Pinkster Maandag, 21 mei, Ankeren nabij Grebbestad – Gulholmen, 37 zm
De westelijke Zweedse scheren
Het hogedruk gebied helpt vandaag niet mee om lekker te kunnen zeilen. Er is weinig wind en wat er is komt te hoog in. Het weer kunnen we niet veranderen en daarom motoren we tussen de rotseilandjes door. Waar het mogelijk is rollen we het voorzeil uit en zeilen we. Uiteindelijk zeilen we toch nog ongeveer een derde van de reisduur. Zo leggen we het prachtige traject af door de Zweedse scheren, opnieuw aangegeven door de automatische routering van Navionics. Deze keer grijp ik wel in en wijzig de route op een aantal plekken waar we vorig jaar af en toe met dichtgeknepen billen langs werden geleid. We vinden het plezieriger om iets meer speling qua diepte en ruimte om ons heen te hebben, zeker als we zeilen.
Gullholmen (“Goudkust” )
Vorig jaar kwamen we nog tamelijk vroeg in de morgen langs Gullholmen (“Goudkust” ), een rotseiland dat bomvol met witte huizen is gebouwd. Ook toen al leek het ons een prachtige plek om daar eens een kijkje te nemen. Vandaag is het een bijzonder geschikt tijdstip om in het haventje van Gullholmen de nacht te gaan doorbrengen. Ik ben er redelijk zeker van dat het haventje minder vol zal zijn dan wat ik me herinnerde van vorig jaar. Het is inderdaad nog voorseizoen want het haventje is zo goed als leeg en wij kunnen een prachtige plek langs de langssteiger innemen. De haven bestaat uit een gedeelte van de Sund tussen het grotere eiland Härmanö en het kleine eiland Gullholmen en de huizen zijn op beide eilanden gebouwd. Een kleine brug over de Sund verbindt de tweedelen van het dorp, het wat ruimer gebouwde deel op Härmanö en het deel op Gullholmen waar de huizen over elkaar struikelen . Overigens varen de boten niet door de Sund maar rond Gullholmen.
In een kleine supermarkt vullen we, voor zover nodig, onze voorraden even aan. Aan een paar timmerlieden die druk bezig zijn met een veranda vraag ik of ze geen vrij hebben op tweede pinksterdag. Nee, het is een normale maandag, want tweede pinksterdag is ingewisseld voor een nationaliteitsdag, zo vertelt men mij.
Vlak voor het avondeten klim ik nog even naar het hoogste punt, aangegeven met ‘Lots utsikt’, vanwaar je een schitterend uitzicht hebt op de omgeving. Elk eilandje rondom Gullholmen zie je prachtig mooi liggen.
Di, 22 mei, Gulholmen – Marstrand, 20 zm
In de vroege morgen is het erg rustig en een mooie gelegenheid om door de erg smalle straatjes op het dicht bebouwde deel van Gullholmen te wandelen. De huizen zijn heel dicht op elkaar gebouwd en als buren moet je wel erg goed met elkaar kunnen opschieten, want elkaar ontlopen is geheel en al onmogelijk. De huizen en tuinen zijn goed onderhouden, keurig wit geverfd en de gazonnetjes, voor zover je zo’n postzegel gazon kunt noemen, zijn netjes gemaaid en omzoomd met bloemperkjes. De geur van een bloeiende sering streelt mijn neus. Midden in de twee meter brede straten heeft men waarschijnlijk kort geleden kabels getrokken, want een verse baan zwart asfalt laat geen twijfel toe. Bovendien leiden de banen naar kleine kastjes langs de straat. Zou het misschien glasvezel zijn komt naar boven in mijn technisch denken.
Is deze boot van jou? Informeer dan de havenmeester per telefoon . . . .
In het haventje liggen meer dan tien bootjes omgekeerd op de kant. De havenmeester weet niet van wie de bootjes zijn en heeft daarom op elk van de bootjes een boodschap geplakt.
Schijnbaar hechten de eigenaren niet zoveel waarde meer aan hun bezit, maar moet je de havenmeester dan opschepen met tien van die visbootjes?
We vertrekken iets na negen. Opnieuw met weinig wind en het patroon van de dag ervoor herhaalt zich. De wind komt nauwelijks boven de 5 knopen uit en hoewel de richting goed is en de zeilen gehesen zijn moet de motor toch heel regelmatig meehelpen. We blijven wat verder van de kust om iets meer van de wind te kunnen profiteren. Misschien kies ik hier ook wel voor omdat we vorig jaar tijdens dezelfde tocht door uiterst smalle kanaaltjes zijn gekomen en daar valt dan helemaal niet te zeilen.
Een beetje ondeugend in Marstrand, we zien het rode kruis op een soortgelijk bordje over het hoofd als we langs een steiger aanleggen
In Marstrand aangekomen gaan we eerst maar een paar liter diesel bijtanken, want hoewel nog lang niet leeg, is een bijna lege tank ook niet prettig varen. Wel schrikken we van de prijs die, zoals later blijkt, in Marstrand wel aan de erg hoge kant is. Voorlopig weten we dus dat we de prijs van dieselolie in de gaten moeten houden.
We parkeren de boot weer langs de langssteiger van een vereniging zoals ook de vorige keren. De verenigingshaven is geen gasthaven en er zijn ook geen sanitaire voorzieningen. De steiger is echter wel ingericht om gastboten te ontvangen, compleet met elektriciteit en water. Een nadeeltje dit jaar is dat er onderhoud wordt gedaan de elektrische installatie van de haven. Waar we na het aanleggen wel elektriciteit hadden valt dit later weg en ik ontdek dat een bedrijf bezig is om de installatie te controleren. De elektriciteit komt ’s avonds ook niet meer terug.
Wo, 23 mei, Marstrand – Varberg, 55 zm
Een lege jachthaven in Marstrand
Om 8 uur vertrekken we uit Marstrand voor een tocht naar een ankerplekje in de Malö Hamn, op het hoekje van de Kungsbacka Fjord. Om wind te vangen varen we opnieuw wat minder tussen rotseilandjes door, maar waar niet is . . .
Het blijft gelukkig niet de hele dag windstil want om een uur of twaalf kan de motor uit en kunnen de zeilen het alleen af. Eigenlijk zeilt het dusdanig goed dat we maar doorvaren naar Varberg. Falkenburg komt ook nog even op de planninglijst, maar na 55 mijl hebben we het gezien en we liggen een paar minuten na 18:00 uur vast in de binnenhaven van Varberg. Het is een bekende plek want hier lagen we in 2017 ook twee dagen.
