De gevaren route van de Faeröer eilanden naar de Shetland eilanden
Symbister – Lerwick, wo 4 juli 13 zm van totaal 1634 zm.
Als ik de volgende dag om zeven uur door het luik naar buiten kom is onze achterbuurman (die van de vis) al weer bezig weg te varen. We groeten elkaar en ik bedenk dat het toch erg hard werken is om op deze manier je brood te verdienen. Tijdens mijn vroege morgenwandeling zie ik dat de krabbenvisser, waar ik de vorige dag mee sprak, ook al weer druk bezig is om de volgende lading lobsterpotten op zijn aanhangwagen te laden. Ik vraag hem of ze een goede boterham hebben aan dat harde werken. Hij vertelt mij dat hij een normale baan heeft op een veel grotere vissersboot waarmee ze op zee vissen en dat de lobsterpotten een hobby is. Hij kan van de opbrengsten juist het brandstof en het onderhoud van zijn boot betalen zegt hij. Een kleine vraag van mij is voldoende om een goede uitleg te krijgen hoe zo’n krabbenval nu precies werkt en welke verschillende modellen hij gebruikt. Verbazend aardige lui die Shetlanders!
Lerwick
Wij varen rond 9 uur weg en leggen de 13 mijl naar Lerwick af op de motor met vrijwel geen wind en erg rustig water. We zijn alert en blijven minstens een halve cable bij vissersballen vandaan. In Albert dock staan op de steiger aan de Victoria pier de ons bekende borden dat de pier binnenkort gebruikt moet worden voor tenders van een cruise schip. Aan de Albert Warf steiger is nog één plaatsje vrij waar we weliswaar in passen maar ook niets over hebben. We hebben een extra aanloop nodig want bij de eerste poging zijn we te voorzichtig en blijven iets te ver van de kant. Lerwick is voor een iets langere periode een prima plek met water en stroom en bovendien een acceptabel tarief maar helaas zonder wifi. De Lerwick Boatclub biedt wel mogelijkheden maar de pc in de boot is geen laptop en onze KPN databundel die we sinds 1 juni ook in het buitenland kunnen gebruiken slinkt wel razendsnel als we die inzetten. We blijven van woensdag tot maandag morgen in Lerwick.
We worden goed beveiligd
We overwegen om voorafgaand aan de oversteek naar Noorwegen nog een “circumnavigate” Shetlands te gaan doen. Het weer lijkt gunstig, niet al te veel wind en uit de goede richting eerst vanuit het zuiden en daarna ongeveer halverwege de tocht een draaiing naar het noordwesten. Maar Aeolus heeft meegeluisterd en verandert zijn plannen. De zuidelijke wind knechten krijgen vrijaf en de noordelijke knechten moeten eerder aantreden. We vrezen dat we al met harde noordelijke winden worden geconfronteerd als we nog in het noordwestelijke deel zijn, terwijl we in het hele noordelijke gedeelte veel moeten ankeren. We willen dan niet met ongewenst geweld rekening moeten houden. Daarop besluiten we dinsdagmorgen aan de overtocht naar de Korsfjord ten zuiden van Bergen te beginnen. De vooruitzichten beloven maandag nog heel weinig wind en dinsdag en woensdag een aantrekkende wind uit het noordwesten van 3 bf bij de Engelse kust tot begin 5bf bij de Noorse kust. Een ideale wind voor de oversteek dus.
We vertrekken uit Lerwick en ankeren 15 mijl zuidelijker in een baai bij het eiland Mousa. In de almanak zijn 5 anker plekken aangegeven waarvan we de meest gunstige uitkiezen. Aan één voorwaarde kan de plek jammer genoeg niet voldoen: een bruikbaar telefoonsignaal. Slechts 10 minuten voor we het anker lieten vallen zag ik nog alle streepjes op de telefoon, maar achter het anker is er niet eentje overgebleven.
Het erg rustige ankerplekje zonder communicatie
We verkassen daarop naar Hos Wick, een stukje dichter bij een dorpje. Opnieuw hetzelfde verschijnsel, iets verder van de kant een prima signaal en op het ankerplekje slechts een of geen streepje. Toch net genoeg om de weerberichten te updaten. Helaas zijn er geen nieuwere berichten dan die we ’s morgens in Lerwick gedownload hebben. Wel liggen we hier behoorlijk te schommelen op de Noordzee deining die de baai binnenloopt. Opnieuw halen we het anker op en gaan terug naar het eerste plekje waar we een vrijwel windstille nacht meemaken. Het weerbericht moet maar wachten tot we de volgende morgen echt aan de oversteek beginnen. Als het ons niet zint kunnen we ons nog altijd bedenken.
