de windrichting die tegengesteld is met wat op de kaart de ‘Noorse kuststroom’ wordt genoemd die met 1-2 knopen in zuidwest waartse richting stroomt en waar je tot 15 mijl uit de kust hinder van kunt ondervinden. Halverwege de tocht, als we al zeilen, zijn de golven vlakker en is het genieten. Bij het naderen van de Zweedse kust trekt de wind aan tot voor in de 5Bf en krijgen we opnieuw weer meer hinder van de golven. We zien de windmeter af en toe doorschieten naar 20 knopen en daarom trekken we een rifje in het grootzeil. De boot vaart hierna rustiger, maar niet langzamer.
Ankeren bij Bovallstrand
Bij Bovallstrand varen we rechtstreeks naar het ons bekende ankerplekje en zien dat we niet alleen zullen zijn. In de luwte van een rotseilandje en temidden van een zestal andere jachten laten we het anker vallen. Van de wind blijft niet veel meer over dan een 7 knopen en we liggen die nacht dan ook heerlijk rustig.
De volgende dag vereren we de jachthaven met een bezoek om te zien of we daar een Wifi verbinding tot stand kunnen brengen om nieuwe gribfiles te laden. Er is echter alleen een Telia hotspot waar tijd gekocht kan worden. Om de kosten voor een week ‘hotspotten’ hoeven we het niet te laten, het probleem is dat de hotspot niet met ons mee zeilt. Verder wegen de voordelen van het liggen in de jachthaven van Bovallstrand lang niet op tegen de nadelen. We gaan daarom terug naar ons ankerplekje waar we de tweede nacht met zeven medeliggers de nacht doorbrengen. Onderweg van en naar de jachthaven, een afstand van bijna een mijl, zien we ook een aantal jachten tegen de rotsen liggen en in deze omgeving zijn de rotsen zelfs geschikt om met ankerballen als stootwil ‘langszij’ te liggen.
De ankerplek bij Bovallstrand is groot en geschikt voor veel jachten
