Bekkjarvik – Øydjordsvågen, za 27 juli 2019, 10 zm
Bekkjarvik – Øydjordsvågen
Ik heb de motor voorzien van nieuwe gloeipluggen, dat geeft weer rust (niet meer om de 6 uur de motor starten) en een goed gevoel, maar daarvoor zijn we in twee dagen wel 120 zm naar het zuiden gevaren. Als we zo snel doorgaan zijn we de eerste week van augustus weer thuis en dat is eigenlijk niet de bedoeling.We blijven de volgende dag in Bekkjarvik liggen omdat het een tamelijk hete en zonnige dag is en behalve wat boodschappen doen brengen we de dag heerlijk boekjes lezend door.
Het nieuwe stuk jachthaven in Bekkjarvik
Zaterdag vertrekken we voor een tocht van 8 zm naar een ankerplaatsje op Teløyna, een eiland ten noorden van Stord. Tijdens het oversteken van de Selbsfjord zien we op korte afstand nog een paar dolfijnachtigen, maar te ver voor het fototoestel. Na de Selbsfjord beginnen we aan een slingerroute tussen rotseilandjes door. Mijn voorbereiding is niet optimaal, want al varende zie ik opeens op de kaartplotter een een zwarte streep over het vaarwater, ofwel een kabel op 20 meter hoogte, al vlakbij, en daar kunnen we niet onderdoor. Ik keer de boot en ik kies een andere route, ook al geen succes, want ook daar ontdek ik, gelukkig al veel eerder, een zelfde belemmering. Hierna keren we met een grote boog naar een veel bredere ingang waar we via een kruipdoor sluipdoor route zeker op het ankerplekje kunnen komen. Ik zie op de kaart echter ook een andere ankerplek, Øydjordsvågen, dat ook prima geschikt lijkt en veel dichterbij is. Ook de volgende dag zal het een uurtje minder varen betekenen en daar gaan we dus maar eens kijken.
We ankeren daar en verkassen een keer omdat we tijdens het zwaaien toch te dicht bij de ondiepe kant komen. Op de nieuwe plek zwaaien die middag en nacht wel vele kanten op maar we blijven steeds ver genoeg van de kant.
Ankeren in Øydjordsvågen op Stord
Øydjordsvågen – Lykelsoyvågen – Mosterhamn, zo 28 juli 2019, 33 zm
Øydjordsvågen – Mosterhamn
We zoeken een natuurhaventje en Lykelsoyvågen is precies wat we zoeken. Het is prachtig zonnig weer en opnieuw te weinig wind om te zeilen. We motoren er naartoe om te ontdekken dat er meer mensen zijn die dit plekje kennen. Het steigertje ligt barstensvol en een aantal motorjachten ligt met de punt tegen de rotsen en een anker achteruit. Bovendien liggen er ook nog een een aantal zeiljachten geankerd. Daar naast, nogal irritant, hebben een aantal personen in allerlei snelle motorisch voortgedreven vaartuigen geen idee waar ze naartoe willen en varen ze, veel lawaai en golven makend, alleen maar rondjes. Hier willen we niet van genieten en terwijl we de boot even laten drijven zoeken we een ander plekje dat we vinden in de buurt van Mosterhamn. Als we daar zijn varen we naar binnen om te ontdekken dat we daar niet gaan ankeren. Wel kunnen we de boot tegen de buitenkant van de plaatselijke verenigingssteiger vastmaken en we liggen daar prima.
We vinden deze baai minder geschikt om te ankeren
Mosterhamn – Ankerplek bij Kopervik, ma 29 juli 2019, 33 zm
Mosterhamn – Kopervik
Deze maandag is min of meer een voortzetting van de dag ervoor. Nog maar net buiten de haven zien we weer dolfijntjes opspringen, maar weer niet dicht genoeg bij om een foto te maken. We varen, zowaar met alle zeilen bij, de Bomløfjord uit, maar na de bocht in de richting Haugesund is het zeilen weer gedaan en moet de motor het weer doen. We kiezen ervoor om even door Haugesund zelf te varen, omdat het al weer even geleden was dat we voor deze route kozen. Vlak ten noorden van Kopervik hebben we op de kaart twee ankerplekjes gevonden die we beiden even bekijken. We kiezen uiteindelijk voor de meest noordelijke omdat we die plek het meest geschikt vinden.
We merken al snel dat we de juiste keuze hebben gemaakt want het is een komen en gaan van snelle motorjachten, jetski’s en kleine motorbootjes met de enorme buitenboordmotoren die een ligplaats hebben langs de kanten van de andere ankerplek. De toegang er naartoe is een erg nauwe en ondiepe doorgang tussen twee rotseilandjes, aangegeven door opstanden met rode en groene handjes die maar 15 meter uit elkaar staan, terwijl Navionics ons niet vertelt hoe diep het echt is. Ook de Noorse hydrografische kaarten in OpenCPN vertellen ons niet meer dan dat het geultje ergens tussen de 2 en 5 meter diep is. Wij gingen er met dichtgeknepen billen en super langzaam doorheen, maar vele Noren scheuren er met vol gas en ongelofelijke snelheden doorheen.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat we de tweede keer ook minder langzaam tussen de rode en groene handjes door voeren dan de eerste keer, want de dieptemeter gaf rond de 4 meter aan terwijl het rond laag water was.
We varen door Haugesund, maar peinzen er niet over om hier te gaan liggen
