Vr, 8 juni, Nynäshamn – Norrviken (Runmarö), 52 zm
De Stockholm Skärgard
De tocht van Nynashamn naar Norrviken gaat gedeeltelijk op de motor en we zeilen ook een deel. De wind blijft de hele dag onder de 10 knopen en omdat we regelmatig wat koerswijzigingen moeten maken waarbij we te hoog aan de wind moeten varen wordt de motor af en toe gestart. Maar dat is niet de enige reden. Als de wind zover zakt dat de snelheid onder de 3,5 knopen komt gaat de motor ook bij.
In Norrviken aan de steiger van de Kryssarklubben
We zijn om 8 uur vertrokken en om half drie komen we aan in Norrviken. Met opzet hebben we het zo gepland, want deze plek is een buitenhaven van de Svenska Kryssarklubben, en gastboten zijn welkom zolang er plaats is. Hier maken we vast met de punt aan een steiger en achteruit aan een boei. Als je ’s avonds te laat aan komt zijn vaak alle plekken bezet of je moet je ergens tussen wringen. Als Zweden dat bij ons moeten doen vinden we het niet erg, maar als wij, als buitenlanders, dat moeten doen voelen we ons een beetje ongemakkelijk.
Als we aankomen is er plenty ruimte, maar ’s avonds zijn alle plekken bezet, tot en met de blauwe SKX boeien in het baaitje. Alle leden van de club hebben een opvallende vlag die wordt gehesen als men aan een boei ligt om aan te geven dat men daar echt mag liggen.
Eigenlijk is het vergelijkbaar met vastmaken aan de rotsen, maar omdat er een steiger is, is het voor ons gemakkelijker omdat het ons nog steeds ontbreekt aan een goede boegladder, maar ook omdat we bang zijn om de grond te raken.
Za, 9 juni, Norrviken – Arholma, 40 zm
Ons doel vandaag is om de afstand tussen Norrviken en Öregrund minstens voor de helft af te leggen. De wind waait met een kracht van 3 tot 4 Bf en we kunnen het hele eind min of meer zeilen. Het traject kent verschillende bekende punten, hoewel we een vorige keer het traject van Noord naar Zuid zeilden. Vanaf Kapellskar, het vertrek en aankomstpunt van de grote veerboten naar Mariehamn op de Aland eilanden, motoren we naar Arholma omdat de erg zwakke wind ook nog eens te hoog inkomt. Tijdens deze paar mijl vind ik dat de Maxprop toch wel erg klappert maar valt het me ook op dat er veel voortstuwingslawaai uit de aandrijving komt. Ik vertrouw de structuur van de olie op het peilstokje van de saildrive helemaal niet en ik heb tijdens de reis bedacht dat ik met het koperen pompje dat bij de motor hoort ga proberen olie uit de saildrive te pompen voor nadere analyse, want er is iets niet goed.
Eenmaal achter het anker blijkt dat er vocht in het staartstuk moet zitten en we besluiten om morgen naar Öregrund te zeilen om daar te proberen op de wal te komen met de boot voor nader onderzoek.
Zo, 10 juni, Arholma – Öregrund, 38 zm
(zoekplaatje) Er zwemt een reetje voor de boot
Met een langzaam draaiende motor vertrekken we van het ankerplekje. We zijn nauwelijks onderweg of ik zie een ree tamelijk dicht voor de boot zwemmen. Jammer genoeg hebben we de kamera niet paraat en ik kan nog slechts een snelle shot maken voordat het beest tussen de bomen verdwijnt.
Roets en weg is de ree
Op zee doen we heimelijk een wedstrijdje met een ander jacht. Wij varen alleen met het voorzeil, terwijl zij met uitgeboomde zeilen varen. Heel langzaam kruipen wij op afstand voorbij.
In Öregrund aangekomen maken we vast in de jachthaven en ga ik direct op zoek naar de havenmeester. Een van de vorige keren was de havenmeester een voormalig dieselmonteur, maar dat is nu niet meer het geval. Ik zet ons probleem op tafel en we zijn het eens dat het een probleem is. De havenmeester vraagt me om de volgende morgen terug te komen zodra hij aanwezig is. Hij zal dan contact opnemen met een werf zodat ze een monteur kunnen sturen. Dat vind ik ok weer niet nodig en ik vertel hem dat ik zelf er wel naartoe zal gaan met het flesje met olie om hun advies te vragen.
