Hoewel we de ons bekende plekken niet altijd kunnen vermijden, proberen we dit jaar tijdens ons bezoek aan de Lofoten zoveel mogelijk te gaan kijken op plekken waar we nog niet eerder zijn geweest. Wat Sørvågen betreft kennen we daar de beide gaststeigers, één van de Kommune Moskenes, vlak na de golfbrekers. De andere, een particuliere, is te vinden bij het restaurant Maren Anna, verder in de haven . Wij kozen deze keer voor de laatste omdat we daar iets meer beschut liggen en omdat we daar vlakbij de Matkroken winkel zijn.
’s Avonds als ik terug kom van een wandeling heeft er juist een klein visbootje aan de steiger vastgemaakt en wordt begonnen met het fileren van een aantal grote kabeljauwen. Dit is een unieke kans en op mijn vraag of ik mee mag kijken krijg ik niet alleen een positief antwoord, maar bovendien een cursus visfileren met aandachtspunten waar op moet worden gelet. Ook krijg ik instructies hoe je, na het vangen, het beest zo snel mogelijk uit z’n lijden verlost. Of dat de werkelijke reden is weet ik niet, want het voorkomen dat bloed anders in het vissenvlees terecht komt krijgt wel erg veel aandacht. Ik zie dat van de grote kabeljauwen grote filets worden gesneden, maar dat er best nog wel wat vissenvlees in het afval verdwijnt.
Dinsdag de 18de juni blijven we liggen. Ergens overdag krijgen we een medeligger aan de steiger. Het is de Engelse boot die we al kennen maar waar we nog niet mee hadden gesproken. Dat wordt dan nu goedgemaakt. De Lofoten is hun eindpunt en na wat haventjes keren zij de steven weer zuidwaarts zo hoor ik.