Nusfjord-Stamsund
Op vrijdag de 21ste juni verlaten we Nusfjord met de bedoeling naar Ballstad te gaan. De jachthaven van Ballstad is behoorlijk ondiep, rond de 2 meter met hier en daar wat diepere plekken. De pilots geven aan dat grotere jachten langs de kade kunnen vastmaken. Op Marine traffic zie ik de Bestevaer2 langs een van de kaden liggen.
Als we na 6,5 mijl aankomen in Ballstad is het weer behoorlijk rondom laag water. Het precieze moment weten we niet, maar we riskeren het niet om naar de steigers in de jachthaven te varen. zo kunnen we niet meten of we in de jachthaven vrij van de grond blijven. Bovendien lijkt er maar weinig plaats te zijn. Langs de kade vastmaken waar dat in de pilots wordt aangegeven lukt niet omdat daar een reddingsboot en en vissersboot liggen. Ook moeten er acrobatische toeren worden uitgehaald om op de kade te komen. Een andere drijvende steiger die ik op Google maps had gezien blijkt een brandstof steiger te zijn, dus ook geen goede plek. We besluite daarop om maar door te varen naar Stamsund waar we vaker zij geweest, ruim 8 mijl verder.
De bergtoppen, verdwenen in de wolken
Zonnig weer is anders, af en toe regen en daarbij behoorlijk koud
In Stamsund ligt langs de mooie en hoge drijvende betonsteiger slechts één motorjacht. We maken in de druilerige regen vast aan de binnenzijde. De elektriciteit werkt hier met die verschrikkelijke Tallykaarten* die je soms extra geld kosten. De receptie van het restaurant is nog gesloten en de schipper van het motorjacht geeft me de tip om geen Tallykaart te kopen maar uitgang D te nemen, want daar staat nog 100 Nkr tegoed op. Dat doe ik maar.
Later op de middag komt nog een Duits jacht binnen. De man is alleen en ik help hem even met aanleggen. Als ik hem later op zijn knieën bij het elektra zuiltje bezig zie, loop ik er even heen. Het lukt hem niet om het uitgang A aan de praat te krijgen, terwijl zo’n Tallykaart volgens de instructies alleen maar even in de gleuf moet worden geschoven. Ik geef hem de tip om uitgang B maar te nemen want daar staat nog voldoende tegoed op. De volgende morgen als ik mijn snoer oprol zie ik dat ons tegoed nog steeds op 100 Nkr staat en dat het tegoed van de Duitser slechts 2 Nkr is gezakt. De 50Kr dat we op deze reis regelmatig hebben betaald voor elektriciteit is wel heel erg veel voor ons gebruik. Al meerdere keren hoorde ik van Noren dat de Kwh prijs heel veel lager is dan in Nederland, ongeveer 6 eurocent per Kwh.
Aan de mooie steiger in Stamsund
*Tallykaarten: een elektronische chipknip uitsluitend voor de desbetreffende jachthaven. Ik noem het ‘verschrikkelijke Tallykaarten’ omdat het toch wel gedoe tot gevolg heeft. Na aankomst moet zo’n kaart eerst worden aanschaft tegen betaling van statiegeld en ‘de inhoud’, soms ergens bij een balie maar meestal bij een automaat. Informatie over de retournering van het statiegeld en het restbedrag ontbreken vrijwel altijd. Daarna volgt ‘het gebruik’ ervan, het is ‘echt dood simpel’. Het bestuderen van de uitgebreide instructies is echter wel een noodzaak, soms alleen in de landstaal. De installatie van apparatuur en onderhoud ervan kost uiteraard geld en werkt dus kostenverhogend voor het liggeld.
In Stamsund moest 100 Nkr borg + 100Nkr inhoud worden betaald bij de receptie van het restaurant. Meer inhoud kan, minder niet. De kaart kan worden gebruikt voor de wasmachine, de droger, en voor de elektra zuilen. Elke keer als je zo’n kaart gebruikt wordt er 10Nkr afgeboekt. Het douchen was nog ouderwets met een 20 kronen munt. Inleveren van de kaart kan alleen bij de receptie en alleen tijdens de openingstijden.
In de loop van de jaren zijn wij verschillende Tally kaartsystemen tegengekomen. Vaak is het in de elektrameter overgehevelde deel ook definitief overgeheveld, zoals in Stamsund. Er bestaan ook betere systemen waarbij het niet gebruikte deel in de elektrameter kan worden teruggehaald naar de kaart. Sporadisch komt het nog voor dat nog aanwezige tegoeden en statiegeld in baar geld worden teruggegeven door de havenmeester. Sinds de functie van havenmeester niet meer bestaat gaat het digitaal door vermindering op de afschrijving van het havengeld of via terugstorting op de rekening waarmee de tallykaart is betaald. Dat laatste gebeurde, ondanks de tekst in de instructies, ook niet altijd.
In Stamsund konden gebruik maken van de rest van een eerdere gast (met dank) dat op de elektrameter was achtergebleven. Andersom hebben we ook wel meegemaakt dat als gevolg van onbegrepen instructies meer in de elektrameter werd gestopt dan de bedoeling was terwijl we niet konden terughalen, met als gevolg dat we voor een paar Kwh elektriciteit wel eens 100Nkr (= ca €10 ) hebben betaald, nogal prijzig dus. Ook kan je soms de kaart niet terugleveren vanwege het tijdstip van vertrek. Zo hebben we nog een kaart van Torshavn op de Faeröer eilanden met een mooi restbedrag erop 🙂
