Woensdag 24 juni 2015
26zm van 1356 zm
Vandaag staat er geen lange reis gepland. We naderen ons doel en hoewel het, vooral op de Lofoten, niet erg haalbaar zal zijn willen we toch zoveel mogelijk naar plaatsen waar we nog niet eerder zijn geweest. Daarom kijken we naar de meest zuidelijke eilandjes die tot de Lofoten mogen worden gerekend: Skomvær, Vedøya, Røst en Værøy. In de Norwegian Cruising Guide lezen we dat bij de eerste twee alleen kan worden geankerd terwijl de weersomstandigheden ook nog eens goed moeten zijn. Røst valt ook af omdat de ligplaatsen in het haventje en de manier om daar te komen voor ons geen uitnodiging zijn om er naartoe te gaan. Op het eiland Værøy is de geëigende plek voor gastboten maar ongeveer twee meter diep. Omdat er echter ook nog twee alternatieven genoemd worden in de guide besluiten we toch om daar naartoe te gaan, alleen vinden we de 75 zm vanaf Swartisen te ver en daarom gaan we een tussenstop maken in Støtt, een afstand van 25 zm.
Støtt is voor ons wel een vernieuwde kennismaking, want we zijn daar in 2005 ook geweest. We hebben daar een minder goede herinnering aan, want de doucheruimte werd toen ook door de vissers gebruikt om hun kleding op te hangen. De indringende geur was toen weinig uitnodigend om er te gaan douchen. Een andere haven zou Inndyr kunnen zijn, maar daarvoor moeten we nog 3 uur doorvaren en de afstand tot Værøy is alleen maar groter.
Het is miezerig als we om half negen vertrekken en er staat erg weinig wind. De motor moet de voortgang weer verzorgen, terwijl Hilda het sturen al gauw aan de autopilot overlaat. We kiezen voor de kortste route vlak langs het eiland Bolga en koersen daarna op de Kunna aan, een berg die hoog oprijst vlak naast het eiland Støtt. Precies vijf uur na vertrek maken we vast op hetzelfde plekje als waar we in 2005 met de Orion ook lagen.
De berg Kunna, in nevelen gehuld
Er is in Støtt wel iets veranderd, want we zagen al een alternatieve Gjestebrygge in de ingang, terwijl in de meer beschutte natuurlijke binnenhaven bij een restaurant ook nieuwe drijvende steigers zijn gemaakt. We weten echter niet of we bij het restaurant kunnen vastmaken, want op een bord zagen we 1,80 m aangegeven. De sanitaire ruimtes bij de langssteiger, waar we liggen, zijn allesbehalve beter dan de vorige keer, maar op een infobord wordt in het Noors geadviseerd van de nieuwe steigers gebruik te maken. We lopen naar het restaurant, bekijken het sanitair en zien voldoende diepte bij de steiger. Twijfel is niet aan de orde, want de tarieven zijn dezelfde en alles ziet er nieuw en luxe uit. Internet en gebruik van wasmachine en droger zijn inclusief. De erg aardige dame van het restaurant verontschuldigt zich dat ze haar eigen was in de machines heeft en maakt daar direct een einde aan. De rest van de middag hebben de wasmachine en de droger het druk en wij doen wat inkopen bij de plaatselijke Matkroken, het winkeltje dat ’s middags een paar uurtjes open is.
In het winkeltje doet de dame van het restaurant ook juist inkopen en ze vraagt of wij die avond ook in het restaurant komen eten. De keuze die avond is niet groot. We kunnen eten wat de kok heeft bedacht en gezien de goed bezette tafeltjes moet het wel goed zijn. Als al die Noren daar blijkbaar geen moeite mee hebben, dan wij dus ook maar niet. We worden verrast met een overheerlijke heilbot en ook het nagerecht is geweldig lekker. Een fles wijn en koffie na maakt het helemaal compleet. Van het eindbedrag op de rekening moeten we wel even slikken, want de helft van het bedrag hadden we in een Nederlands restaurant best wel hoog gevonden.
